Западна мода во 1920-тите

Модата во 1920-тите години забележала модернизација. За жените, модата продолжила да се менува подалеку од екстравагантните и рестриктивни стилови од Викторијанскиот и Едвардијанскиот период, и кон полабавата облека што ги открива повеќе рацете и нозете, кои започнале барем една деценија пред одолжувањето на облеката до глуждот. Мажите, исто така, започнале да носат помалку формална дневна облека и атлетската односно спортската облека станала дел од мејнстрим модата за прв пат. 1920-тите се одликува со два различни периоди на мода: во раниот дел од деценијата, промената била побавна и имала повеќе неподготвеност да се носат новите, откривачки популарни стилови. Од 1925 година, јавноста повеќе страствено ги прифатила стиловите што денес тој период е познат како „Бурните дваесетти“. Овие стилови продолжиле да ја карактеризираат модата сè додека светската депресија во 1931 година не се продлабочила.

Преглед[уреди | уреди извор]

Развојот на нови ткаенини и новите средства за прицврстување на облеката влијаеле на модните модели од 20-тите години на минатиот век. Природните ткаенини како што се памукот и волната биле обилните ткаенини во деценијата. Свилата била многу посакувана поради своите луксузни квалитети, но ограничената понуда ја направила многу скапа. Кон крајот на 19 век, „вештачка свила“ за прв пат била направена во Франција, од раствор на целулоза. Откако било патентирано во САД, првото американско растение започнало со производство на оваа нова ткаенина, во 1910 година. Ова влакно станало познато како вискоза. Вискозните чорапи станале популарни во деценијата како замена за свилените чорапи. Вискозата се користела и во некои долни облеки. Многу алишта пред 20-тите години биле прицврстени со копчиња и ленти. Сепак, во текот на оваа деценија, развојот на метални куки и илици (hook-and-eye closure) значело дека има полесни средства за прицврстување на облеката. Копчиња, патенти и прилепувачи биле користени за прицврстување на облеката.

Огромно подобрените методи на производство им овозможиле на производителите лесно да произведат облека прифатлива од работните семејства. Модното чувство на просечна личност станало пософистицирано. Во меѓувреме, жените од работничката класа барале модерни облици на облекување бидејќи преминувале од рурална во урбана средина. Земајќи го својот пример од побогатите жени, работните жени започнале да носат помалку скапи варијации на дневниот костум, усвојувајќи помодерен изглед што изгледал како да им одговара на нивните нови, технолошки фокусирани кариери.

Иако едноставните линии и минималното украсување владееле во текот на 1920-тите, сепак деценијата не останала без луксуз. Скапите ткаенини, вклучувајќи свила, кадифе и сатен биле фаворизирани од високите дизајнери, додека стоковните куќи носеле помалку скапи варијации на оние дизајни изработени од ново достапни синтетички ткаенини. Употребата на манекенки станало широко распространето во текот на 20-тите години на минатиот век и служело како начин да им покаже на купувачите како да ги комбинираат и да им пристапуваат на новите модни парчиња облека. Современиот моден циклус, воспоставен во 20-тите години на минатиот век, сè уште доминира во индустријата денес.

Женска мода[уреди | уреди извор]

Париз ги поставил модните трендови за Европа и Северна Америка. Модата за жените била барала слобода. Жените носеле фустани цел ден и секој ден. Дневните фустани имале свој подвив на половината, каде се наоѓал и ременот а потоа фустанот продолжувал да виси надолу, и бил краток најмногу до коленото, но никогаш погоре. Дневната облека имала ракави (долга до средниот бицепс) и здолниште. Косата честопати се сечела, давајќи машки изглед.

Модата на облеката се променила со променетите улоги на жените во општеството, особено со идејата за нова мода. Иако во одредена возраст и на одредено место жените продолжиле да носат конзервативни фустани, спортската облека што ја носле помладите жени станала најголема промена во повоената мода. Пократките фустани им овозможило на жените послободно да се движат. Најзаборавниот моден тренд на „Бурните дваесетти“ несомнено бил трендот „Флаперка“, кога биле отфрлени голем дел од тогашните познати модни традиции.

Во светот на уметноста, модата била под големо влијание од уметничките движења како што е надреализмот. По Првата светска војна, популарната уметност забележала бавен премин од бујните, праволинеарни апстракции на украсувањето на ар нуво, до по механизираните, мазни и геометриски форми на ар деко. Елза Скјапарели е еден клучен италијански дизајнери на оваа деценија, која била силно под влијание на „надреализмот“ и го вградила во своите дизајни.

Облеката на жените била прилагодена за утрински, попладневни и вечерни активности. Во почетокот на деценијата, од богатите жени се очекувало да ги менуваат утринските и попладневните фустани. Овие попладневни часови или „чајните напивки“ биле помалку прилагодени од вечерните, имале долги ракави и биле украсени со појаси, или вештачки цвеќиња на половината. За вечерните часови бил измислен т.н. „коктел фустан“ во Франција за американски муштерии. Коктелскиот фустан бил стилизиран со соодветна капа, нараквици и чевли. Она што било толку уникатно за коктелскиот фустан било тоа што можел да се носи не само во часовите за коктел (6 и 8 часот), туку соодветно и за каков било настан од 15 часот до доцна вечер. Вечерните фустани биле обично малку подолги од попладневните, и биле изработувани од сатен или кадифе, а украсени со монистра.

Џез музиката била најпопуларна во овој период. Музиката и танцот го означиле преминот од архаичните општествени вредности на Викторијанската ера до доаѓањето на ново младешко модернистичко општество. Стилот се здобил со голема популарност заради перцепираниот егзотизам, од длабоките африкански корени до мелодискиот и душевниот ритам. Со новата музика се појавил и нов начин на танцување, кој го заменил бавниот валцер. Танцот предизвикал потреба од нова облека, особено за жените кои морале лесно да танцуваат без да бидат ограничени. Танците создале потреба за заживување на женската вечерна облека заради динамичниот и жив начин на овие џез-танци. Фустаните и здолништата станале пократки за да му се овозможи на телото полесно да се движи.

За прв пат во вековите, женските нозе станале видливи до коленото и фустаните станале посоодветни. Една од првите жени што носела панталони, ја скратила косата кратко, а одбивала корсет била Коко Шанел. Веројатно највлијателната жена во модата на XX век, Шанел направила многу за понатамошна еманципација и слобода на женската мода. До крајот на 20-тите години, Елза Скјапарели се појавила на сцената за да ја претставува помладата генерација. Таа ја комбинирала идејата за класичен дизајн од Грците и Римјаните со современиот императив за слобода на движење.

1 - 1920
2 - 1921
3 - 1922
4 - 1922
5 - рани 1920-ти
6 - 1923
7 - 1924
8 - 1925
9 - 1920-ти

9 - 1920-ти
10 - 1920-ти

1 – 1926
2 – 1926
3 – 1926
4 – 1927
5 - 1927
6 - late 1920s
7 – May 1928
8 – 1929
9 – 1929

Машка мода[уреди | уреди извор]

Кај машка облека имало два различни периоди во 20-тите години на минатиот век. Низ целата деценија, мажите носеле јакни со кратки костуми, старите долги јакни се користеле само за формални прилики. Во раните 1920-ти години, машката мода се одликувала со екстремно високи јакни, честопати носени со ремени. Реверите на костумите не биле длабоко изразени, бидејќи тие претпочитале да бидат повисоко закопчени. Овој стил на јакна се чини дека бил под големо влијание од униформите што ја носеле војската за време на Првата светска војна. Панталоните биле релативно тесни и рамни и најчесто биле прилично кратки, така што чорапите на мажот често се гледале.

До 1925 година, се појавиле пошироки панталони попознати како Оксфордски, додека јакните на костумот се вратиле во нормален вид, а џебовите станале пошироки. За време на овој период, започнало да се носат и лабави ракави без фитил. За време на доцните 1920-ти, елекот со двојно закопчување исто така станал доста модерен. Во текот на 20-тите години на минатиот век, мажите имале разновидна спортска облека, вклучувајќи џемпери и кратки панталони. За официјални прилики во текот на денот, обично се носел утрински костум. За вечерните часови мажите го претпочитале краткиот смокинг.

1 - c. 1920
2 - 1923
3 - 1924
4 - 1929
5 - 1920s
6 - 1927
7 - 1927
8 - 1929

Детска мода[уреди | уреди извор]

Детската мода започнала да станува помодерна и поудобна во 20-тите години на минатиот век. Облеката била направена од памук и волна отколку свила, чипка и кадифе. Облеката исто така била поцврста за да издржи на детската игра. Во текот на претходните децении, облеката се состоела од многу слоеви; сепак, во текот на 1920-тите, минималните слоеви станале нов стандард. За девојчињата, облеката станала полабава и пократка. Фустаните и здолништата биле со должина на коленото. Чевлите исто така биле изработени од платно, што ги направило полесни за носење.

За момчињата, панталоните со должина на коленото се носеле во текот на целата година и биле придружени со чорапи на глуждот и чевли со платно.^[1]