Исаија Фрчковски

Од Википедија — слободната енциклопедија
Исаија Фрчковски
Роден(а)1843
Галичник, Реканско
Починал(а)1881
Пантелејски манстир, Кочанско
НационалностМакедонец
Занимањезограф, иконописец
Познат(а) поцркви и манастири
Значајни делаво текстот
Деца

Исаија (Исаче) Мак(а)риев Фрчковски (1843 - 1881) — истакнат македонски зограф и иконописец од познатото творечко семејство Фрчковци, претставник на Дебарската школа.

Живот и дела[уреди | уреди извор]

Роден е в големата мијачка паланка Галичник во 1843 г. како син е на познатиот копаничар и зограф Макариј Фрчковски. Тројцата браќа на Исаија исто така биле зографи — Христо (1841 – 1893), Кузман (1844 – 1899) и Серафим (1845 – 1869).[1] Заедно со браќата работел во Егејска, Пиринска и Вардарска Македонија, но и во околните земји. Делувале во Охрид, во Солунско, во Дојранско – во Порој, во ДрамскоАлистратик, во Серско – во „Св. Бессребреници“, во „Св. Димитриј“ во Димитрич, во „Собор на Дванаесетте Апостоли“ во Авдамал, во „Св. Ѓорѓи“ во Хункос, во „Св. Константин и Елена“ во Тахино, во Белица и во „Успение на пресв. Богородица“ во Либјахово и други.[2]

Живопис од „Пресв. Богородица" во Петрич

Едно од првите дела на браќата е живописувањето на фреските на сите ѕидови во наосот и нартексот и сликањето на иконите за иконостасот во црквата „Св. Богородица“ во Петрич во 1871 г.[2] Над западната врата одвнатре е поставен натпис кој вели „Овој храм е зографисан со помошшта на сите христијани од овој град. 13 јули 1871 г. Зографирали: Христо съ съдружници Исакий и Кузманъ Макриеви отъ Дебъръ“.[2][2][3] Насликале огромен број библиски композиции, ликови на светци, пророци и друго, вклучувајќи и сложени композиции со многу претстави. Под Богородица Пошриока од небесата во олтарната апсида е Евхаристијата — Христос со по шест апостоли од секоја страна. На западниот ѕид е „Архангел Михаил му ја одзема душата на богатиот“ и сцената „Угостувањето на богатиот Лазар и сиромавиот“ и огромна глава на змеј, која го лапнува богаташот. Композицијата е своевидно склопена и силно впечатлива – таквиот сплет на трите сцени е уникатен. Однадвор на западниот ѕид (источниот на нартексот) се големите композиции „Одење кај гатачката“ и „Страшниот суд“. Првата јапокаува богатата фантазија на уметниците, а втората е со сложени сцени со многу лица во учество. Иконостасните икони во црквата биле поквалитетни од фреските.[2]

Потоа во 1872 г. браќата прешле на работа во црквата „Св. Ѓорѓи“ во Струга, а подоцна во Врањско, по што се разделиле — Христо работел сам во Босна, а Исаија и Кузман заедно.[2][4] Двајцата работеле во Штипско, Овчеполието и Кочанско — во Виница, Кочани, Зрновци, Горни и Долни Балван, Долно Трогерци и други места.[2] Икона на Светата Троица од Исаја има во црквата „Воведение на пресв. Богородица“ во Шлегово со натпис „Из рука Исаја Макариов Дебрали от село Галичник 1874“.[2]

Исаија е автор на иконите на северната и јужната врата на иконостасот во црквата „Св. Атанасиј“ во кочанско Оризари, кои ги работел во 1875 и 1876 г. при обновата на црквата.[5]

Откако се вратил од Босна, Христо ја собрал својата тајфа и заедно со некои од нивните синови работеле во Пловдивско, каде во 1878 г. ги затекнало ослободувањето на Бугарија. Христо заедно со Исаија и Кузман сликал во црквите „Св. Ѓорѓи“ и „Св. Петка“ во Пловдив и по околните села. Работеле и во црквите во Куклен и во „Св. Никола“ во Катуница, Пловдивско. Подоцна Исаја заминал за „Пантелејскиот манастир“ кај кочанското село Пантелеј, каде починал во 1881 г.[2][4]

Родословие[уреди | уреди извор]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Блаже
(ΧVIII век)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Негрија Блажев
(1783 — 1843)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Макариј Негриев
(о. 1800 — 1859)
 
 
 
 
 
Трајан Негриев
(1809/1810 — 1883/1884)
 
 
 
 
 
Ѓурчин Негриев
(1811/1812 — ?)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Христо Макриев
(1841 — 1893)
 
Исаија Макриев
(1843 — 1881)
 
Кузман Макриев
(1844 — 1899)
 
Серафим Макриев
(1845 — 1869)
 
Нестор Трајанов
(1841 — 1919)
 
Ефтим Трајанов
 
Велјан Трајанов
 
Михаил Ѓурчинов
(1839 — 1874)
 
Теофил Ѓурчинов
(1845 — 1874)
 
Пане Ѓурчинов
(1847 — 1892)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Епифаниј Христов
(1860 — 1906)
 
Дамјан Христов
 
Апостол Христов
(1877 — 1947)
 
Овентиј Исаев
(1862 — 1918)
 
Георги Исаев
(1878 — 1953)
 
Макариј Кузманов
(1864 — 1899)
 
Јанко Кузманов
(1878 — ?)
 
Негрија Несторов
(1864 — 1885)
 
Данаил Несторов
(1870 — ?)
 
Јосиф Михајлов
(1865 — 1896)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Исаија Георгиев
 
Кирил Георгиев
 
Аспарух Георгиев
 
Кузман Јанков
 
 
 
 
 
Никола Данаилов
 
Лазар Данаилов
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Илија Пефев
(1899 — 1988)
 
Иван Пефев
 
Христо Дамјанов
 
Денко Дамјанов
 
Христо Апостолов
(1896 — 1963)
 
Михаил Апостолов
 
Асен Апостолов
 
Кузман Фрчкоски
 
Данаил Фрчковски
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Љубомир Фрчковски
(р. 1957)
 
Белешка: Имињата во родословието се напишани со нивните патроними, според тогашната традиција.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Милчева, Христина. Разговор за дърворезбата, Издателство Отечество, София, 1989, стр. 40
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Василиев, Асен (1965). Български възрожденски майстори: живописци, резбари, строители. София: Наука и изкуство. стр. 215–217.
  3. Енциклопедия „Пирински край“, том I. Благоевград: Редакция „Енциклопедия“. 1995. стр. 360. ISBN 954-90006-1-3.
  4. 4,0 4,1 Голяма енциклопедия България, Том 7. София: БАН, Научноинформационен център „Българска енциклопедия“, Книгоиздателска къща „Труд“. 2012. стр. 2681.
  5. Проблеми на изкуството, томове 37-38. БАН. 2004. стр. 49.