Прејди на содржината

Иван Минати

Од Википедија — слободната енциклопедија
Иван Минати
Роден/а22 март 1924(1924-03-22)
Словенске Коњице, Кралство на Србите, Хрватите и Словенците (сега во Словенија)
Починат/а9 јуни 2012(2012-06-09) (возр. 88)
Љубљана, Словенија
Занимање
  • поет
  • преведувач
  • редактор
НационалностСловенец
Книжевно движењеСловенечки интимизам
Значајни делаМора да сакаш некого
(стихозбирка)
,
Болката на неискусните
(стихозбирка)
,
Ја слушам тишината во мене
(стихозбирка)
Значајни наградиНаграда на Фонд Прешерен
1964 година за стихозбирката Мора да сакаш некого
Награда Совр
1972 for the translations of Кочо Рацин and Изет Сарајлиќ
Награда Прешерн
1985 година за стихозбирката Ја слушам тишината во мене
Награда Вероника
2009 година за неговото животно дело


Иван Минати (22 март 1924  9 јуни 2012) бил словенечки поет, преведувач и уредник.Почнал да пишува поезија пред Втората светска војна, но главно припаѓа на првата повоена генерација словенечки поети.Тој е еден од најдобрите поетски претставници на Slovene) Интимизам.[1]

Животопис

[уреди | уреди извор]

Минати е роден во 1924 година во Словенске Коњице во североисточна Словенија. Неговото семејство прво се преселило во Словењ Градец, а потоа во Љубљана додека тој бил уште дете. Гимназија во Љубљана, ја завршил во 1943 година, а потоа се запишал на медицински студии, но го одложил своето образование за да се приклучи на Партизани во 1944 година. По војната, студирал , славистички студии на Универзитет во Љубљана и дипломирал во 1952 година.Работел како уредник во Младинска Книга од 1947 година до неговото пензионирање во 1984 година. Починал на 88-годишна возраст.[2]

Творештво

[уреди | уреди извор]

Песните на Минати, под влијание на ужасите на војната, се лирски и се занимаваат со резигнација и меланхолија од модерната доба. Минати е еден значајните поети од 20 век. Поетот и преведувач Вено Тауфер го окарактеризирал како стабилен и, во исто време, со меко срце, и го припишал неговиот успех на изразувањето на човечките, но и на социјалните неволји во повоената Комунистичка Словенија.[3]

Минати ја освоил Наградата на фондот Прешерен во 1964 година за неговата поетска збирка „Мораш да сакаш некого“ (словенечки: Nekoga moraš imeti rad). Во 1972 година ја добил Награда Совр, доделена за најдобрите преводи на македонски јазик за делото на Кочо Рацин и босанскиот поет Изет Сарајлиќ.

Поетски збирки

[уреди | уреди извор]
  • Надвор од патеката (S poti, 1947)[4]
  • И ќе дојде пролетта (Pa bo pomlad prišla, 1955)
  • Треба да сакаш некого (Nekoga moraš imeti rad, 1963)
  • Ветерот пее (Veter poje, 1963)
  • Болката на неискусните (Bolečina nedoživetega, 1964)
  • Песни (Pesmi, 1971)
  • Лицето (Obraz, 1972)
  • Кога сум тивок и добар (Ko bom tih in dober, 1973)
  • The Poems (Pesmi, 1977) - со Јанез Менарт и Лојзе Кракар
  • Јас ја прислушувам тишината во мене (Prisluškujem tišini v sebi, 1984)
  • Зад затворените очни капаци: избрани песни (Pod zaprtimi vekami, izbrane pesmi, 1999)
  • Минати – Избрана лирска поезија (Minatti – izbrana lirika, 2004)

Признанија и награди

[уреди | уреди извор]

На годишнината од неговото раѓање во летото 2015 година, во Словенске Коњице беше откриена негова статуа, дело на скулпторката Катја Мајер.

Литература

[уреди | уреди извор]
  • Амброж Д и др.: Брања 4. Љубљана: ДЗС, 2003 г.
  • Иван Минати: Болката на неискусните. Љубљана: Книга за млади, 1994 г.
  • Иван Минати: Под затворени очни капаци. Љубљана: Младинска књига, 1999 г.
  • Иван Минати: Ми ја наруши површината на базенот - песна. Љубљана: Книга за млади, 2009 г.