Ирина Токмакова
| Ирина Токмакова | |
|---|---|
| Роден/а | Ирина Петровна Токмакова 3 март 1929 Москва, РСФСР, СССР |
| Починат/а | 5 април 2018 (возр. 89) Москва, Русија |
| Занимање | романописец, преведувач |
| Сопруг/а | Лев Токманов (1 дете) |
Ирина Петровна Токмакова (родена како Манукова, 3 март 1929 година - 5 април 2018 година) ― советски и руски писател на книги за деца, поет, драмски писател и преведувач на класична книжевност за деца на руски јазик. Особено биле познати нејзините преводи на делата на Тове Јансон, Астрид Линдгрен и Кенет Грахам. Била добитник на Државната награда на Руската Федерација за детска книжевност и на книжевната награда „Александар Грин“.
Живот[уреди | уреди извор]
Ирина Манукова е родена во Москва од Перч Манукијан (Ерменец, чие русифицирано име било Пјотр Мануков), електроинженер и Лидија Дилигенска, педијатар во локално сиропиталиште.[1]
За време на Втората светска војна, таа и нејзината сестра биле испратени во Пенза за да останат кај роднините. Некое време немало никаква вест од нејзините родители, но некое време подоцна, сиропиталиштето на нејзината мајка била евакуирано во Пенза, а нејзините родители можеле да и се придружат. Тие живееле во Пенза до 1943 година, по што се вратиле во Москва, каде што било повторно основано сиропиталиштето.[1]
Манукова завршила средно училиште со златен медал во 1948 година.[1] Пишувала поезија од своето детство па наваму, но чувствувајќи дека нема литературен талент, решила да се занимава со јазици. Во 1953 година дипломирала на филолошкиот оддел на Државниот универзитет во Москва. Потоа влезе во програма за постдипломски студии по општа и компаративна лингвистика и започна да работи како преведувач.[2]
Манукова се омажила за Лео Токмаков, илустратор. Нивниот син Василиј Токмаков станал исто така писател на детска фантастика.
Ирина Токмакова починала во Москва на 5 април 2018 година.[3]
Кариера[уреди | уреди извор]
Првиот книжевен превод на руски јазик, преземен од Токмакова, била збирка шведски народни песни за деца. Овие и биле испратени од еден шведски извршен директор за енергија по име Боргквист, кој ја препознал нејзината љубов кон шведската песна. Првично, преводот бил наменет за нејзиниот син, но сопругот на Токмакова го однел во една издавачка куќа, која потоа го отпечатила во списанијата „Весели слики“ и „Мурзилка“.[3]
Писателите Самуил Маршак и Агнија Барто ги виделе делата на Токмакова во „Мурзилка“ и ја охрабрувале да пишува и објавува повеќе. Последователно, Лав Токмаков илустрирал многу од нивните книги.[1]
За да се приклучи на Сојузот на советските писатели, на Токмакова и биле потребни спонзорства од три члена; Маршак, Борис Заходер и Валентин Берестов ја препорачале.[1]
Нејзината прва поетска книга, илустрирана од Лео Токмаков, била насловена „Дрвја“ и била објавена во 1962 година.[2]
Токмакова била во можност да патува во странство за да присуствува на меѓународни семинари и конференции за книжевност за деца. Била член на жири за наградата „Ханс Кристијан Андерсен“.[1]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Natalia Kochemina (7 март 2006). „Я еще здесь“. Solidarnost (руски). 9. Посетено на 11 април 2021.
- ↑ 2,0 2,1 „Умерла Ирина Токмакова“ (руски). Colta.ru. 6 април 2018. Посетено на 11 април 2021.
- ↑ 3,0 3,1 Ivan Vladimirov (5 април 2018). „Умерла поэт и переводчица Ирина Токмакова“. Rossiskaya Gazeta (руски). Посетено на 11 април 2021.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- „Ирина Токмакова“. Lib.ru.