Источна Тракија
Источна Тракија (турски: Doğu Trakya) или Турска Тракија е источниот дел на историско-географската област Тракија, а денес е делот на Турција на европскиот континент. Овој регион почесто е наречен и Европска Турција и во овој регион се вклучени поголемите центри како што се Истанбул, Одрин, Чорлу или Лилебургаз.
Географија[уреди | уреди извор]
Источна Тракија зазема 12 проценти од вкупното население на државата и има 23 764 км2 односно 3 проценти од вкупната територија на Турција. Источна Тракија од остатокот на Турција е поделен по природен пат, односно почувајќи од север со Босфор преку Мрамрното Море и завршувајќи со Дарданели и Средоземното Море на југ. На запад Источна Тракија се граничи со Грција, а на север со Бугарија.[1] Најголем број од населението на Источна Тракија се Турци.
Историја[уреди | уреди извор]
Источна Тракија во ремките на Отоманското Царство била дел од Одринскиот вилает. Вилаетот бил населен воглавно од турско и грчко население, но имало и одреден број бугарско и македонско население[2] По Балканските војни, христијанското население од Одринско било прогонето од страна на турските власти[3], и денес регионот е претежно населен со турско население.
| Отомански статистички податоци за Одринскиот вилает и Истанбулскиот вилает од 1910[4] | |||||||
| Санџак | Турци | Грци | Бугари и Македонци | други | вкупно | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Одрин | 128,000 | 113,500 | 31,500 | 14,700 | 287,700 | ||
| Кирк Килисе | 53,000 | 77,000 | 28,500 | 1,150 | 159,650 | ||
| Родосто | 63,300 | 36,000 | 3,000 | 21,800 | 144,300 | ||
| Такирдаг | 63,500 | 56,000 | 3,000 | 21,800 | 144,300 | ||
| Галиполе | 31,500 | 70,500 | 2,000 | 3,200 | 107,200 | ||
| Дедеагач | 45,300 | 29,000 | 17,000 | 650 | 91,630 | ||
| Комотини | 185,000 | 22,000 | 23,500 | 2,200 | 234,700 | ||
| Чаталџа | 18,000 | 48,500 | - | 2,340 | 68,840 | ||
| Истанбул | 450,000 | 260,000 | 6,000 | 130,000 | 846,000 | ||
| вкупно % |
974,500 |
676,600 |
113,500 |
176,040 |
1,940,040 | ||
| Статистички податоци на Патријаршијата од 1912 | |||||||
| вкупно % |
836,500 |
726,00 |
114,000 |
340,700 |
2,017,800 | ||
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ [1]
- ↑ Спомени на Михаил Герџиков - “Култура“, Скопје
- ↑ Извештај на Карнегиевата балканска комисија (1912-1913) - „Култура“, Скопје
- ↑ Pentzopoulos, Dimitri (2002). The Balkan exchange of minorities and its impact on Greece. C. Hurst & Co. Publishers. стр. 31–32. ISBN 9781850657026.