Идиокорд
Идиокорд (латински: idio – „сам“, chord – „жица“, исто така познат како тапанска цитра[1]) е музички инструмент во кој "жицата" на инструментот е направена од истиот материјал како и неговото резонантно тело.[2] Таквите инструменти може да се најдат во регионот на Индискиот Океан, различните региони на Африка и нејзината дијаспора, како и делови од Европа и Северна Америка.
Бамбусот е често користен материјал за идиокордите: цевка од бамбус може да се исече за да се олабават делови од лушпата на средината, оставајќи ги прицврстени на краевите, а овие "жици" може да се подигнат со вметнување стапчиња за да служат како мостови.[2] Таквите бамбусни идиокорди ги вклучуваат валиха од Мадагаскар, кулибит на Филипините и Индонезија и караниинг на племенските народи на мон-кмерските „Оранг Асли“ племенски народи од Малезија. Масивниот едножичен бамбусен идиокорд, бента, е роден во Јамајка и се игра со лизгало,[3] многу како дидли лак.
Идиокордите се направени и од други материјали; пченкарницата се користела во Северна Америка за да се направи пченкарната виолина,[4] и истиот инструмент се свирел во Карпатите,[5] и во Србија како гингара или ѓефли гуслици.[6] Во Источна Нова Гвинеја, едножични идиокорди се направени од ребрата на саго палмата.[7] Народот Варао од Венецуела и Гвајана прават монохорден идиокорд со подигање на влакна од ета листот.[8]
Различни идихорди се наоѓаат во континентална Африка, вклучително и акадингиди во Уганда,[9] и едножичната мфели на народот Мпјеме од Конго и Централноафриканската Република.[10]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Helen Schreider; Frank Schreider (1963). The drums of Tonkin: an adventure in Indonesia. Coward-McCann. Посетено на 7 јуни 2020.
- ↑ 2,0 2,1 Henry Spiller (2008). Focus: Gamelan Music of Indonesia. Taylor & Francis. стр. 8–. ISBN 978-0-415-96067-0. Посетено на 7 јуни 2020.
- ↑ Maureen Warner-Lewis (2003). Central Africa in the Caribbean: Transcending Time, Transforming Cultures. University of West Indies Press. стр. 254–. ISBN 978-976-640-118-4.
- ↑ Francis Channing Woodworth (1856). Woodworth's Youth's Cabinet. D.A. Woodworth. стр. 98–. Посетено на 7 јуни 2020.
- ↑ Anthony Baines (1961). Musical instruments through the ages. Penguin Books. Посетено на 7 јуни 2020.
- ↑ Koninklijk Instituut voor de Tropen. Afdeling Culturele en Physische Anthropologie (1952). Mededeeling. стр. lxvii. Посетено на 7 јуни 2020.
- ↑ Hans Fischer (1983). Sound-producing instruments in Oceania: construction and playing technique--distribution and function. Institute of Papua New Guinea Studies. стр. 70. Посетено на 7 јуни 2020.
- ↑ Dale Alan Olsen (1996). Music of the Warao of Venezuela: Song People of the Rain Forest. University Press of Florida. стр. 104–. ISBN 978-0-8130-1390-9. Посетено на 7 јуни 2020.
- ↑ Paschal Yao Younge (1998). Enhancing Global Understanding Through Traditional African Music and Dance: A Multicultural African Music Curriculum for American Middle Schools. ProQuest. стр. 102–. ISBN 978-0-549-68228-8. Посетено на 7 јуни 2020.
- ↑ Gerhard Kubik (15 November 2010). Theory of African Music. University of Chicago Press. стр. 245–. ISBN 978-0-226-45694-2. Посетено на 7 јуни 2020.