Индоевропските јазици се Фамилија на јазици што ги говорат најголем број на луѓе, кои се зборуваат во поголемиот дел на Европа и областите населени со Европејци и во поголемиот дел на Југозападна и Јужна Азија. Потекнуваат од непотврдениот праиндоевропски јазик за кој се верува дека се говорел пред повеќе од 5.000 години во степските области северно од Црно Море и дека се поделил на бројни дијалекти до 3.000 година пред нашата ера.
Поделбата на индоевропските јазици на сатемски и кентумски била предложена од Петар фон Брадке во 1890, а Карл Бругман предложил слична поделба во 1886. Во сатемските јазици, во кои спаѓаат балто-словенските и индо-иранските, како и албанскиот и ерменскиот јазик, реконструираните праиндоевропските палатовелари останале засебни и биле фрикативизирани, додека лабиовеларите се споиле со 'обичните велари'. Кај кентумските јазици, палатовеларите се споиле со обичните велари, додека лабиовеларите останале засебни. Резултатот од овој развиток често се прикажува со зборовите за „сто“ во авестискиот јазик (satem) и во латинскиот јазик (centum)—почетниот палатовелар се развил во фрикатив [s] во првиот случај, и во обилен велар [k] во вториот случај.
Anthony, David W. (2007). The Horse, the Wheel, and Language: How Bronze-Age Riders from the Eurasian Steppes Shaped the Modern World. Princeton University Press. ISBN978-0-691-05887-0.
Beekes, Robert S. P. (1995). Comparative Indo-European Linguistics: An Introduction. Преведено од Vertalers, Uva; Gabriner, Paul (1st. изд.). Amsterdam / Philadelphia: John Benjamins. ISBN9027221510.
Fortson, Benjamin W. (2004). Indo-European Language and Culture: An Introduction. Malden, Massachusetts: Blackwell. ISBN978-1-4051-0315-2.
Hamp, Eric (2007). Rexhep Ismajli (уред.). Studime krahasuese për shqipen [Comparative studies on Albanian] (албански). Akademia e Shkencave dhe e Arteve e Kosovës, Prishtinë.
Kortlandt, Frederik (1988). „The Thraco-Armenian consonant shift“. Linguistique Balkanique. 31: 71–4.
Kortlandt, Frederik (1990). „The Spread of the Indo-Europeans“(PDF). Journal of Indo-European Studies. 18 (1–2): 131–40. Занемарен непознатиот параметар |orig-date= (help)
Грешка во Lua: bad argument #1 to 'match' (string expected, got nil)
Porzig, Walter (1954). Die Gliederung des indogermanischen Sprachgebiets. Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag.
Renfrew, C. (2001). „The Anatolian origins of Proto-Indo-European and the autochthony of the Hittites“. Во Drews, R. (уред.). Greater Anatolia and the Indo-Hittite language family. Washington, DC: Institute for the Study of Man. ISBN978-0941694773.
Schleicher, August (1861). Compendium der vergleichenden Grammatik der indogermanischen Sprachen (германски). Weimar: Böhlau (reprinted by Minerva GmbH, Wissenschaftlicher Verlag). ISBN978-3-8102-1071-5.
Szemerényi, Oswald John Louis (1957). „The Problem of Balto-Slav Unity: A Critical Survey“. Kratylos. O. Harrassowitz. 2: 97–123.
Reprinted in Szemerényi, Oswald John Louis (1991). Considine, P.; Hooker, James T. (уред.). Scripta Minora: Selected Essays in Indo-European, Greek, and Latin. Innsbrucker Beiträge zur Sprachwissenschaft. IV: Indo-European Languages other than Latin and Greek. Institut für Sprachwissenschaft der Universität Innsbruck. стр. 2145–2171. ISBN9783851246117. ISSN1816-3920.
von Bradke, Peter (1890). Über Methode und Ergebnisse der arischen (indogermanischen) Alterthumswissenshaft (германски). Giessen: J. Ricker'che Buchhandlung.