Карл Лудвиг Вилденов
Карл Лудвиг Вилденов (22 август 1765 – 10 јули 1812) бил германски ботаничар, фармацевт и таксономист на растенија. Тој се смета за еден од основачите на фитогеографијата, проучување на географската дистрибуција на растенијата. Вилденов бил и ментор на Александар фон Хумболт, еден од најраните и најпознатите фитогеографи. Тој, исто така, влијаел на Кристијан Конрад Шпренгел, кој бил пионер во проучувањето на опрашувањето на растенијата и биологијата на цвеќињата.
Биографија
[уреди | уреди извор]Вилденов бил роден во Берлин и студирал медицина и ботаника на Универзитетот во Хале. Откако студирал фармацевтика на колеџот Виглиб, Лангенсалца и медицина во Хале, се вратил во Берлин за да работи во аптеката на неговиот татко лоцирана во Unter den Linden. Неговиот ран интерес за ботаниката бил поттикнат од неговиот вујко Ј.Г. Гледич и тој започнал собирање на хербариум во неговите тинејџерски години. Во 1794 година станал член на Берлинската академија на науките. Бил директор на Ботаничката градина во Берлин од 1801 година до неговата смрт. Во 1807 година, Александар фон Хумболт помогнал да се прошири градината. Таму проучувал многу јужноамерикански растенија, донесени од Хумболт. Бил заинтересиран за прилагодување на растенијата кон климата, покажувајќи дека растенија на иста клима имаат заеднички карактеристики. Неговиот хербариум, кој содржи повеќе од 20.000 видови, сè уште е зачуван во Ботаничката градина во Берлин. Некои од примероците ги вклучуваат и оние собрани од Хумболт.
Хумболт забележува дека како млад човек, не можел да ги идентификува растенијата користејќи ја „Flora Berolinensis“ на Вилденов. Затоа го посетил Вилденов без закажување и открил дека е сродна душа, само четири години постар, и за три недели станал ентузијастички ботаничар. [1]
Во својата книга од 1792 година, „Grundriss der Kräuterkunde oder Geschichte der Pflanzen“ (Основи на ботаниката или Историја на растенијата), Вилденов дошол до идеја да го објасни ограниченото распространување на растенијата. Вилденов предложил дека тоа се заснова на минатото, со планини опкружени со мориња со различни групи на растенија првично ограничени на врвовите, кои потоа се ширеле надолу и надвор со повлекувањето на нивото на морето. Ова би се совпаднало со библискиот концепт за поплави. Ова било спротивно на претходните тврдења на Еберхард Август Вилхелм фон Цимерман дека растенијата биле распространети како што биле во минатото и дека не дошло до никакви промени. [2]
Dela
[уреди | уреди извор]- Florae Berolinensis prodromus Архивирано на 7 август 2017 г. (1787)
- Grundriß der Kräuterkunde (1792)
- Linnaei species plantarum (1798–1826, 6 volumes) Botanicus
- Anleitung zum Selbststudium der Botanik (1804)
- Historia Amaranthorum Архивирано на 8 ноември 2016 г. (1790)
- Phytographia Архивирано на 8 ноември 2016 г. (1794)
- Enumeratio plantarum horti regii botanici Berolinensis Архивирано на 8 ноември 2016 г. (1809)
- Berlinische Baumzucht (1811)
- Abbildung der deutschen Holzarten für Forstmänner und Liebhaber der Botanik (1815-1820, Band 1-2) Digital edition by the University and State Library Düsseldorf
- Hortus Berolinensis (1816)
Поврзано
[уреди | уреди извор]- Willdenowia (plant), in the family Restionaceae
- Selaginella willdenowii, Willdenow's spikemoss
- Willdenowia (journal) (journal), Annals of the Botanic Garden and Botanical Museum Berlin, named to honour Willdenow
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Hiepko, Paul (2006). „Humboldt, his botanical mentor Willdenow, and the fate of the collections of Humboldt & Bonpland“. Botanische Jahrbücher. 126 (4): 509–516. doi:10.1127/0006-8152/2006/0126-0509.
- ↑ Morrone, Juan (2009). Evolutionary Biogeography: An Integrative Approach with Case Studies. Columbia University Press. стр. 25.