Ирма Андерсон-Кото
Ирма Андерсон-Кото (р. 1895 [1] - г. ?) — шведски ботаничар и пионер во генетиката на папратот[2].
Образование[уреди | уреди извор]
Ирма дипломирала на Универзитетот во Стокхолм. Во 1919 година таа му пишала на Вилијам Бејтсон и се придружила на тогашната хортикултурна институција Џон Инес [3] (сега Центарот на Џон Инес) како волонтерски работник, а подоцна била назначена за студентка [4]. Од 1934-38 година студирала докторски студии на Универзитетот во Лондон.[5]
Истражување[уреди | уреди извор]
Ирма го проучувала наследството во папратите [6][7] и прва вовела употреба на медиум за раст заснован на агар за експериментално испитување на гаметофити од папрат [8][9]. Нејзината студија за апсорбирана и полиплоидна серија во Сколопендриум била важна за разбирање на потеклото и развојот на наизменичноста на генерациите, клучен концепт во развојот на растенијата.[10][11] Таа била поканета да се приклучи на членството на британското птеридолошко друштво како почесен член, но била избрана да се придружи како почесна претплатничка. По своето време во Велика Британија, студирајќи британски папрати, таа се вратила во Шведска за да работи во Институтот Венер-Грен, Стокхолм.[12] Неодамна, некои од нејзините хипотези за доминација на одредени алели [13] во папрати беа потврдени експериментално.[14]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Fries, Robert Elias. A Short History of Botany in Sweden, p. 112 (1950) ("The work of docent IRMA ANDERSSON-KOTTO of the Stockholm University (born in 1895) includes a series of papers on investigations of the genetics of ferns ...")
- ↑ „Biology and Evolution of Ferns and Lycophytes, Chapter 4“. doi:10.1017/CBO9780511541827.005. Посетено на 10 May 2019. Наводот journal бара
|journal=(help) - ↑ Andersson-Kottö, Irma (2010). „A Genetical Investigation in Scolopendrium Vulgare“. Hereditas. 12 (1–2): 109–177. doi:10.1111/j.1601-5223.1929.tb02500.x.
- ↑ „J.B.S Haldane: the John Innes years (2017)“.
- ↑ „Graduates lists 1932-1934“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2017-06-28. Посетено на 2019-03-26.
- ↑ Andersson, Irma (1927). „Note on some characters in ferns subject to Mendelian Inheritance“. Hereditas. 9 (1–3): 157–168. doi:10.1111/j.1601-5223.1927.tb03517.x.
- ↑ Verdoorn, Frans; Alston, A. H. G. (2013-11-09). Manual of Pteridology. ISBN 9789401761116.
- ↑ „Biology and Evolution of Ferns and Lycophytes“. Архивирано од изворникот на 2019-03-26. Посетено на 2020-10-05.
- ↑ „Population Genetics textbook“.
- ↑ „Svensk Botanisk Tidskrift: Volym 26: Häfte 1-2, 1932“.
- ↑ Steil, W. N. (1951). „Apogamy, Apospory and Parthenogenesis in the Pterifophytes“. Botanical Review. 17 (2): 90–104. doi:10.1007/BF02861787. JSTOR 4353447.
- ↑ „The British Fern Gazette“.
- ↑ Andersson-Kottö, Irma (1930). „Variegation in three species of ferns“. Zeitschrift für Induktive Abstammungs- und Vererbungslehre. 56: 115–201. doi:10.1007/BF01739802.
- ↑ „Patterns of variation of a common fern (Athyrium filix-femina; Woodsiaceae): Population structure along and between altitudinal gradients“. 2007.