Кизил (река)

Координати: 41°44′04″N 35°57′23″E / 41.73444° СГШ; 35.95639° ИГД / 41.73444; 35.95639
Од Википедија — слободната енциклопедија
41°44′04″N 35°57′23″E / 41.73444° СГШ; 35.95639° ИГД / 41.73444; 35.95639
Кизил
Kızılırmak
Река
Кизил кај Искилип
Земја Турција
Притоки
 - леви Деврез, Ѓок
 - десни Делиџе
Градови Сивас, Киршехир, Крккале
Извор
 - место Имранли, Sivas Province
 - височина 2.000 м
 - координати 39°48′N 38°18′E / 39.800° СГШ; 38.300° ИГД / 39.800; 38.300
Утока Црно Море
 - местоположба Бафра, Самсун
 - височина м
 - координати 41°44′04″N 35°57′23″E / 41.73444° СГШ; 35.95639° ИГД / 41.73444; 35.95639
Должина 1.355 км
Сливот на Кизил
Сливот на Кизил
Сливот на Кизил
Службен назив: Делта на Кизилирмак
Прогласено:15 април 1998 [1]

Кизил или Кизилирмак (турски: Kızılırmak = „Црвена Река“), во антиката наречена Халис (старогрчки: Ἅλυς) — најдолга река во Турција што извира и завршува во земјата. Искористена е за хидроенергетски потреби и наводнување на оризови полиња, но не е пловна.

Географија[уреди | уреди извор]

Реката е долга вкупно 1.355 км.[2] Извира во Источна Анадолија и тече на запад, свртува на југозапад, па образува широк лак. Продолжува на запад, па на северозапад, минувајќи североисточно од езерото Туз, а потоа на север и североисток, каде ѝ се придружува големата притока Делиџе. Тече цик-цак до утоката на реката Деврез, а потоа назад кон североисток, се соединува со реката Ѓок и завршува во Црното Море (41°43′N 35°57′E / 41.72° СГШ; 35.95° ИГД / 41.72; 35.95 (Устие на Кизил)). На Кизил се изградени браните „Бојабат“, „Алтанкаја“ и „Дербент“.

Историја[уреди | уреди извор]

Хетитите реката ја нарекувале Мараш-шантија, и ја исцртувала западната граница на нивната татковина. Во класичната антика, Кизил претставувал граница помеѓу Мала Азија и остатокот од Азија, како и меѓу Понт и Пафлагонија. Крај реката се одиграла Битката кај Халис (28 мај 585  г. п.н.е.)[3] како погранично подрачје помеѓу Лидија на запад и Медија на исток. Ова важело сè додоека лидискиот цар Крез не ја преминал реката во походот против Кир Велики во 547 г. п.н.е. Крез ја изгубил војната, и Персија се проширила сè до Егејското Море.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Список на рамсарски места“. Ramsar.org. Посетено на 13 април 2013. (англиски)
  2. Turkish Statistical Institute (2011). „Land and Climate“. Turkey in Statistics 2011: The Summary of Turkey’s Statistical Yearbook, 2011. стр. 2.
  3. Наречена и Битка на затемнувањето. Ова е најраната битка чиј ден на случување може да се утврди со точност поради затемнувањето на сонцето, кое нагло ставило крај на борбата.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]