Прејди на содржината

Канина (река)

Координати: 41°35′08″N 23°46′04″E / 41.5856° СГШ; 23.7678° ИГД / 41.5856; 23.7678
Од Википедија — слободната енциклопедија
Канина
Долината на Канина
Местоположба
Физички особености
Извор 
 • местоДоспат Пл., Западни Родопи
 • координати41°43′39″N 23°57′49″E / 41.7275° СГШ; 23.9636° ИГД / 41.7275; 23.9636
 • надм. вис.1.726 м
Устие 
 • место
Места, 2 км источно од Неврокоп
 • координати
41°35′08″N 23°46′04″E / 41.5856° СГШ; 23.7678° ИГД / 41.5856; 23.7678
 • надм. вис.
503 м
Должина36 км
Големина на сливот234  км2
Проток 
 • просечен2,95 м3
Особености на сливот
ТечениеМестаЕгејско Море

Канина или Канина Рекарека во Грменско, Пиринска Македонија, лева притока на Места. Долга е 36 км и одводнува дел од југозападните падини на Доспат Планина во Западните Родопи.[1]

Реката извира на 1.726 м.н.в. од јужното подножје на врвот Свети Петар (1.745 м) на Доспат Планина (Дабраш), Западни Родопи. Отпрвин тече кон запад во слабо наклонета и густо пошумена долина. Откако оддесно ќе ја прими Виштерица, свртува на југ и долината ѝ станува многу длабока, со стрмни голи страни. Во овој дел коритото е многу стрмно и Канина образува бројни слапови и водопади. По с. Марчево навлегува во Неврокопската Котлина, образува голем наносен конус и се влева во левиот брег на Места (на 503 м.н.в.), 2 км источно од градот Неврокоп (Гоце Делчев).[2]

Сливот зафаќа 234 км2, што претставува 6,79 % од вкупниот слив на Места. Неговата средна надморска височина изнесува 1.400 м.

Главни притоки: → лева, ← десна

  • ← Чукурска Река
  • ← Ранча
  • ← Ајдучка Река
  • → Чарково Дере
  • ← Банкова Ливада
  • → Грмодско Дере
  • Виштерица (најголема)
  • ← Големо Коњско Дере
  • → Дреновска Река

Средниот годишен истек кај с. Фотовишта изнесува 2,95 м3. Канина се напојува од дожд и снег; најполноводна е во април, а најслабоводна во септември.

По течението има две села: Фотовишта (Огњаново) и Марчево, обете во Општина Грмен.

Дел од водите на Канина и нејзината притока Виштерица се насочуваат кон горното течение на реката Доспат и кон вештачкото езеро Доспат со помош на 7 водозафатни постројки и тунел под планината Доспат. Во најдолното течение водите се користат за наводнување.

Поврзано

[уреди | уреди извор]
  1. Мичев, Николай и др. (1980). Географски речник на България. София: Наука и изкуство. стр. 213.
  2. Енциклопедия „Пирински край“, Том 1, Благоевград, 1995, стр. 418