Идиот (роман)

Идиот
	Цртеж и ракописен текст од Фјодор Достоевски
Автор	Фјодор Достоевски
Изворен наслов	Идиот
Земја	Русија
Јазик	руски
Жанр	роман
Издадена	1869
Медиум	печатено
Претходна	Коцкар
Следна	Бесови

Идиот (руски: Идиот) е роман на Фјодор Достоевски. Романот бил за првпат објавен како серија во списанието „Руски весник“ во периодот меѓу 1868 и 1869 година. Покрај некои други дела на Достоевски, „Идиот“ се смета за едно од најголемите книжевни достигнувања на „златната ера“ на руската книжевност. Книгата е преведена на повеќе светски јазици, меѓу кои и на македонски.

Вовед[уреди | уреди извор]

Овој роман го напишал во странство, надвор од својата обожавана и проколнувана Русија, истовремено соочувајќи се со еден од најтешките периоди во својот живот – изгубил многу пари на рулет (неговата најголема страст) и западнал во големи долгови, но за да биде судбината уште посурова – неговата тримесечна ќерка Софија (Соња) умрела на тримесечна возраст. Можеби токму затоа во овој роман провејува толкав гнев, најмногу преку ликот на Иполит.^[2]

Кнезот Мишкин е епилептичар, како што бил и самиот Достоевски, и страда од постојани напади, иако се лекувал во Швајцарија. Него авторот го претставува како бескрајно добар и детски наивен, со што заслужил другите да го нарекуваат идиот. Тој е синтеза на најпозитивните човечки одлики, со таквите својства се оцртува како лик спротивставен на револуционерно настроената руска младина.^[2]

Во “Идиот” повеќе отколку во сите негови дела, е претставена трагичната и невозможна љубов, која е невозможна само поради тоа што самите ликови прават да биде таква. Исто како и во другите негови дела, и во овој брилијантен роман Достоевски ја прикажува разновидноста на човековите карактери (добродушни, горди, надмени, површни...), но и судирот на доброто и злото внатре во самиот човек (ова е најдобро претставено преку ликовите на Рогожин и Настасја Филиповна).^[2]