Изумо-тајша

Од Википедија — слободната енциклопедија
Изумо-Тајша
Изумо-Ојаширо
出雲大社
Монџин-но-јаширо, Амасаки-но-јаширо, Мимукај-но-јаширо, и хонден
Грешка во Lua во Модул:Location_map, ред 408: Malformed coordinates value
Основни податоци
Место195 Кицукихигаши, Тајша-мачи, Изумо-ши, Шимане
699-0701
Координати35°24′07″N 132°41′08″E / 35.40194° СГШ; 132.68556° ИГД / 35.40194; 132.68556Координати: 35°24′07″N 132°41′08″E / 35.40194° СГШ; 132.68556° ИГД / 35.40194; 132.68556
ПрипадностШинто
БожествоОкунинуши, Котоамацуками
ПразникРејсај (тајсајреј)
(14-16 мај)
Мреж. местоizumooyashiro.or.jp
Архитектонски опис
Архитектонски стилТајша-зукури

Изумо-тајша (出雲大社, „Велико светилиште Изумо“), службено Изумо Ојаширо, ― еден од најдревните и најважните шинтовски светилишта во Јапонија. Нема запис кој го дава датумот на изградба. Сместен во Изумо, Шимане, тоа е дом на два големи фестивали. Тоа е посветено на богот Окунинуши (大国主大神), познат како шинтовско божевство на бракот и на Котоамацуками, небесно истакнатиот дух (ками). За светилиштето се верува од многумина дека е најстарото шинтовско светилиште во Јапонија, дури претходувајќи му на Великото светилиште Исе.

Стилот на архитектура, тајша-зукури, го носи своето име од главната сала на Изумо-тајша. Таа сала и придружните згради биле означени како Национално богатство на Јапонија во 1952 година. Според традицијата, салата претходно била многу повисока отколку во моментов. Откривањето во 2000 година на остатоците од огромни столбови дале веродостојност за ова.

Светилиштето се обновува на секои 60 до 70 години за да се одржи моќта на камито и да се одржат архитектонските техники. Овој редовна постапка на обнова се нарекува „сенгу“ (遷宮) и долго време била вршена во неколку важни шинтовски светилишта, Великото светилиште Исе се обновува на секои 20 години.[1]

Неколку други градби во светилиштето се на списокот на важни културни имоти на Јапонија.

Потекло[уреди | уреди извор]

Според двете најстари хроники на Јапонија, „Коџики“ и „Нихон Шоки“, кога Ниниги-не-Микото, правнук на божицата на Сонцето, Аматерасу, слегол од небото, богот Окунинуши му ја доделил својата земја на Ниниги-не-Микото. Аматерасу била многу задоволна од ова дело и таа му го подарила Изумо-тајша на Окунинуши.

Едно време, јапонските острови биле контролирани од Изумо, според шинтовските митови. Изумо, познато како подрачје на богови или земја на митови, е местото на Изумо-тајша. Неговата главна структура првично била изградена за да го слави големото достигнување на Окунинуши, кој се смета за творец на Јапонија. Окунинуши бил посветен на изградбата на нацијата, во која споделил многу радости и таги со предците на земјата. Покрај тоа што е спасител, Окунинуши се смета за бог-чувар и бог на среќата, како и бог кој воспоставува добри односи.

Реконструкција на смален модел на древниот хонден во Изумо-тајша, врз основа на големи столбови пронајдени во близина на областа.

Според „Нихон Шоки“, божицата на сонцето Аматерасу рекла: „Отсега натаму, моите потомци ќе ги управуваат државните работи. Вие ќе фрлите магија за воспоставување добри односи над луѓето за да ги водите среќен живот. Јас ќе го изградам вашата седиште со колосални столбови и дебели и широки штици во ист архитектонски стил како мојот и ќе го наречам Аменохису-но-мија “. Другите богови биле собрани и им било наредено од Аматерасу да ја изградат големата палата во подножјето на планината. Уга.

Не постои точно знаење кога е изградено Изумо-тајша, но записникот составен околу 950 година (период Хејан) го опишува светилиштето како највисока зграда, достигнувајќи приближно 48 метри, што во висина го надминува храмот висок 45 метри што ја осветувал Големиот Слика на Буда, Тодај-џи. Ова се должи на раната шинтовска космологија, кога луѓето верувале дека боговите (ками) се над човечкиот свет и дека припаѓаат на најнеобичните и величествените делови на природата. Затоа, Изумо-тајша можело да биде обид да се создаде место за камите што ќе бидат над луѓето.

Според „Коџики“, легендарните приказни за стара Јапонија и „Нихон Шоки“, хрониките на стара Јапонија, Изумо-тајша било сметано за најголема дрвена конструкција во Јапонија кога била првично изградена. Пред да биде познат како Изумо Ојаширо или Изумо-тајша, светилиштето било познато како Оками-но-мија во Изумо, Ицукашиноками-но-мија, Кизуки-но-Ојаширо, Кизуки-но-мија или Ивакуманосо-но-мија.

Пронајдени биле докази за првичното Великоо светилиште. На пример, бил пронајден дел од еден од столбовите за структурата: три кедрови дрвја со пречник од три метри во основата. Изложен е во светилиштето. Иако нема многу рани докази што може да се видат при посета, има продавница непосредно пред главниот влез во која има модел од помали размери на првичната главна структура направен од месни студенти.

Историја[уреди | уреди извор]

Цртеж од периодот Меиџи со предложени реновирања, доставено до принцот Санџо Санетоми.

За време на периодот Камакура, околу 1200 година, главната структура била намалена во големина. Потоа, во 1744 година, светилиштето било реконструирано со сегашна големина од 24 метри височина и 11 метри квадратни во неговата основа.

Во 18 и 19 век, како што патувањата станале почести во Јапонија, светилиштето станало средишно место за аџилак.

Бидејќи духот на светилиштето се населил во внатрешното светилиште во 1744 година, тој бил преместен трипати за обнова на внатрешниот храм, користејќи традиционална церемонија. Преселбите се случија во 1809, 1881 и 1953 година.

Од 1871 до 1946 година, Изумо-тајша било официјално назначена за една од канпеј-тајша (官幣大社), што значи дека застанало во првиот ранг на светилишта поддржани од власта.[2]

Во април 2008 година, духот бил преместен во привремено сместување во предниот храм на Изумо-тајша, како подготовка за реновирањето од периодот Хејсеј. Внатрешниот храм на Изумо-тајша бил отворен за јавноста за прв пат по 60 години во летото 2008 година. По завршувањето на реновирањето, Окунинуши бил вратен во внатрешното светилиште на церемонија на која присуствувале над 8.000 луѓе, одржана на 11 мај 2013 година.[3]

Фестивали[уреди | уреди извор]

Фестивалите во Изумо се време кога луѓето се собираат околу богот за да ја исполнат својата желба да живеат среќен живот. Еден од најважните фестивали во Изумо-таиша е Императорскиот фестивал што се одржува на 14 мај. По Императорскиот фестивал е Големиот фестивал на 14 и 15 мај.

Некои други големи фестивали се 1 јануари, фестивал Омике; 3 јануари, фестивал Фукумукае; 5 јануари, Почеток на фестивалот на проповед; 17 февруари, фестивал Кикоку (молитва за обилни земјоделски култури); 1 април, фестивал во Киосо; 1 јуни, фестивал Сузумидоно; и 6-9 август е верскиот фестивал Ојаширо-кјо. Во октомври од месечевиот календар, се одржува фестивал за добредојде на сите богови во Великото светилиште Изумо. Се верува дека боговите се собираат во светилиштето Изумо во октомври за да разговараат за браковите, смртните случаи и раѓањата следната година. Поради оваа причина, луѓето околу областа Изумо го нарекуваат октомври камиаризуки („месецот со богови“), но остатокот од Јапонија го нарекува октомври каназуки („месецот без богови“).

Галерија[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. 出雲大社 平成の大遷宮. Shimane Prefecture
  2. Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 125.
  3. „Архивиран примерок“. Архивирано од изворникот на 2 јули 2013. Посетено на 5 август 2021.

Општи наводи[уреди | уреди извор]

  • Ancient Izumo in the spotlight. (2007, February 26, p. 19). The Daily Yomiuri (Tokyo), 1. Посетено на 5 август 2021, from the LexisNexis Academic database.
  • Guide to Izumo Oyashiro. (n.d.). (Pamphlet available to visitors at the shrine)
  • Izumo Shrine Find Points to Huge Ancient Building. (2000, April, p. 29). The Daily Yomiuri (Tokyo), 1. Посетено на 5 август 2021, from the LexisNexis Academic database.
  • Lucas, B. (7 мај 2002). History and Symbolism in Shinto Shrine Architecture[мртва врска]. Harvey Mudd College Web. Посетено на 5 август 2021
  • Nishi, K., & Hozumi, K. (1985). What is Japanese Architecture?: A survey of traditional Japanese architecture, with a list of sites and a map. New York, NY: Harper & Row.
  • Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
  • Senge, chief priest of Izumo Shrine, dies at 89. (2002, April 18). Japan Economic Newswire. Посетено на 5 август 2021, from the LexisNexis Academic database.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]