Ервиг
| Ервиг | |
|---|---|
 Тремиз кован во Мерида за време на Ервиговото владеење кој го покажува лицето на Христос и му претходи на видот на претставување во раносредновековното римско ковање пари, кое првпат се случило за време на власта на Јустинијан II | |
| Крал на Визиготите | |
| На престол | 31 октомври 680 – 14 ноември 687 |
| Претходник | Вамба |
| Наследник | Егика |
| Роден(а) | 642 Визиготско Кралство |
| Починал(а) | 687 (на 44–45 г.) Визиготско Кралство |
| Деца | Киксило |
Ервиг[1] (латински: Flavius Ervigius;[2] по 642 – 687) ― крал на Визиготите во Хиспанија (680–687).
Родителство[уреди | уреди извор]
Според Хроника на Алфонсо III од 9 век, Ервиг бил син на Ардабаст, кој патувал од Римската Империја кон Хиспанија во времето на Хиндасвинт и се оженил со внуката на Хиндасвинт Года.[3] Ардабаст (или Артавасдос), веројатно бил ерменски или персиски христијанин прогонет во Константинопол или во римска Африка. Во Хиспанија го направиле гроф.[4]
Шпанскиот генеалог од седумнаесеттиот век Луис Бартоломе де Салазар и Кастро го дал таткото на Ардабаст како Атанагилд, син на Свети Херменегилд и Ингунд, а неговата мајка како Флавија Јулијана, ќерка на Петар Август и внука на императорот Маврикиј.[5] Оваа императорска врска е оспорувана од Кристијан Сетипани, кој вели дека единствениот извор за бракот на Атанагилд со Флавија Јулија е од Хосе Пелисер, за кој тој тврди дека е фалсификатор.[6]
Наследување[уреди | уреди извор]
Откако неговиот претходник Вамба ја презел монашката навика додека бил на работ на смртта, тој бил принуден да се повлече од кралувањето на 14 октомври 680 година, иако закрепнал, и да влезе во манастир. Тој го назначил Ервиг за свој наследник, а вториот бил помазан во Толедо на 31 октомври 680 година. Подоцна, легендите од 9 век му го припишувале на Ервиг труењето на кралот, кој бил покајник од неговите поддржувачи додека поддржувачите на Ервиг го подигнале на тронот. Епископите на Дванаесеттиот собор во Толедо, кој Ервиг го отворил на 9 јануари 681 година, потврдиле дека документите за абдикација и потврдата на Ервиг од Вамба биле автентични и содржеле негов сопствен потпис. Како и да е, некои историчари увиделе во брзината на отстапувањето на Ервиг откако кралот ги примил доказите за покајничките тајни за однапред испланиран државен удар во дворецот.[7]
Ервиг го започнал своето владеење во мигови на нелагодност во врска со начинот на кој стигна до престолот. Веројатно чувствувајќи се и самиот несигурен, благородниците и епископите ја искористиле предноста. Ервиг се врати во корист на оние кои биле надвор од него во времето на Вамба. По Дванаесеттиот Собор, брзо едноподруго следеле Тринаесеттиот (683) и Четиринаесеттиот (684). Соборите по вторпат ја потврдиле легитимноста на Ервиг и напишале многу закони за заштита на животот и владеењето на кралот и неговото семејство, вклучувајќи го и она на неговата кралица, Лиувигото.[8]
Откако тешко се разболел, Ервиг го прогласил својот зет Ергика, сопруг на неговата ќерка Киксило,[9] за свој наследник на 14 ноември 687 година и се повлекол во манастир како покајник следниот ден, откако му дал дозвола на неговиот суд да се врати во Толедо со Егика за помазание и крунисување.[10]
Законодавство[уреди | уреди извор]
Ервиг издал 28 закони за осуда на Евреите со поддршка на Дванаесеттиот совет. Самиот пред советот изјави дека сака да се врати на законодавството на владеењето на Сизебут, иако бил малку поблаг, отфрлајќи ја смртната казна.[11] Овие закони биле дел од ревидираната и проширена верзија на Liber Iudiciorum која е прикачена на името на Ервиг. Сите закони, кои се занимавале со Евреите, се припишуваат на влијанието на Јулијан Толедски, фанатично антиеврејскиот надбискуп на Толедо.[12] Кога Ервигиевиот кодекс бил објавен во ноември 681 година, Ервиг додал уште шест свои нови закони и три закони од Вамба, како и ревидирани осумдесет закони на Рекесвинт. Меѓутоа, нема докази дека Ервигиевиот кодекс го „заменил“ Рекесвинтовиот кодекс и ракописите од двата кодекси продолжиле да се пишуваат и продаваат.
Прогласувајќи ги за чума на кралството, тој повикал на целосно отстранување на Евреите од кралството. Таков декрет бил издаден од претходникот на Ервиг, Вамба, а исто како и оној на Ервиг исто така не успеал. Така, во 681 година тој издал уште еден декрет, овојпат барајќи сите Евреи да станат христијани или да го напуштат кралстовто. Евреите отсега биле службено дискриминирани бидејќи монархијата се обидела да ги ограничи еврејските трговски активности.[се бара извор]
Извори[уреди | уреди извор]
- Колинс, Роџер. Visigothic Spain, 409–711 . Blackwell Publishing, 2004 година.
- Ливермор, Харолд. The Twilight of the Goths: The Rise and Fall of the Kingdom of Toledo, c. 565–711. Bristol: Intellect, 2006 година.
- Марфи, Френсис X. „Julian of Toledo and the Fall of the Visigothic Kingdom in Spain“. Speculum, Vol. 27, бр. 1. (јануари, 1952), стр. 1–27.
- Томпсон, Е.А. The Goths in Spain. Оксфорд: Clarendon Press, 1969 година.
- Continuité des élites à Byzance durante les siècles obscurs. Les princes caucasiens et l'Empire du VIe au IXe siècle. 2006 година.
- [1]Les ancêtres de Charlemagne. Второ издание, 2014 година
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Also spelled Ervig, or Herwig.
- ↑ For the imperial tradition behind this name, see Flavius.
- ↑ Collins, Visigothic Spain, 102.
- ↑ Livermore, Twilight of the Goths, 76.
- ↑ Luis de Salazar y Castro, Historia Genealógica de la Casa de Lara (Madrid, 1696) vol. I, p. 45.
- ↑ Christian Settipani, Les ancêtres de Charlemagne, p. 431.
- ↑ Collins, Visigothic Spain, 98.
- ↑ Collins, Visigothic Spain, 104.
- ↑ Also spelled Cixilona, Cioxillo, or Cixila, she married around 670. She was Erwig's daughter by his wife Liuvigoto (born c.620), daughter of Suintila and Theodora.
- ↑ Collins, Visigothic Spain, 105.
- ↑ Murphy, Julian of Toledo, 13.
- ↑ Collins, Visigothic Spain, 236.
| Владејачки титули | ||
|---|---|---|
| Претходник Вамба |
Крал на Визиготите 31 октомври 680 – 15 ноември 687 |
Наследник Егика |
.jpg){kind=small}
|