Импулсно-амплитудна модулација

Од Википедија — слободната енциклопедија
Принцип на ИАМ: (1) оригинален сигнал, (2) ИАМ сигнал, (a) амплитуда на сигналот, (b) време

Импулсно-амплитудната модулација (ИАМ) е облик на модулација на сигнали каде информациската порака е кодирана во амплитудата на серија од сигнални импулси. Тоа е шема на аналогна импулсна модулација во која амплитудите на поворката од импулси на носителот варираат согласно вредноста на сигналот на пораката. Демодулацијата се извршува со детектирање на нивото на амплитудата на носителот во секој период на симболот.

Видови[уреди | уреди извор]

Постојат два вида на импулсно-амплитудна модулација:

  1. Еднополарна ИАМ: при оваа модулација се додава соодветен фиксен еднонасочна компонента за да се осигура дека сите импулси се позитивни.
  2. Двополарна ИАМ: при оваа модулација импулсите се позитивни и негативни.

Импулсно-амплитудната модулација нашироко се користи за модулација на сигнали при пренос на дигитални податоци, со тоа што апликациите во неосновниот опсег се широко заменети со импулсно-кодна модулација, а од неодамна со импулсно-положбена модулација.

Сите телефонски модеми побрзи од 300 bit/s користат квадратурна амплитудна модулација (КАМ).

Бројот на можни импулсни амплитуди во аналогна ИАМ е теоретски бесконечен. Дигиталната ИАМ го сведува бројот на импулсни амплитуди на два на некој степен. На пример, во четиринивовската ИАМ има 22 можни дискретни импулсни амплитуди; во осумнивовската ИАМ има 23 можни дискретни импулсни амплитуди; и во 16-нивовската ИАМ има 24 можни дискретни импулсни амплитуди.

Употреба во Етернет[уреди | уреди извор]

Некои верзии на комуникацискиот стандард Етернет се пример за користење на ИАМ. Особено, брзиот Етернет (Fast Ethernet) 100BASE-T2, работи на 100 Mbit/s, користи петнивовска ИАМ модулација (ИАМ-5)[1] кој функционира со 25 милиони импулси во секунда преку два пара жици. Специјална техника се користи за да се намали интерзнаковната интерференција меѓу неблиндираните парици. Моментално, мрежна технологија е 100BASE-TX која испорачува 100 Mbit/s во двете насоки преку една парица. Гигабитскиот Етернет 1000BASE-T medium користи четири парици преку кои се пренесуваат 125 милиони импулси во секунда и се стигнува до брзини од 1000 Mbit/s, сè уште користејќи ИАМ-5 за секоја парица.[2]

Употреба во фотобиологијата[уреди | уреди извор]

Концептот исто така се користи за проучување на фотосинтезата употребувајќи специјализиран инструмент кој вклучува спектрофлуoрометриско мерење на кинетиката на флуоросцентниот раст или пад во светлосна антена од тилакоидни мембрани, со што се разгледуваат различни аспекти на состојбата на фотосистемите во различни услови на околината.

Употреба во електронските драјвери за осветлување со светлечки диоди[уреди | уреди извор]

Импулсно-амплитудната модулација е развиена исто така и за контрола на светлечки диоди (LED), особено во примените за осветлување.[3] Драјверите на светлечките диоди кои се засноваат на ИАМ техниката, нудат подобрена енергетска ефикасност во однос на системите засновани на други модулациски техники како што е импулсно-ширинската модулација (ИШМ) со оглед на тоа што струјата која минува низ светлечките диоди е релативна на интензитетот на излезното светло и ефикасноста на светлечките диоди расте како што струјата се намалува.

Драјверите на светлечките диоди засновани на импулсно-амплитудната модулација можат да ги синхронизираат повеќеканални светлечки диоди за да овозможат совршено поклопување на боите. Заради инхерентната природа на ИАМ во спој со големата брзина на преспојување на светлечките диоди, можно е да се користи осветлување со светлечки диоди како начин за безжичен пренос на податоци со големи брзини.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. George Schroeder (2003-04-01). „What PAM5 means to you“. EDN. Посетено на 2015-03-02. Наводот magazine бара |magazine= (help)
  2. Schreiber, Ulrich (2004). Pulse-Amplitude-Modulation (PAM) Fluorometry and Saturation Pulse Method: An Overview. Dordrecht: Springer Netherlands. стр. 279–319. ISBN 978-1-4020-3217-2. Посетено на 2015-02-02.
  3. im Whitaker (January 2006). “Closed-loop electronic controllers drive LED systems”. LED Lights[мртва врска] Magazine. Retrieved 2015-03-02.