Драгичевски сабор
| Драгачевски сабор | |
|---|---|
 Споменик на трубач во Гуча | |
| Зачестеност | Секоја година |
| Локација |  Србија Гуча, Србија |
| Првпат | 1961 година |
| Жанр | музички |
| Мрежно место | |
| saborubaca.rs | |
Драгачевски сабор е годишен трубачки фестивал и фестивал на фолклорот и народното творештво кој се одржува во Гуча, во регионот Драгачево. Неколку стотини илјади посетители,[1] од Србија и странство, секоја година го посетува селото со неколку илјади жители. Во 2005 година, снимен е документарен филм за овој фестивал, Гуча!.
Драгачевски сабор на трубачите во Гуча во 2020 година, по предлог на Центарот за култураи спорт на општина Лучани,[2] е вупишан на листата на Нематеријално културно наследство на Србија.[3]
Историја на саборот[уреди | уреди извор]
Првиот Драгачевски сабор во Гуча започнал сосема скромно, кон средината на октомври 1961 година, кога учествувале четири оркестра. Го замислил долгогодишниот новинар на „Дуга“ и „Политика” Благоје Блажа Радивојевиќ (1925 – 2016) година.[4] Голем придонес во осмислувањето на оваа приредба дал писателот Бранко В. Радичевиќ, кој на фестивалот му го дал името „Голем (народен) сабор ‘Од Овчари и Каблари’ („српски јазик:Велики (народни) сабор ‘Са Овчара и Каблара’“).
За фестивалот се заслужни и музичарите Миодраг Васиљевиќ, Предраг Радмилац, Драгољуб Јовашевиќ, Драгослав Девиќ, Живојин Здравковиќ, Боривоје Илиќ, Будимир Гајиќ, воениот музичар Миломир Милетиќ од Тијање и двајца Драгачевци, Властимир Лала Вујовиќ и Никола Ника Стојиќ.
По наговарање од страна на Бранко В. Радичевиќ, во популаризација на српската труба се вклучил и листот „Вечерње новости“, кој години подоцна продолжил да доделува „Златна труба“ на најпопуларниот трубач на Саборот.
Почнал да излегува и лис од Драгачевскиот сабор, во 1967 година под назив Драгачевски трубач. Цел на овој пишан медиум била повеќезначна. Меѓу другото да го чува сеќавањето и да ја популаризира оваа единствена, одамна веќе, меѓународна манифестација.
Домаќин на Драгачевскиот сабора во 2013 година бил Добрица Ериќ.[5] Драгослав Петровиќ во 2012 година на Филозофскиот факултет на Универзитетот во Ниш ја одбранил докторската дисертација под назив „Местото и дометот на Драгачевскио сабор во културното миље во Србија” („српски јазик:Место и домашај Драгачевског сабора у културном миљеу Србије”).[6]
Галерија[уреди | уреди извор]
-
Публика во текот на настапот на Бобан Марковиќ -
Дефиле на фолклорни групи во 2005 година -
Споменик на трубач -
Драгачевски сабор од 2008 година -
Илустрована Политика о 23-ти сабор на трубачи од 1983 година.
.jpg){kind=link}
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „48. Sabor trubača u Guči | ZABAVA | AutoBrief.com“. Архивирано од изворникот на 7. 3. 2016. Посетено на 16. 6. 2011.. Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=, |archivedate=(help) - ↑ „ДРАГАЧЕВСКИ САБОР ТРУБАЧА У ГУЧИ И ТРУБАШТВО УПИСАНИ У НАЦИОНАЛНИ РЕГИСТАР НЕМАТЕРИЈАЛНОГ КУЛТУРНОГ НАСЛЕЂА“. Нематеријално културно наслеђе Србије. Министарство културе и информисања РС и Етнографски музеј у Београду. Посетено на 28. 11. 2020. Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=(help) - ↑ „ДРАГАЧЕВСКИ САБОР ТРУБАЧА У ГУЧИ“. Нематеријално културно наслеђе Србије. Министарство културе и информисања РС и Етнографски музеј у Београду. Посетено на 28. 11. 2020. Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=(help) - ↑ Част и слава оснивачу Сабора у Гучи („Политика”, 9. новембар 2016)
- ↑ Недеља прође: Добрица Ерић, песник („Вечерње новости“, 11. август 2013)
- ↑ Први докторат на тему Сабора трубача у Гучи („Политика”, 14. август 2017)
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Официјално мрежно место Архивирано на 19 јануари 2022 г.
- Филм за Гуча
- Сабор у „Политици” („Политика”, 12. август 2016)
- Син, унук и деда у финалу Гуче („Политика”, 12. август 2017)
- Они су писали историју Гуче („Политика”, 16. децембар 2017)
- Ивер не пада далеко од кладе („Политика”, 12. август 2018)
- Прва љубав заборава нема („Политика”, 11. август 2018)