Драгутин Тадијановиќ

Од Википедија — слободната енциклопедија

Драгутин Tадиновиќ (Растушје, кај Славонски Брод, 4 ноември 1905Загреб, 27 јуни 2007) бил хрватски поет.

Детство, младост и образование[уреди | уреди извор]

Драгути Тадијановиќ е роден 4 јуни 1905 година. година во Растушје, кај Славонски Брод, како најстар син на земјоработникот Мирко Тадијановиќ. Уште како средношколец пишувал успешни песни. Потоа почнал да се кореспондира со исто така идниот голем поет, Никол Шоп, ученик од петто одделение во училиштето во Бања Лука1922 година, во средношколската загребска листа "Младите", објавено е неговото дело "Тажна есен" со стихови од Бранко Радичевиќ, и под псевдонимот Марган Тадеон. Дипломирал на филозофскиот факултет во Загреб.

Кариера[уреди | уреди извор]

Птувал во многу земји од светот како хорист со хорот "Млади на Балканот". Тоа му помогнало да запознае многу од поетските движења во Европа и светот.  Уредедил голем број на публикации на избрани дела на хрватски писатели. Работел како исправач на официјалната листа "Народна Газета" (1935-1940), бил хонорарен предавач на Академијата за ликовна уметност во Загреб (1939-1945),бил уредник во библиотеката, "Делата на хрватски писатели". Бил директор  на Институтот за литература на ЈАЗОТ (до 1973) како постар Советник за образование во Беновина Хрватска, "Друштво на писателите на Хрватска", кој бил Претседател (1964-1965).

Најзначајните дела[уреди | уреди извор]

Првата негова збирка поезија - "Лирика", објавена е во Загреб, 1931. Неговата втората колекција на песни била, "Сонцето над ораниците" во 1933 година, која била забранета. Се допишувал со Иван Горан Ковачиќ чии дела ги преуредувал во накладниот завод на Хрватска. Други значајни дела: "Пепел на срцето" (1936), "детски Денови" (1937), "Тага на земјата" (1942), "Песни" (1951), "Благдан жетва" (1956), "Гостин во Вучедол" (1957), "Сребрена спирала" (1960), "Прстенот" (1963), "Ноќ во градот" (1966), "Поезија" (1973), "поврзан со земјата" (1974), "Собрани песни" (1975)"сам" (1976), "Пријателство" (1981), "Светилката на љубовта" (1984), "Моето Детство" (1985), "Морето во мене" (1987) и многу други.

До последниот ден од неговиот живот, тој неуморно работел и бил необично активен за неговите години. Незаинтересирано одговарал на повици од училиштата и културни и уметнички здруженија, каде што рецитирал и ги читал нивните песни.

Награди и признанија[уреди | уреди извор]

Тој има добиено бројни награди како што се: Орден на трудот со Златен венец, Џинови награда на Матица Српска во Нови Сад за книгата "Прстенот" (1964), Повелба на Поткомитетот Мтица Хрватска. Многу од неговите песни се преведени на дваесеттина јазици.

надворешни врски[уреди | уреди извор]