Ишпуини
| Ишпуини | |
|---|---|
| Крал на Урарту | |
| Владеење | околу 828–810 година п.н.е. |
| Претходник | Сардури I |
| Наследник | Менуа |
| Деца | Менуа |
| Татко | Сардури I |
| Мајка | Араранса |
Ишпуини (исто така Ишпуинис) (владеел: 828-810 година п.н.е.) — третиот познат крал на Урарту. Тој го наследил неговиот татко, Сардури I, кој го префрлил капиталот во Тушпа (Ван). Ишпуини го освои манејскиот град Мусасир и го претвори во верски центар на империјата. Главниот храм за војната богот на војната Халди беше во Мусасир.[1] Ишпуини и негоата империја биле нападнати од страна на асирскиот крал Шамши-Адад V. Ишпуини се борел и го поразил Шамши-Адад.
Тој го проширил царството главно кон југ и исток, но многу малку кон север и запад.[2] Ишпуини беше толку убеден во неговата моќ што тој почна да користи имиња што укажувале на неговата вечна слава, вклучувајќи ги "Крал на земјата на Наирите", "Славниот крал" и "Цар на вселената".[3][1]
Ишпуини беше наследен од неговиот син Менуа.[1][4][5]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Пиотровский Б. Б. 1959.
- ↑ Чарльз Берни, Дэвид Лэнг 2016.
- ↑ Меликишвили Г. А. 1960, Надписи Ишпуини и Менуа. 19.
- ↑ Меликишвили Г. А. 1960, Надписи Ишпуини, сына Сардури. 18.
- ↑ Дьяконов И. М. 1951, Письмо Саргона II к богу Ашшуру с описанием похода против Урарту 714 г. до н. э..
Извори[уреди | уреди извор]
- Берни Ч., Лэнг Д. М. (2016). Древний Кавказ. От доисторических поселений Анатолии до христианских царств раннего Средневековья. М: ЗАО Центрполиграф. стр. 383. ISBN 978-5-9524-5198-8.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)