Изабел Аљенде

Изабел Аљенде
Аљенде во Германија, 2015 година
Роден/а	Isabel Angélica Allende Llona 2 август 1942 (1942-08-02) Лима, Перу
Занимање	Писателка
Јазик	шпански
Националност	чилеанка
Државјанство	Чилеанка американка
Значајни награди	Национална награда за литература Претседателски медал на слободата
Сопруг/а	Мигуел Фриас (в. 1962; divorce 1987) Вилијам К. Гордон (в. 1988; divorce 2015) Рожер Кукра (в. 2019)
Деца	Пола Фриас Аљенде Николас Фриас Аљенде
Роднини	Семејството Аљенде
мрежно место
isabelallende.com

Изабел Анџелика Аљенде Љона (шпански изговор: [isaˈβel aˈʝende]; роден во Лима, Перу, 2 август 1942 година) е чилеански писател. Таа е во роднинска врска со Салвадор Аљенде (внука) и со политичарката Изабел Аљенде. Една од најпознатите писателки од Латинска Америка. Добитник на Чилеанската национална награда за литература (2010).

Книгите на Изабел Аљенде се објавени во над 35 милиони примероци на 27 јазици.

Биографија

Таткото на Изабел, Томас Аљенде, бил дипломат, братучед на Салвадор Аљенде кој стана претседател на Чиле во 1970 кој бил убиен за време на воениот пуч изведен од Аугусто Пиноче. Изабел признава дека иако ретко го гледала својот вујко, само за време на викендите, многу го почитува. Дури по неговата смрт таа сфатила каква легендарна и херојска личност е Салвадор Аљенде. Мајката на Изабел е Франциска Љона, Дона Панчита, ќерка на Агустин Љона Куевас и Изабел Барос Мореира.

Во 1945 родителите на Изабел се развеле и мајката на Изабел се вратила во Чиле со три деца. Детството Изабел го поминала со останатите деца во куќата на нејзиниот дедо. Во 1953 година, кога Изабел имала единаесет години, нејзината мајка по втор пат се омажила за дипломатот Рамон Уидобро. Изабел живеела со своето семејство прво во главниот град на Боливија Ла Пас, а од 1956 до 1958 година во Бејрут. Од Бејрут, семејството се вратило во Сантјаго, каде Изабел завршила средно училиште и го запознала својот прв сопруг, градежен инженер Мигел Фриас.

Од 1959 до 1965, Изабел направи успешна кариера како телевизиски новинар во информативната служба на Организација на ОН за храна и земјоделство. На телевизија, таа водела неделна програма на програмата на Обединетите нации против гладот.

Семејството Изабел многу патувало низ Европа и некое време живеело во Брисел и Женева.

Изабел Аљенде брзо стана многу барана новинарка и експерт за женски права.

Во 1973 нејзината драма Амбасадорот беше поставена во Сантијаго. Во 1975, Изабел заврши во егзил во Венецуела. Таму работела за весникот Каракас Ел Национал и предавала во училиште.

Во 1981, откако дознала дека нејзиниот 99-годишен дедо умира, Изабел почнала да му пишува писма од кои произлегол нејзиниот прв роман „Куќата на духовите“. Романот веднаш доби светско признание. Врз основа на него, данскиот режисерот Бил Август го сними филмот „Куќа на духовите“ со Џереми Ајронс , Мерил Стрип, Винона Рајдер, Глен Клоус и Антонио Бандерас.

Во 1988 година, во Калифорнија Изабел Аљенде го запознала својот втор сопруг, Вили Гордон. Во 2003 таа доби американско државјанство.

Творештво

До средината на 1980-тите, Изабел Аљенде стана најпознатата латиноамериканска писателка благодарение на нејзините романи „Куќата на духовите“, „Љубов и темнина“ и „Ева Луна“. Како писателка, Аљенде се одликува со способноста да ги изрази во своите дела особеностите на културата, историјата на нејзината татковина и страдањата на нејзиниот народ. Нејзините дела содржат елементи на латиноамерикански магичен реализам, поради што ѝ беше доделен неофицијалниот наслов „Габриел Гарсија Маркез во здолниште“. Историјата на нејзиното семејство и нејзината сопствена биографија играат огромна улога во творештвото.

Познатиот романописец, Изабел Аљенде се занимава со новинарство, пишува драма драми и предава литература на неколку универзитети. Во новинарството, таа им дава предност на прашања за жените и родовата еднаквост и е најпозната како автор на критички социјални и феминистички новинарски материјали. Долги години таа беше гласноговорник на сите Чилеанци кои беа замолчени од режимот на Пиноче,

И. Аљенде е лауреат на бројни книжевни награди.,

Романи

• 1982 — „Куќа на духовите“ (La casa de los espíritus)
• 1984 — „Порцеланска дебела жена“ (La gorda de porcelana)
• 1984 — «Љубов ии темнина» (De amor y de sombra)
• 1987 — „Ева Луна“ (Eva Luna)
• 1989 — „Приказните на Ева Луна“ (Cuentos de Eva Luna)
• 1991 — „Бесконечен план“ (El plan infínito)
• 1994 — „Пола" (Paula)
• 1997 — „Афродита" (Afrodita. Cuentos, recetas y otros afrodisiacos)
• 1998 — „Ќерка на среќата“ (Hija de la fortuna)
• 2000 — „Портрет во кафени тонови“ (Retrato en sepia)
• 2002 —„Градот на ѕверовите“ (La ciudad de las bestias)
• 2003 — „Мојата измислена земја“ (Mi país inventado)
• 2003 — «Царство золотых драконов» (El reino del dragón de oro)
• 2004 — „Кралството на златните змејови“ (El bosque de los pigmeos)
• 2005 — „Зоро“ (Zorro)
• 2006 — „Инес на мојата душа“ (Inés del alma mía)
• 2007 —„Збир на денови“ (La suma de los días)
• 2009 — „Остров во длабочините на морето“ (La isla bajo el mar)
• 2011 — „Дневникот на Маја“ (El cuaderno de Maya)
• 2014 — „Рипперовата игра (El juego de Ripper)
• 2015 — „Јапонски љубовник“ (El amante japonés)
• 2017 — „Надвор од зимата“ (Más allá del invierno)
• 2019 — „Тесно ливче на работ на морето“ (Largo pétalo de mar)