Изотопи на неонот

Неонските изотопи се разновидности на атоми (и јадра) на хемискиот елемент неон кои имаат различна содржина на неутрони во јадрото. Постојат три стабилни нуклиди на неон : <sup id="mwDA">20</sup>Ne (изотопско изобилство 90,48%), ²¹Ne (0,27 %) и ²²Ne (9,25%) ^[1]. Светлината ²⁰Ne е доминантна насекаде.

Во многу алфа-активни минерали, релативната содржина на тешки ²¹ Ne и ²² Ne е десетици и стотици пати поголема од нивната содржина во воздухот. Ова се должи на фактот дека главните механизми за формирање на овие изотопи се нуклеарни реакции што се случуваат за време на бомбардирање на јадра од алуминиум, натриум, магнезиум и силициум од производите на распаѓање на јадрата на тешки елементи. Покрај тоа, слични реакции се случуваат во земјината кора и атмосферата под влијание на космичкото зрачење.

Забележани се и голем број нуклеарни реакции со ниска продуктивност во кои се формираат ²¹Ne и ²²Ne - ова е заробување на алфа честички од јадра на тежок кислород ¹⁸O и флуор ¹⁹F:

$\mathrm {{}_{8}^{18}O} +\mathrm {{}_{2}^{4}He} \rightarrow \mathrm {{}_{10}^{21}Ne} +\mathrm {{}_{0}^{1}n}$

$\mathrm {{}_{9}^{19}F} +\mathrm {{}_{2}^{4}He} \rightarrow \mathrm {{}_{10}^{22}Ne} +\mathrm {{}_{1}^{1}H}$

Изворот на доминантниот светлосен нуклид на Земјата, ^20Ne, сè уште не е идентификуван.

Се верува дека во вселената неонот е исто така претежно претставен со светлосниот нуклид ²⁰Ne. Многу ²¹Ne и ²²Ne се пронајдени во метеоритите, но овие нуклиди се претпоставува дека се формирани во самите метеорити под влијание на космичките зраци за време на нивните патувања низ универзумот.

Покрај трите стабилни нуклиди на неон, познати се уште најмалку шеснаесет нестабилни. Најдолготрајниот од нив е ²⁴Ne со период на полураспад од 3,38 минути.

Табела на неонски изотопи

Симбол нуклид	Z(p)	N(n)	Маса на изотоп (а. е. м.)	Период на полураспад^[2] (T_1/2)	Канал за дезинтеграција	Производ за распаѓање	Спин и паритет јадра^[2]	Природна застапеност	Опсегот на варијации на изотопското изобилство во природата
Симбол нуклид	Енергија на возбуда			Период на полураспад^[2] (T_1/2)	Канал за дезинтеграција	Производ за распаѓање	Спин и паритет јадра^[2]	Природна застапеност	Опсегот на варијации на изотопското изобилство во природата
15 Ne ^[3]	10	5	15,043.170 ± (70)	770 ± (300) [590 ± (230)]	2p	13 O	(3/2−)
16 Ne	10	6	16,025.751 ± (22)	> 5,7 [< 80	2p	14 O	0+
17 Ne	10	7	17,0.177.140 ± (4)	109,2 ± (6)	β<sup id="mwmg">+</sup>p (94,4 ± (2,9))	16 O	1/2−
					β⁺α (3,51 ± (1))	13 N
					β⁺ (2,1 ± (2,9))
					β⁺pα (0,014 ± (4))
18 Ne	10	8	18,0.057.087 ± (4)	1.664,20 ± (47)	β⁺		0+
19 Ne	10	9	19,00.188.091 ± (17)	17,2.569 ± (19)	β⁺		1/2+
20 Ne	10	10	19,9.924.401.753 ± (16)	стабилен			0+	0,9048(3)	[0,8.847, 0,9.051]^[4]
21 Ne	10	11	20,99.384.669 ± (4)	стабилен			3/2+	0,0.027 ± (1)	[0,0.027, 0,0.171]^[4]
22 Ne	10	12	21,991.385.114 ± (19)	стабилен			0+	0,0.925 ± (3)	[0,0.920, 0,0.996]^[4]
23 Ne	10	13	22,99.446.691 ± (11)	37,15 ± (3)	β⁻		5/2+
24 Ne	10	14	23,9.936.106 ± (6)	3,38 ± (2)	β⁻		0+
25 Ne	10	15	24,997.810 ± (30)	602 ± (8)	β⁻		1/2+
26 Ne	10	16	26,000.516 ± (20)	197 ± (2)	β⁻ (99,87 ± (3))		0+
26 Ne	10	16	26,000.516 ± (20)	197 ± (2)	β<sup id="mwAVM">−</sup>n (0,13 ± (3))		0+
27 Ne	10	17	27,007.570 ± (100)	30,9 ± (1,1)	β⁻ (98,0 ± (5))		(3/2+)
					β⁻n (2,0 ± (5))
					β⁻2n?^{[n 1]}
28 Ne	10	18	28,012.130 ± (140)	18,8 ± (2)	β⁻ (84,3 ± (1,1))		0+
					β⁻n (12 ± (1))
					β⁻2n (3,7 ± (5))
29 Ne	10	19	29,019.750 ± (160)	14,7 ± (4)	β⁻ (68,0 ± (5,1))		(3/2−)
					β⁻n (28 ± (5))
					β⁻2n (4 ± (1))
30 Ne	10	20	30,024.990 ± (270)	7,22 ± (18)	β⁻ (78,1 ± (4,6))		0+
					β⁻n (13 ± (4))
					β⁻2n (8,9 ± (2,3))
31 Ne	10	21	31,033.470 ± (290)	3,4 ± (8)	β⁻		(3/2−)
					β⁻n?^{[n 1]}
					β⁻2n?^{[n 1]}
32 Ne	10	22	32,039.720 ± (540)#	3,5 ± (9)	β⁻		0+
					β⁻n?^{[n 1]}
					β⁻2n?^{[n 1]}	Na ?
33 Ne	10	23	33,049.520 ± (640)#	< 260	n ?^{[n 1]}	32 Ne	7/2−#
34 Ne	10	24	34,056.730 ± (550)#	2# [> 1,5]	β⁻?^{[n 1]}		0+
					β⁻2n?^{[n 1]}	32 Ne ?
					β⁻n?^{[n 1]}	33 Ne ?

↑ „Isotopes of neon“ (англиски). www.webelements.com. Архивирано од изворникот на 2009-05-01. Посетено на 2009-07-08. Занемарен непознатиот параметар |dead-url= (help)
↑ ^2,0 ^2,1 Данные приведены по Kondev, F. G.; Wang, M.; Huang, W. J.; Naimi, S.; Audi, G. (2021). „The NUBASE2020 evaluation of nuclear properties“ (PDF). Chinese Physics C. 45 (3): 030001. doi:10.1088/1674-1137/abddae.
↑ Wamers, F.; Marganiec, J.; Aksouh, F.; Aksyutina, Yu.; Álvarez-Pol, H.; Aumann, T.; Beceiro-Novo, S.; Boretzky, K.; Borge, M. J. G. (4 April 2014). „First Observation of the Unbound Nucleus ¹⁵Ne“ (PDF). Physical Review Letters. 112 (13): 132502. doi:10.1103/PhysRevLett.112.132502. Архивирано од изворникот (PDF) на 2022-01-20. Посетено на 2022-04-26 – преку APS.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Meija, Juris; Coplen, Tyler B.; Berglund, Michael; Brand, Willi A.; Bièvre, Paul De; Gröning, Manfred; Holden, Norman E.; Irrgeher, Johanna; Loss, Robert D. (2016-03-01). „Isotopic compositions of the elements 2013 (IUPAC Technical Report)“. Pure and Applied Chemistry (англиски). 88 (3): 293–306. doi:10.1515/pac-2015-0503. ISSN 1365-3075. Архивирано од изворникот на 2022-04-26. Посетено на 2022-04-26.

Објаснувања на табелата

Изобилството на изотопи се дадени за атмосферата на Земјата. За други извори, вредностите може многу да се разликуваат.

Индексите 'm', 'n', 'p' (до симболот) означуваат возбудени изомерни состојби на нуклидот.

Симболите со задебелени букви означуваат стабилни производи за распаѓање.

Вредностите означени со хеш ознака (#) не се добиваат само од експериментални податоци, туку се (барем делумно) проценети од систематски трендови во соседните нуклиди (со исти односи $Z$ и $N$ ). Несигурно одредени вредности на спин и/или паритет се затворени во загради.

Несигурноста е даденакако број во загради, изразена во единици од последната значајна цифра и значи едно стандардно отстапување (освен за изобилството и стандардната атомска маса на изотоп според податоците на IUPAC, за кои се користи покомплексна дефиниција за несигурност). Примери: 29770.6(5) значи 29770.6 ± 0.5; 21,48(15) значи 21,48 ± 0,15; -2200,2(18) значи -2200,2 ± 1,8.

Наводи

Грешка во наводот: Има ознаки <ref> за група именувана како „n“, но нема соодветна ознака <references group="n"/>.

[isotopes-1] „Isotopes of neon“ (англиски). www.webelements.com. Архивирано од изворникот на 2009-05-01. Посетено на 2009-07-08. Занемарен непознатиот параметар |dead-url= (help)

[Nubase2016-2] 2,0 ^2,1 Данные приведены по Kondev, F. G.; Wang, M.; Huang, W. J.; Naimi, S.; Audi, G. (2021). „The NUBASE2020 evaluation of nuclear properties“ (PDF). Chinese Physics C. 45 (3): 030001. doi:10.1088/1674-1137/abddae.

[Ne15-3] Wamers, F.; Marganiec, J.; Aksouh, F.; Aksyutina, Yu.; Álvarez-Pol, H.; Aumann, T.; Beceiro-Novo, S.; Boretzky, K.; Borge, M. J. G. (4 April 2014). „First Observation of the Unbound Nucleus ¹⁵Ne“ (PDF). Physical Review Letters. 112 (13): 132502. doi:10.1103/PhysRevLett.112.132502. Архивирано од изворникот (PDF) на 2022-01-20. Посетено на 2022-04-26 – преку APS.

[Isotopic_Composition_of_Elements-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 Meija, Juris; Coplen, Tyler B.; Berglund, Michael; Brand, Willi A.; Bièvre, Paul De; Gröning, Manfred; Holden, Norman E.; Irrgeher, Johanna; Loss, Robert D. (2016-03-01). „Isotopic compositions of the elements 2013 (IUPAC Technical Report)“. Pure and Applied Chemistry (англиски). 88 (3): 293–306. doi:10.1515/pac-2015-0503. ISSN 1365-3075. Архивирано од изворникот на 2022-04-26. Посетено на 2022-04-26.

[1]

[2]

[3]

[4]

[n 1]