Прејди на содржината

Ени Ленокс

Од Википедија — слободната енциклопедија
Ени Ленокс
Ени Ленокс во 2023
Роден(а)Ен Ленокс
25 декември 1954(1954-12-25)(69 г.)
Абердин, Шкотска
ОбразованиеКралска академија за музика
Занимање
  • кантавтор
  • политички активист
  • филантроп
Активен период1976–денес
Сопружник
  • Рада Раман (в. 1984; раз. 1985)
  • Ури Фрухтман (в. 1988; раз. 2000)
  • Мич Бесер (в. 2012)
Деца
  • Лола
  • Тали
Страница
Матична страница Уредете го ова на Википодатоците

Музичка кариера
Жанрови
Инструменти
  • Гласови
  • пијано
Издавачи

Ен Ленокс (англ. Ann Lennox; родена на 25 декември 1954 година) ― шкотска пејачка, политички активист и филантроп. Кон крајот на 1970-ти била дел од групата Tourists, каде што се запознала со Дејв Стјуарт со кого во 1980-та година ја основале групата Eurythmics. Групата стекнала светска слава по издавањето на вториот студиски албум и истоимената песна „Sweet Dreams (Are Made of This)“, а Ени Ленокс стекнала статус на културна поп-икона.

Во 1992 година, Ленокс започнала соло-кариера. До денес, издала шест соло студиски албуми и еден компилациски албум. Освоила осум Британски музички награди, меѓу кои и рекордни шест награди за „Најдобра британска пејачка“.[1] Покрај нив, добила четири Греми награди и MTV видеонаграда. Во 2002 година, Ленокс добила „Награда на векот“, највисоко признание од списанието Билборд.[2] Во 2004 година добила Златен глобус и Оскар за најдобра оригинална песна за песната „Into the West“, напишана за саундтракот од играниот филм „Господар на прстените: Враќањето на кралот“.

Таа била прогласена за „Најдобра жива бела соул-пејачка“ од VH1 и била вметната меѓу 100-те најдобри пејачи на сите времиња од Ролинг Стоун. Во 2015 година, Ленокс станала член на Британската академија на текстописци, композитори и автори (Академија Ајворс), прва жена која станала член на академијата. Ени Ленокс и Дејв Стјуарт биле примени во Куќата на славата на текстописците во 2020 година, а во 2022 година групата Eurythmics била примена во Куќата на славата на рокенролот.

Покрај музичката кариера, Ленокс е позната по нејзиниот активизам и хуманитарна работа. Таа била посветена на борбата против ХИВ/СИДА и на промовирање на правата на жените. Во 2007 година, Ленокс ја започнала кампањата „SING“, преку која собирала средства и ја зголемувала свеста за ХИВ/СИДА во Африка. Кампањата привлекла големо внимание и поддршка од други музичари и јавни личности.

Рани години

[уреди | уреди извор]

Ени Ленокс е роденa на 25 декември 1954 година во Абердин, Шкотска. Нејзините родители, Томас и Дороти Ленокс, иако од работничка класа, го поддржувале нејзиниот интерес за музика уште од најрана возраст.[3][4]

Во гимназијата за девојки во Абердин научила да свири флејта и пијано. Таа, исто така, пеела во хорот, а подоцна свирела во симфониски оркестри и воени бендови, а секоја година учествувала на музичкиот фестивал во Абердин.

Во 1971 година, Ленокс се запишала на Кралската академија за музика во Лондон, каде што речиси три години студирала студирала флејта, пијано и чембало. За време на студиите, таа се чувствувала изолирана и несигурна во своите способности, што ја довело до преиспитување на нејзината музичка кариера.[5][6] Иако Ленокс студирала речиси до самиот крај на курсот, таа не ги завршила студиите на колеџот. Во 2017 година, академијата ѝ доделила почесен докторат.[7]

1976–1980: Почетоци на кариерата

[уреди | уреди извор]

Во 1976 година, Ленокс свирела на флејта во групата Dragon's Playground.[8] Прво значајно музичко искуство на Ленокс било како член на групата The Tourists во доцните 1970-ти. Оваа група била позната по комбинацијата на поп и рок-музика и постигнала умерен успех во Обединетото Кралство. Додека била во The Tourists, Ленокс го запознала Дејв Стјуарт, кој подоцна станал нејзин креативен партнер во Eurythmics. Иако The Tourists имале неколку хитови, како песната „I Only Want to Be with You“, групата се распаднала во 1980 година, оставајќи ги Ленокс и Стјуарт да ја продолжат нивната музичка патека како дуо.[9]

1980-1990: Член на Eurythmics

[уреди | уреди извор]

По распадот на The Tourists, во 1980 година Ленокс и Стјуарт го основале синт-поп дуото Eurythmics. Ова дуо го дефинирало звукот на 80-тите години со нивната комбинација на синт-поп, нов бран и рок-музика. Нивниот прв албум In the Garden (1981) не постигнал голем комерцијален успех, но ги поставил основите за нивниот идентитет како иновативни музичари. Групата на музичката сцена се пробила со вториот албум, Sweet Dreams (Are Made of This) (1983), кој го содржел истоимениот сингл кој станал светски хит, а Ленокс станала икона на поп-музиката. На почетокот на кариерата со Eurythmics, Ленокс била позната по нејзината андрогинија,[10][11] се облекувала во костуми и еднаш го имитирала на Елвис Присли.[12] Eurythmics продолжиле да издаваат низа успешни албуми и синглови во текот на 80-тите, како што се: Touch (1983), Be Yourself Tonight (1985) и Revenge (1986). Нивни најпознати хитови од овој период биле: „Here Comes the Rain Again“, „There Must Be an Angel (Playing with My Heart)“, „Missionary Man“ и „Would I Lie to You?“. Иако Eurythmics официјално не се распаднале, Ленокс се разделила со Стјуарт во 1990 година и започнала соло-кариера.[13]

1992–2000: Почетоци на соло-кариерата и први албуми

[уреди | уреди извор]

По распадот на „Eurythmics“ во 1990 година, Ленокс започнала успешна соло кариера. Нејзиниот прв соло-албум Diva бил издаден во 1992 година и станал комерцијален и критички успех, искачувајќи се на прво место на британската топ-листа за албуми. Албумот бил пречекан со одушевување од критиката и содржел неколку хитови, вклучувајќи ги „Why“ (освоил MTV видеонаграда за најдобро видео од пејачка), „Walking on Broken Glass“ (во чиј спот глумеле Хју Лори и Џон Малкович)[14][15] и „Little Bird“ која формирала двојна А-страна со „Love Song for a Vampire“, пресек од саундтракот за филмот Дракула од Френсис Форд Копола од 1992 година.[16] Албумот Diva бил номиниран за повеќе награди, вклучувајќи и Греми, а во 1993 година добил награда за „Најдобар британски албум“ на Британските музички награди.[17]

Следниот албум на Ленокс, „Medusa“ (1995), се состоел само од преработки на песни, сите првично снимени од машки изведувачи вклучувајќи ги: Боб Марли, The Clash и Нил Јанг. Песните „No More 'I Love You's“ и „A Whiter Shade of Pale“ станале хитови и го одржале нејзиниот статус на меѓународна музичка ѕвезда. Албумот бил номиниран за најдобар поп вокален албум на Греми наградите во 1996 година[18] а за песната „No More 'I Love You's“ Ленокс ја освоила наградата за „Најдобрата женска поп вокална изведба“.[19] Иако Ленокс не била на турнеја за поддршка на албумот, таа одржала голем еднократен концерт во њујоршкиот Централ Парк, кој беше снимен и подоцна објавен на домашно видео.[20] Ленокс обезбедила обемна соло вокална изведба (без текст) за саундтракот од филмот Аполо 13 во 1995 година.[21]

2001–Денес: Подоцнежни албуми и проекти

[уреди | уреди извор]
Ленокс на настап во 2004 година

Во текот на 2000-тите години, Ленокс продолжила да издава музика и да учествува во различни проекти. Во 2003 година, го издала албумот „Bare“, кој тематски бил значително поинтимен и посериозен, насочувајќи се на личните искуства на Ленокс, како и на нејзините размислувања за животот и љубовта. Иако „Bare“ немал комерцијален успех како нејзините претходни албуми, тој бил високо ценет од критиката.

Во 2014 година, Ленокс го издаде албумот „Nostalgia“, кој се состои од обработки на џез и блуз стандарди од 20-тиот век. Албумот беше високо ценет за нејзината интерпретација на класични песни и беше номиниран за Греми награда за најдобар традиционален поп вокален албум.

Во 2004 година, Ленокс добила Оскар за најдобра песна за „Into the West“ од филмот „Господар на прстените: Враќањето на кралот“,[22] која ја напишала заедно со сценаристот Фран Волш и композиторот Хауард Шор. Песната освоила и Греми награда и Златен глобус.

По објавувањето на „Sing“ со 23 други поканети пејачи, Ленокс во 2007 година ја започнала кампањата Sing

Во 2007 година, Ленокс го издала албумот „Songs of Mass Destruction“, кој се занимавал со теми како што се војна, човекови права и социјалната неправда. Една од песните од овој албум, „Sing“, била создадена во соработка со 23 истакнати пејачки: Анастасија, Изобел Кембел, Дајдо, Селин Дион, Мелиса Етериџ, Ферги, Бет Гибонс, Фејт Хил, Анџелик Киџо, Беверли Најт, Гледис Најт, k.d. lang, Мадона, Сара Меклахлан, Бет Ортон, Пинк, Келис, Бони Раит, Шакира, Шингај Шонива, Џос Стоун, Sugababes, КТ Тунстал и Марта Вејнрајт, како дел од кампањата за борба против ХИВ/СИДА, што ја започнала Ленокс.[23] Песната имала силна порака за поддршка на жените во Африка и станала симбол на нејзиниот активизам.

Во октомври 2014 година, Ленокс го издала нејзиниот шести соло албум, Nostalgia.[24] Албумот бил збирка на омилени соул, џез и блуз-песни на Ленокс од детството.[25] Албумот бил номиниран за Греми награда за најдобар традиционален поп вокален албум.

Во мај 2019 година, Ленокс го издала Lepidoptera, ЕР кое содржело четири песни за пијано. Ова била прва независно дистрибуирана плоча на Ленокс.[26]

Дискографија

[уреди | уреди извор]
  1. Culture (7 October 2011). „Annie Lennox: career timeline“. The Daily Telegraph. London. Посетено на 26 March 2012.
  2. „Annie Lennox: career timeline“. The Daily Telegraph. 7 October 2011. Посетено на 27 September 2014.
  3. „Annie Lennox lays her mother to rest“. The Herald (Glasgow). 13 September 2003. Архивирано од изворникот на 21 October 2021.
  4. „Start building your family tree today“. Thegenealogist.co.uk. Посетено на 27 September 2014.
  5. Sky Arts with Melvyn Bragg recorded when Lennox was age 52. Re-broadcast by Sky 27 January 2021
  6. Desert Island Discs with Annie Lennox.
  7. News Entry, Website (July 5, 2017). „Acceptance Speech at the Royal Academy of Music“. Annielennox.com. Архивирано од изворникот на 2024-05-19. Посетено на 2024-08-22.
  8. „Mike Dolbear DRUMS“. Mikedolbear.com. Посетено на 14 April 2012.
  9. "The Tourists". AllMusic. Retrieved 10 January 2018
  10. Andrew Anthony (10 October 2010). „Annie Lennox: the interview“. The Observer. London, UK. Посетено на 2 October 2012.
  11. Празен навод (help)
  12. „Blurring the boundaries of gender“. Maclean's. 23 July 1984. Архивирано од изворникот на 9 October 2021. Посетено на 9 October 2021. Nowhere was the wave of androgyny in pop music more vividly apparent than last February at the Grammy music awards in Los Angeles. A worldwide television audience of 65 million witnessed Eurythmics singer Annie Lennox's stunning impersonation of Elvis Presley.
  13. Martin Strong (1996). "The Wee Rock Discography". p. 155., Canongate
  14. „1992 MTV Video Music Awards“. Rockonthenet.com. Посетено на 27 September 2014.
  15. Billboard 7 December 2002. 7 December 2002. Посетено на 27 September 2014.
  16. „Annie Lennox“. Rockonthenet.com. Посетено на 27 September 2014.
  17. „The BRITs 1993“. Brit Awards. Архивирано од изворникот 20 November 2010. Посетено на 16 December 2010.
  18. „CNN – List of Grammy nominees“. CNN. 4 January 1996. Посетено на 16 December 2010.
  19. „38th Grammy Awards – 1996“. Rockonthenet.com. Посетено на 27 September 2014.
  20. „Annie Lennox – Live in Central Park: Annie Lennox“. Amazon. 12 December 2000. Посетено на 16 December 2010.
  21. „Film Tracks: Apollo 13“. Filmtracks.com. Посетено на 27 September 2014.
  22. „238. Annie Lennox – 'Into The West' (2003) " The Gospel According To Richard Croft 1001 Songs That Are Good“. thegospelaccordingtorichardcroft.wordpress.com. Архивирано од изворникот на 18 July 2011. Посетено на 16 December 2010.
  23. „Aids fight inspires singer Lennox“. BBC News. 5 October 2007. Посетено на 27 September 2014.
  24. Lennox, Annie (15 August 2014). „New Album – NOSTALGIA – Coming Soon“. annielennox.com. Архивирано од изворникот на 2014-08-19. Посетено на 15 August 2014.
  25. Tan, Young (15 August 2014). „Annie Lennox to release new album 'Nostalgia'. So So Gay. Архивирано од изворникот на 19 August 2014. Посетено на 16 August 2014.
  26. "Annie Lennox Drops Surprise Piano EP 'Lepidoptera'". Billboard. Retrieved 3 August 2020

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]