Исус Навин

Исус Навин
Исус Навин
	יְהוֹשֻׁעַ בִּן נוּן
	Исус Навин го запира движењето на Сонцето (ок. 1700 г.), од Карло Марата.
Роден(а)	Гесем, Стар Египет
Починал(а)	Ханан
Познат(а) по	израилски водач, наследник на Мојсеј

Исус Навин (библиски хебрејски: יְהוֹשֻׁעַ בִּן נוּן) — библиска личност, според Стариот завет (Танахот), водач на еврејскиот народ за време на освојувањето на Ханан, наследник на Мојсеј. Неговата дејност е подробно опишана во Книгата на Исус Навин. Постоењето на Исус Навин, како и веродостојноста на неговиот животопис во Библијата, е предмет на расправа меѓу библиските научници и историчари.

Во латинската (а потоа католичката и протестантската) традиција, името на Исус Навин се преведува поинаку од името на Исус Христос — Iosue наместо Iesus, како и во исламската традиција Јуша наместо Иса, додека во грчката православна традиција и двајцата се нарекуваат Исус (затоа на името на првиот обично му се додава Навин или син Навинов, додека во западната традиција тоа не е потребно).

Во православната традиција, Исус Навин се почитува како праведник, кој се одбележува на 1 септември според јулијанскиот календар.^[1]

Животопис

Исус Навин потекнува од Ефремовото племе, а се нарекува Навин по името на неговиот татко, Навин (или Нун).^[2] Првично го носел името Осија, но Мојсеј го преименувал во Исус кога бил пратен како извидник со останатите единаесет племиња (Броеви 13:4–17).

По излегувањето од Египет и влегувањето во пустината, Исус Навин ја предводел еврејската војска против Амаликијците, што го направило важен соработник на Мојсеј во целиот период на странствувањето. По смртта на Мојсеј, власта преминала во негови раце. Бог му наредил на Исус да ја премине реката Јордан и да ја води војската во освојувањето на Ветената Земја.

Неговата победа над градот Ерихон била чудесна: по седум дена марширање околу ѕидовите на градот, со свештениците што го носеле Ковчегот на Заветот, ѕидовите паднале при неговиот повик, а градот бил уништен. Потоа ги поразил хананските племиња, освојувајќи го градот Гај и поразувајќи ги петте цареви: ерусалимски, хевронски, јармутски, лахиски и еглонски.

За време на оваа битка, Исус Навин, според Библијата, ги запрел Сонцето и Месечината на небото, за да не може непријателот да се повлече, користејќи се со вечерната и ноќната темнина: „...стој, Сонце, над Гаваон, а Месечино, над долината Ајалонска! И застана Сонцето, како и Месечината, додека народот се одмаздуваше на своите непријатели“ (Нав. 10:12–13). Ова чудо е опишано во Книгата на Исус Навин, која се повикува на постоењето на поранешната „Книга на Праведниот“.

По освојувањето и поделбата на земјата, Исус Навин мирно починал и бил погребан во Ефремовата Гора. Во своите последни зборови до народот, тој ги поттикнал Израилците да се плашат од Господа и да му служат искрено, оставајќи ги боговите на нивните предци. Тој им рекол: „Ако вам не ви е угодно да Му служите на Господа, тогаш денес изберете кому ќе му служите... Јас и мојот дом ќе Му служиме на Господа“ (Нав. 24:15).

Наводи

↑ „Свети Исус Навин“. denovi.mk. Посетено на 2025-04-03.
↑ Навин // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907. (руски)

Надворешни врски

[1] „Свети Исус Навин“. denovi.mk. Посетено на 2025-04-03.

[2] Навин // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907. (руски)

[1]

[2]