Прејди на содржината

Изотопи на флуорот

Од Википедија — слободната енциклопедија

Флуорот (9F) има 19 познати изотопи кои се движат од 13F до 31F и два изомери (18mF и 26mF). Само флуорот-19 е стабилен и природно се појавува во повеќе од количини на траги. Затоа, флуорот е моноизотопен и мононуклиден елемент.

Најдолговечниот радиоизотоп е 18F, има полуживот од 109,734 ± (8) мин. Сите други изотопи на флуор имаат полуживот помало од една минута, а повеќето од нив помало од една секунда. Најмалку стабилен познат изотоп е 14F, чиј полуживот е 500 ± (60) јоктосекунди,[1] што одговара на резонанцна ширина од 910 ± (100) keV.

Список на изотопите

[уреди | уреди извор]
Симбол
на изотопот		 Z (p) N (n) Маса на изотопот (u) Полураспад Начин на
распад[2]		 Изотопи-деца[б 1] Јадрен спин
Побудна енергија
14F 9 5 14,03506(43)# p 13O 2-#
15F 9 6 15,01801(14) (букмол)
[1,0(2) MeV]		 p 14O (1/2+)
16F 9 7 16,011466(9) (букмол)
[40(20) keV]		 p 15O 0-
17F 9 8 17,00209524(27) 64,49(16) s β+ 17O 5/2+
18F[б 2] 9 9 18,0009380(6) 109,771(20) мин β+ 18O 1+
18mF 1121,36(15) keV 162(7) нс 5+
19F 9 10 18,99840322(7) Стабилен 1/2+
20F 9 11 19,99998132(8) 11,163(8) s β− 20Ne 2+
21F 9 12 20,9999490(19) 4,158(20) с β− 21Ne 5/2+
22F 9 13 22,002999(13) 4,23(4) с β− (89,0 %) 22Ne 4+,(3+)
β−, n (11,0 %) 21Ne
23F 9 14 23,00357(9) 2,23(14) с β− (86,0 %) 23Ne (3/2,5/2)+
β−, n (14,0 %) 22Ne
24F 9 15 24,00812(8) 400(50) мс β− (94,1 %) 24Ne (1,2,3)+
β−, n (5,9 %) 23Ne
25F 9 16 25,01210(11) 50(6) мс β− (76,0 %) 25Ne (5/2+)#
β−, n (24,0 %) 24Ne
26F 9 17 26,01962(18) 9,6(8) мс β− (68,0 %) 26Ne 1+
β−, n (32,0 %) 25Ne
27F 9 18 27,02676(40) 4,9(2) мс β− 27Ne 5/2+#
28F 9 19 28,03567(55)# <40 нс n 27F
29F 9 20 29,04326(62)# 2,6(3) мс β− 29Ne 5/2+#
30F 9 21 30,05250(64)# <260 нс
31F 9 22 31,06043(64)# 1# мс [>260 мс] 5/2+#
  1. ↑ Стабилните изотопи задебелени.
  2. ↑ Се користи во јадрената медицина.

Од нестабилните нуклиди на флуор, има најдолг полуживот, 109,734 ± (8) мин. Се распаѓа на 14O преку β+-распад. Поради оваа причина 18F е комерцијално важен извор на позитрони. Неговата главна вредност е во производството на радиофармацевтска флуородеоксигликоза, што се користи во позитронската емисиона томографија во медицината.

Флуорот-18 е најлесниот нестабилен нуклид со еднаков број непарни протони и неутрони, ги има по 9.[3]

Флуорот-19 е единствениот стабилен изотоп на флуорот. Неговата застапеност е 100%. Не постојат други изотопи на флуорот во значителни количини. Неговата енергија на врзување е 147.801,3648 ± (38) keV. Флуорот-19 е ЈМР-активен со спин од 1/2+, па затоа се користи во флуор-19 ЈМР спектроскопијата.

Флуорот-20 е нестабилен изотоп на флуорот. Има полуживот од 11,0062 ± (80) с и се распаѓа преку бета-распад до стабилниот нуклид 20Ne. Неговата специфична радиоактивност е (1,8693 ± (14))⋅10+21 Bq/g и има просечен животен век од 15,879 ± (12) с.

Флуор-21, како и флуорот-20, е исто така нестабилен изотоп на флуор. Има полуживот од 4,158 ± (20) . Исто така, се подлежи на бета-распад, распаѓајќи до 21Ne, кој е стабилен нуклид. Неговата специфична активност е (4,781 ± (23))⋅10+21 Bq/g.

Определени се само два јадрени изомери (долговечни побудени јадрени состојби), флуор-18m и флуор-26m. [1] Полуживотот од 18mF пред да претрпи изомерна транзиција е 162 ± (7) наносекунди.[1] Ова е помало од полуживотот на распаѓање на која било од основните јадрени состојби на радиоизотоп на флуор, освен за масовните броеви 14-16, 28 и 31.[4] Полуживотот од 26mF е 2,2 ± (1) милисекунди; главно се распаѓа до неговата основна состојба од 26F или (ретко, преку бета-минус распад) до една од високопобудените состојби од 26Ne со задоцнета неутронска емисија.[1]

  1. 1 2 3 4 Kondev, F. G.; Wang, M.; Huang, W. J.; Naimi, S.; Audi, G. (2021). „The NUBASE2020 evaluation of nuclear properties“ (PDF). Chinese Physics C. 45 (3): 030001. doi:10.1088/1674-1137/abddae.
  2. ↑ (англиски) Universal Nuclide Chart Архивирано на 19 февруари 2017 г.
  3. ↑ National Nuclear Data Center. „NuDat 2.x database“. Brookhaven National Laboratory.
  4. ↑ Audi, G.; Kondev, F. G.; Wang, M.; Huang, W. J.; Naimi, S. (2017). „The NUBASE2016 evaluation of nuclear properties“ (PDF). Chinese Physics C. 41 (3): 030001. Bibcode:2017ChPhC..41c0001A. doi:10.1088/1674-1137/41/3/030001.

Литература

[уреди | уреди извор]
  • Chisté, V.; Bé, M. M. (2011). „F-18“ (PDF). Во Bé, M. M.; Coursol, N.; Duchemin, B.; Lagoutine, F.; и др. (уред.). Table de radionucléides (Report). CEA (Commissariat à l'énergie atomique et aux énergies alternatives), LIST, LNE-LNHB (Laboratoire National Henri Becquerel/Commissariat à l'Energie Atomique). Архивирано од изворникот (PDF) на 11 August 2020. Посетено на 15 June 2011.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Изотопи_на_флуорот&oldid=5397966“