Дулица
| Дулица | |
Поглед на Дулица | |
  Дулица | |
| Координати 41°59′25″N 22°34′12″E / 41.99028° СГШ; 22.57000° ИГДКоординати: 41°59′25″N 22°34′12″E / 41.99028° СГШ; 22.57000° ИГД | |
| Регион |  Источен
|
| Општина |  Македонска Каменица
|
| Област | Осоговија |
| Население | 305[1] жит. (поп. 2002) |
| Пошт. бр. | 2304 |
| Повик. бр. | 033 |
| Шифра на КО | 09009 |
| Надм. вис. | 700 м |
|
Дулица на општинската карта  | |
 Дулица на Ризницата
| |
Дулица — село во Општина Македонска Каменица, во областа Осоговија, во околината на градот Македонска Каменица.
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Дулица се наоѓа во областа Осоговија, од десната страна на реката Брегалница, односно езерото Калиманци. Селото е ридско и е сместено на надморска височина од 700 метри. Селскиот атар зафаќа површина од 23,6 км2.[2] Оддалечено е околу 5 км јужно од Македонска Каменица. Во атарот на селото се наоѓа островот Калата на којшто има остатоци од градиште од доцноантичко време кога местото било возвишение на копно.
Селото е од разбиен тип и се состои од повеќе маала. Маалата се познати како: Пашковци, Невенска Маала, Ќосеска Маала, Катанци, Газијанска Маала, Шопска Маала, Колевска Маала, Бачовци, Парапушево Маало и Мековско Маало.
Историја[уреди | уреди извор]
Селото се споменува во пописните опширни дефтери од 1570 година како село во Ќустендилскиот санџак, нахија Пијанец, со 11 христијански семејства.[3]
Во Првата балканска војна, шест лица од селото биле доброволци во Македонско-одринските доброволни чети.[4]
Стопанство[уреди | уреди извор]
Селото има мешовита земјоделска функција. Во рамките на селскиот атар, шумите зафаќаат површина од 963,2 ха, обработливото земјиште 757,7 ха, а на пасишта отпаѓаат 396,4 ха.[2]
Население[уреди | уреди извор]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Дулица живееле 450 жители, сите Македонци.[5]
По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“), во 1905 година во Дулица имало 400 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија.[6]
Според пописот од 2002 година, во селото Дулица живеат 305 жители, сите Македонци.[1]
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900[7] | 1905[8] | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 450 | 400 | 553 | 646 | 624 | 485 | 448 | 391 | 413 | 305 |
- Извор за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[9]
Родови[уреди | уреди извор]
Според истражувањата на Бранислав Русиќ, во 1953 година во селото биле затапени следните родови:
- Староседелци: Катанци со Гагалевци (17 к.), Клембовци (2 к.), Чуковци (7 к.), Дочијите (5 к.), Колевци (5 к.), Тасковци (3 к.), Уковци (2 к.), Медарето (9 к.), Ѓоревци (4 к.), Нанчевци (2 к.), Црвениковци (3 к.), Цоцевци (6 к.), Чортањето (5 к.), Рајповци (2 к.), Јуруци (1 к.), Бачовци (2 к.).
- Доселеници: Газјанци (8 к.) доселени се во 1834 година од некое село на Осогово од бугарската страна (Трсаново или Тишаново); Кебовци (4 к.) доселени се во 1889 година од селото Безиково кај Кочани; Шопјето (3 к.) доселени се во 1870 година од селото Костин Дол; Ќосевци (4 к.) доселени се во 1894 година од селото Калиманци кај Виница; Дулќерето (2 к.) доселени се во 1900 година од селото Тишаново кај Ќустендил во Бугарија.[10]
Општествени установи[уреди | уреди извор]
Во селото работи подрачното основно училиште „Кирил и Методиј“, каде што се изведува настава до петто одделение.[2]
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Селото влегува во рамките на Општина Македонска Каменица од 1996 година.
Во периодот 1955-1996, селото било дел од Општина Делчево.
Во периодот 1950-1955, селото било дел од Општина Каменица.
Во XIX век, селото било дел од Малешевската каза на Отоманското Царство.
Изборно место[уреди | уреди извор]
Во селото постои изборното место бр. 613 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на основното училиште.[11]
На парламентарните избори во 2020 година, на ова изборно место биле запишани вкупно 262 гласачи.[12]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Археолошки наоѓалишта[13]
- Бегов Даб — базилика од старохристијанско време;
- Градиште — градиште од доцноантичко време;
- Калата — градиште од доцноантичко време;
- Манастир — населба од римско време и црква и некропола од старохристијанско време;
- Селиште - Св. Илија — населба од римско време;
- Ќерамидница — црква од старохристијанско време;
- Црква — црква од старохристијанско време.
- Езера
- Острови
Галерија[уреди | уреди извор]
Панорама на селото
Поглед на селото
Куќи во селото
Маалото Бачовци
Куќа во маалото Бачовци
Парапушево Маало
Куќи во Парапушево Маало
Мековско Маало
Куќи во Мековско Маало
Поглед на Мековско Маало
Основното училиште
Селските гробишта
Гробови
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 23 март 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија: географски, демографски, и аграрни обележја (PDF). Скопје: Патрија. стр. 117.
- ↑ „Турски документи за историјата на македонскиот народ, опширен пописен дефтер за Ќустендилскиот санџак од 1570 година“, том V, книга V, Архив на Македонија, Матица Македонска, стр. 200.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 845.
- ↑ Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 229.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 140-141.
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ Русиќ, Бранислав. Фонд Русиќ. Архивски фонд на МАНУ к- 3, АЕ, 96/1 в.
- ↑ „Описи на ИМ“ (PDF). Посетено на 23 март 2021.
- ↑ „Парламентарни избори 2020“. Посетено на 23 март 2021.
- ↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. II. Скопје: Македонска академија на науките и уметностите. ISBN 9989649286.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
| ||||||||
