Иван Поп Јорданов
| Иван Поп Јорданов | |
|---|---|
 | |
| Иван Поп Јорданов во 1935 г. | |
| Претседател на Велешкото благотворително братство | |
| На должноста 21 декември, 1924 – 10 јануари, 1926 | |
| Монарх | Борис III |
| Премиер | Александар Цанков |
| Претходник | Алексо Мартулков |
| Наследник | Илија Раштанов |
| На должноста 3 мај, 1938 – непознато[1] | |
| Монарх | Борис III |
| Премиер | Георги Ќосеиванов Богдан Филов Петар Габровски Добри Божилов |
| Претходник | Илија Раштанов |
| Наследник | нема |
| Лични податоци | |
| Роден(а) | Иван Петров Поп Јорданов 1879 Велес, Отоманска Македонија |
| Починал(а) | н/п Софија, Бугарија |
Иван Поп Јорданов, роден Иван Петров Поп Јорданов (Велес, 1879 — Софија, Бугарија) — македонски револуционер, активист и општественик. Деец и претседател на Велешкото благотворително братство „Рајко Жинзифов“, тој е братучед на познатиот македонски револуционер Миле Поп Јорданов. Еден од потписниците на Апелот до Македонците во Бугарија во 1944 година.
Животопис
[уреди | уреди извор]Роден е во градот Велес Таму учествува во револуционерниот живот на градот заедно со дејци од Гемиџиите како Тодор Органџиев, Илија Трчков, со неговите браќа Илија, Гичо, Орце и Миле Поп Јорданов, Алекси Минов - Каникот, Тодор Богданов и други. После Солунските атентати тој е осуден за три години во затвор.[2]
За време на Младотурската револуција, на септември 1908 година во Солун учествува во основачкиот конгрес на Сојуз на бугарските уставни клубови како делегат од Велес, заедно со Бано Кушев.[3]
Во декември 1912 година Поп Јорданов учествува во средба на македонски дејци во Велес, организирана од страна на Димитрија Чуповски, на кој присуствувале Крум Зографов, Ризо Ризов, Александар Мартулков, Петар Поп Арсов, Ангел Корабаров, учителите Иван Елезов, Димитър Ничев и Методи Поп Гошев. Во средбата тие решиле да пратат претставник во Лондонската конференција, за да се бори за формирање на независна македонска држава.[4]
За време на Втората балканска војна тој е назначен за чиновник на народната општина во Велес.[5]
После војната се преселува во Бугарија, каде се приклучува како активисти во Велешкото братство на Сојузот на македонските емигрантски организации. Го наследил Алексо Мартулков како претседател на организацијата. Во 1926 година Илија Раштанов бил назначен за новиот претседател на организацијата. Во 1938 повторно станува претседател.[6] Во 1941 година нивната организација повторно била обновена и злоупотребена од бугарските фашисти со цел да ширеле бугарска пропаганда, Јорданов соработувал со Бугарскиот централен акционен комитет за време на Втората светска војна.[7]
За време на војната тој почнал постепено да ги подржува македонските партизани, во 1944 година го потпишал Апелот до Македонците во Бугарија каде што се бори за правата на малтретираните Македонци во Бугарија.[8]
Ќерка му Савка Иванова Поп Јорданова (р. 1921) вклучува брак со познатиот деец на Комунистичката партија на Бугарија Георги Чанков во 1945 година.[9]
Не е познато кога загинал, најверојатно после Втората светска војна во градот Софија, престолнината на новата комунистичка администрација.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Пред 1944 година но после 1941 година.
- ↑ Църнушанов, Коста. Солунските атентатори, София, 1987, стр. 257, 373 – 374
- ↑ Карайовов, Тома. Как се създадоха българските конституционни клубове в Турция, в: Борбите в Македония и Одринско. София, Български писател, 1981. с. 726 – 728.
- ↑ Ристовский, Блаже. Димитрий Чуповский и македонское национальное сознание, ОАО Издательство „Радуга“, Москва, 1999, с. 76.
- ↑ Освободителното движение в Македония и Одринско. Том 2, София, Наука и изкуство, 1983, стр.186
- ↑ ЦДА, ф.1960к, оп.1, а.е.32, л.2
- ↑ Минчев, Димитър. Българските акционни комитети в Македония – 1941 г., Македонски Научен Институт – София, 1995, стр.68, 71
- ↑ „Апел до Македонците во Бугарија – 1944, mk.wikibooks.org“. Архивирано од изворникот на 2017-07-04. Посетено на 2025-03-22.
- ↑ Чанков, Георги. Равносметката. София, Христо Ботев, 2000. ISBN 954-445-696-1. стр. 616.