Ема Исаксон

Од Википедија — слободната енциклопедија
Ема Исаксон, потпишан портрет (1930)

Ема Јозефина Исаксон (1880–1952) била шведска издавачка на весници и суфражетка, која останала запаметена по нејзината активност во Лулео во време кога малку жени добиле позиции на влијание. Од 17-годишна возраст, таа работела за дневниот весник Норботенс-Курирен со кој раководеше од 1945 година. Таа, исто така, била активна во однос на правата на жените, дејствувајќи како благајничка за огранокот Лулео на Националната асоцијација за право на глас на жените (ЛКПР) од нејзиното основање на крајот на векот.[1][2][3]

Биографија[уреди | уреди извор]

Родена во Лулео на 14 април 1880 година, Ема Јозефина Исаксон била ќерка на сопственикот на весник Нилс Петер Исаксон (1839–1907) и неговата сопруга Фредрика Вилхелмина родена Ериксон (1843–1902). Таа била осма во семејството со девет деца.[1][4] Откако го посетувала основното училиште за девојчиња на Лулео, кога имала 17 години, таа почнала да работи во весникот на нејзиниот татко Норботенс-Куррен заедно со двајца нејзини постари браќа. Во текот на нејзиниот живот таа живеела во големата зграда во Лулео, во која биле сместени канцелариите и печатарските канцеларии на весникот, но била и семејна куќа. Во 1908 година, таа станала сметководител на весникот и во 1924 година била избрана во одборот. Во 1945 година, таа станала сопственичка и главна уредничка на весникот.[1]

Исаксон активно го поддржувала правото на глас на жените од почетокот на векот кога станала благајничка на новоформираната филијала Лулео на Националната асоцијација за право на глас на жените.[1] Благодарение на нејзината вклученост, локалното здружение можело бесплатно да ги објави своите активности во Норботенс-Курирен. Таа подоцна претседавала со организацијата Лулео и организирал активности за право на глас во цела Норланд . Во годишнината напис во Норботен-Курирен во 1920 година, уредникот Ивар Фрик коментирал: „Таа застана на свои нозе и ги виде работите со свои очи“. Таа била „строга, но фер“.[2]

Ема Исаксон починала во Лулео на 15 февруари 1952 година.[1]  

Дополнително читање[уреди | уреди извор]

  • Emma Isakson на Svenskt kvinnobiografiskt lexikon
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 „Emma Josefina Isaksonauthor=Söderberg, Marianne“. Svensky kvinnobiograpfiskt lexikon. 8 March 2018. Посетено на 16 May 2021.
  2. 2,0 2,1 Tjernström, Karin (4 October 2018). „Kassörskan Emma Isakson och rösträtten“ (Swedish). Demokrati 100. Архивирано од изворникот на 2021-11-21. Посетено на 16 May 2021.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  3. Tjernström, Karin. „Fröknarna i Luleå (på fröken Frimans tid)“. Kulturmiljö vid Norrbottens museum.
  4. „Nils Petter Isakson“. Geni. Посетено на 16 May 2021.