Ингилизово
| Ингилизово Αγχίαλος | |
|---|---|
  Ингилизово | |
|
Местоположба во областа   Ингилизово | |
| Координати: 40°42.54′N 22°46.48′E / 40.70900° СГШ; 22.77467° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Солунски |
| Општина | Илиџиево |
| Општ. единица | Каваклиево |
| Надм. вис. | 25 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 738 |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 570 11 |
Ингилизово (Ингилиз или Инглиш[2]; грчки: Αγχίαλος, Анхиалос; до 1927 г. Ίγγλις, Инглис[3]) — село во Солунско, Егејска Македонија, денес во општината Илиџиево на Солунскиот округ во областа Централна Македонија, Грција. Населението брои 738 жители (2011).[4] Сè до Балканските војни, ова било чисто македонско село.[2]
Географија[уреди | уреди извор]
Селото е сместено во областа Вардарија на Солунското Поле. Лежи крај главниот пат од Солун за Скопје, 14 км северозападно од Солун[2] и 5 км источно од Каваклиево.
Историја[уреди | уреди извор]
Во Отоманското Царство[уреди | уреди извор]
Во XIX век Ингилизово било македонско чифлигарско село во Солунската каза. Името го добило по неговиот некогашен сопственик, кој бил Англичанец, подоцна убиен од Турци.[4] До крајот на отоманското владеење, чифликот бил сопственост на Хаџи-бег[2] Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Ингилиз (Ingiliz) е село со 20 домаќинства од 110 жители Македонци.[5][6]
Во 1900 г. според Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во Ингилизъ живееле 95 Македонци христијани.[5][7] Според охридскиот деец Христо Силјанов, по Илинденското востание во 1904 г. целото село (Ингилиз чифлик) потпаднало под врховенството на Бугарската егзархија.[8] По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. Инглиз чифлик (Inglis-Tchiflik) се состоел од 88 Македонци, сите под егзархијата.[5][9]
Во Грција[уреди | уреди извор]
По Балканските војни во 1913 г. Ингилизово е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Во 1912 г. чифликот Ингилизово имал 12 куќи и се распаднал во Првата светска војна (1912).[10] Затоа, тоа не се води во пописот од 1913 година.[2] Обновено е во 1922/23 г. кога во него се сместени 450 грчки доселени од приморското гратче Анхијало (денес Поморие) во Бугарија,[11] запалено во антигрчки бунт на 30 јули 1906 г.[4] Во 1927 г. Ингилизово е преименувано во Анхијалос, по тој град. Подоцна во селото се доведени и доселеници од други грчки места во Бугарија како Станимака (денес Асеновград), Бургас и Созопол. Во 1928 г. Ингилизово е попишано како село кое се состои од 849 доселеници (236 семејства).[12] Доселениците од Анхијал со себе го донеле и своето занимање — винарството.
Во следниот период бројноста на жителите опаднала, така што во 1940 г. Ингилизово имало 661 жител. Во 1951 г. се попишани 666 жители, а во 1961 г. — 613.[2] Подоцна населението доживеало повторен пад, со 568 жители во 1971 и 593 во 1981 г. Следните десетлетија бележат значаен пораст, со 852 лица во 1991[2] и 1.062 во 2001 г. На пописот од 2011 г. селото се смалило на 738 жители.
Население[уреди | уреди извор]
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 661 | 666 | 613 | 568 | 593 | 852 | 1.062 | 738 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Настани[уреди | уреди извор]
Во селото празнуваат две слави: Свети Јован и Свети Трипун.[4]
Стопанство[уреди | уреди извор]
Селото произведува памук, овошје, жито и други земјоделски производи.[2]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 321–322.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Ίγγλις -- Αγχίαλος
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 „Αγχίαλος“. Δήμος Χαλκηδόνας. Посетено на 8 јули 2019.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, стр. 150-151.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 140. ISBN 954430424X.
- ↑ Силянов, Христо. „Освободителните борби на Македония“, том I, София, 1993, стр.126.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp 218-219.
- ↑ Милојевић, Боривоје Ж (1921). Јужна Македонија (PDF). Насеља српских земаља. стр. 102.
- ↑ Δήμος Αγίου Αθανασίου[мртва врска]
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||||||||||||