Кешишлик
| Кешишлик Αετοβούνι | |
|---|---|
 Старото училиште | |
  Кешишлик | |
|
Местоположба во областа   Кешишлик | |
| Координати: 41°17.1′N 23°15.34′E / 41.2850° СГШ; 23.25567° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Серски |
| Општина | Синтика |
| Општ. единица | Петрич |
| Надм. вис. | 220 м |
| Население | |
| • Вкупно | иселено |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Кешишлик (грчки: Αετοβούνι, Аетовуни; до 1927 г. Κεσισλίκ, Кесислик или Κισιολίτι, Кисјолити[1]) — поранешно село во Серско, Егејска Македонија, на територијата на денешната општина Синтика на Серскиот округ, Грција.
Географија[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓало на јужните падини на Беласица, на 3 км северно од Хаџи Бејлик.
Историја[уреди | уреди извор]
Потекло на името[уреди | уреди извор]
Името на селото доаѓа од турскиот поим keşişlik, „место кајшто живеат калуѓери“, избедено од keşiş.[2]
Во Отоманското Царство[уреди | уреди извор]
На северозапад од селото, во местноста Големо Градиште имало оглем манастир поврзан со името на селото.[2]
Во XIX и почетокот на XX век, Кешишлик бил македонски чифлик во Демирхисарската каза. Сè до 1912 г. бил сопственост на Акил-бег од Сер и имал над 100 куќи.[2]
Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Кајшли-чифлик (Kaïchli-tchiflik) било село со 45 домаќинства на 140 Македонци.[3][4]
Во 1891 г. Георги Стрезов напишал за селото:
| „ | Кешишл’к, чифлик на патот за Валовишта за Порој, 71⁄2 часа на СЗ. Има вкупно 40 куќи, само Турци.[5] | “ |
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. селото броело 300 жители, сите Македонци.[6]
По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Кешишлик (Kichichlik) живееле 560 Македонци, сите под Егзархијата.[3][7]
Во Грција[уреди | уреди извор]
Во 1912 г. турците го разрушиле Кешишлик под изговор дека жителите криеле оружје и убиле над 60 лица. Целото население пребегало во Бугарија.[2]
За време на Првата балканска војна во октомври 1912 г. селото е купирано од бугарска војска. За време на Втората балканска војна на 9 јули 1913 г. Кешишлик е опожарен од грчка војска.[8] По војната селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Пописите од 1913 и 1920 г. го водат како растурена населба.[9]
Наследници на бегалци од селото денес живеат во Свети Врач, Петрич и околината.[2]
Во 1920-тите властите во селото довеле грчки колонисти. На пописот од 1928 г. Кешишлик (Κεσισλίκ) е претставено како чисто дојденско село со 315 жители (82 семејства).[10]
Во 1940 г. населението броело 464 жители. Интересно е тоа што во 1941 г. статистиката на бугарската окупациска власт го води селото со дури 850 жители. Во 1951 г. во Кешишлик се попишани 465 лица.[9] Во претстојниот период жителите се преселиле во новото село Долно Хаџи Бејлик, но сепак си ги задржале имотите во Кешишлик.[9]
Население[уреди | уреди извор]
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 464 | 465 | — | — | — | — | — | — | — |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Иванов, Йордан Н (1982). Местните имена между долна Струма и долна Места : принос към проучването на българската топонимия в Беломорието. София: Издателство на Българската академия на науките. стр. 138.
- ↑ 3,0 3,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 136–137. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ Стрезов, Георги (1891). „Два санджака отъ Источна Македония“ (PDF). Периодическо списание на Българското книжовно дружество въ Средѣцъ. Средѣцъ: Държавна печатница. Година Седма (XXXVI): 857.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 185. ISBN 954430424X.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 188–189.
- ↑ Карнегиева фондация за международен мир. „Доклад на международната комисия за разследване причините и провеждането на Балканските войни“, стр. 283.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 197–198. ISBN 9989-9819-6-5.
- ↑ Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||