Изгубени илузии

Од Википедија — слободната енциклопедија
Изгубени илузии
АвторОноре де Балзак
Изворен насловIllusions perdues
ЗемјаФранција
Јазикфранцуски
Жанрроман во продолженија
Издадена
1837—1843

„Изгубени илузии“ (француски: Illusions perdues) — роман во продолженија од францускиот писател Оноре де Балзак, објавен во периодот 1837–1843.[1] Се состои од три дела, а дејството започнува во една француска провинција, за потоа да се премести во Париз, и на крај повторно се враќа во провинцијата. Ова дело потсетува на уште едно големо дело на Балзак, Црната овца (1842), чие дејство исто така делумно се одвива во Париз, а делумно во провинцијална Франција. Ова дело е уникатно во споредба со останатие творби во Човечка комедија (1799–1850) поради прецизноста со која се доловуваат географските одлики и социјалниот живот во Франција.[2]

Романот има четири главни теми: животот во провинцијата и животот во метрополата; опис на животот на уметниците во Париз во периодот 1821–22; карактеризирање на новинарството како најдолна форма на интелектуална проституција; и осознавање на двојната природа на нештата. Балзак употребил повеќе техники на раскажување, како опис на историско-политичкиот контекст, In medias res (прев. „во средина на нештата“)—сеќавање на минати случки кои се важни за понатамошниот тек, крајно поларизирани мислења на спротивставените ликови, итн.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. F.R. Leavis, The Great Tradition, London 1948, p. 29
  2. Donald Adamson, "Illusions perdues", London 1982, p. 86

Поврзано[уреди | уреди извор]