Долна Лешница

Од Википедија — слободната енциклопедија
Долна Лешница
Долна Лешница во рамките на Македонија
Долна Лешница
Местоположба на Долна Лешница во Македонија
Долна Лешница на карта

Карта

Координати 41°57′24″N 21°3′37″E / 41.95667° СГШ; 21.06028° ИГД / 41.95667; 21.06028Координати: 41°57′24″N 21°3′37″E / 41.95667° СГШ; 21.06028° ИГД / 41.95667; 21.06028
Регион Долни Полог
Општина  Желино
Население 430 жит.
(поп. 2021)[1]

Шифра на КО 28023
Надм. вис. 747 м
Долна Лешница на општинската карта

Атарот на Долна Лешница во рамките на општината
Долна Лешница на Ризницата

Долна Лешница — село во Општина Желино, во околината на градот Тетово.

Географија и местоположба[уреди | уреди извор]

Селото е дел од регионот Долни Полог. Долна Лешница се наоѓа на западните падини на Сува Гора. Во близина на селото се наоѓаат Горна Лешница, Добарце и Ларце.

Историја[уреди | уреди извор]

Во XIX век селото било дел од Тетовската каза на Отоманското Царство.

Население[уреди | уреди извор]

Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948280—    
1953324+15.7%
1961405+25.0%
1971409+1.0%
1981546+33.5%
ГодинаНас.±%
19916−98.9%
1994582+9600.0%
2002625+7.4%
2021415−33.6%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Долна Лешница живееле 225 жители, од кои 145 Албанци, 55 Македонци и 25 Роми.[2] Според егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“), во 1905 година во Долна Лешница имало 96 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.[3]

Според Афанасиј Селишчев во 1929 година, селото е дел од Желинска општина и имало 17 куќи и 144 жители, Македонци и Албанци.[4]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралство Југославија во 1931 година, селото имало 100 Македонци и 100 Албанци.[5]

Според попис на населението на Македонија од 2002 година, селото има 625 жители, од кои 615 Албанци и 10 останати.[6]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 430 жители, од кои 415 Албанци и 15 лица без податоци.[7]

На табелата е прикажан националниот состав на населението низ сите пописни години:[8]

Година Македонци Албанци Турци Роми Власи Срби Бошњаци Ост. б.п. Вкупно
1948 280
1953 171 150 2 ... 1 324
1961 212 183 8 ... ... ... 2 405
1971 132 270 ... 3 ... 4 409
1981 541 ... 5 546
1991 6 ... 6
1994 582 ... 582
2002 615 10 625
2021 415 15 430

Родови[уреди | уреди извор]

Според истражувањата од 1947 година, родови во селото:

Македонски

  • Дамјановци (4 к.) потекнуваат од основачот на родот Дамјан кој се доселил од Прилепско. Го знаат следното родословие: Сатир (жив на 76 г. во 1947 година) Ристе-Наум-Трипун-Дамјан, кој се доселил во селото. Имаат иселеници во Тетово (едно семејство) и во Бугарија (едно семејство).
  • Кузмановци (5 к.) доселени се од Порече (од Сушица или Брезница). Го знаат следното родословие: Тоде (жив на 67 г. во 1947 година) Павле-Стојан-Кузман, кој се доселил во селото. Имаат иселеници во Тетово (Мисо Стојановски) и (Смиљаноски), Брвеница (Тасески), Јегуновце (Пепелкои) и во Туденце (Гале).
  • Аврамовци или Грци (6 к.) доселени се од некое место во Егејска Македонија. Имаат иселеници во Тетово (четири семејства).
  • Призренци (4 к.) потекнуваат од селото Драјчиќи во Средска, Косово. Од таму се иселиле во Тетово, па во 1913 година се населиле во селото Долна Лешница. Нивното потекло е српско, но измешани се со македонското население во селото. Имаат иселеници во Тетово (едно семејство) и во Сиричино.

Албански

  • Чурнак (13 к.) први муслимански доселеници. Доселени се од северна Албанија. Го знаат следното родословие: Осман (жив на 65 г. во 1947 година) Мерсел-Џелил-Исен, основачот на родот. Имаат иселеници во Тетово (едно семејство).
  • Драве (6 к.) доселени се од селото Желино. Подалечно потекло од северна Албанија.
  • Габер (1 к.) доселени се од Љума во северна Албанија. Имаат иселеници во Тетово (таму изумреле) и во Порој.[9]

Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]

Избирачко место[уреди | уреди извор]

Во селото постои избирачкото место бр. 2112 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.[10]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 633 гласачи.[11]

Општествени установи[уреди | уреди извор]

Селската џамија била изградена на почетокот на XX век и тоа првобитно веднаш до тогаш разрушената црква „Св. Никола“. Кога во 1925 година, македонското население повторно ги откопало темелите на разрушената црква и на истото место ја обновиле, Албанците веднаш ја срушиле џамијата и изградиле нова, но овој пат во нивното маало.[12]

Цркви[13]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 212.
  3. Brancoff, D.M. La Macédoine et sa Population Chrétienne, Paris, 1905, рр. 122-123.
  4. Селищев, Афанасий. Полог и его болгарское население. Исторические, этнографические и диалектологические очерки северо-западной Македонии, София, 1929, стр. 24.
  5. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  6. Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
  7. „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
  8. Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година). База на податоци МАКСтат Архивирано на 10 декември 2021 г.. Државен завод за статистика.
  9. Трифуноски, Јован (1976). Полог: антропогеографска проучавања. Белград: САНУ.
  10. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
  11. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
  12. Trifunovski, Jovan F. (1976). Polog (Etudes Anthropogeographiques) (француски) (1. изд.). Belgrad: Academie Serbe des Sciences et des Art.
  13. Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
  14. „Во тетовско осквернавена црква“. Либертас. 5 септември 2012. Посетено на 2012-09-05.[мртва врска]
  15. 2012.9 мај Оштетена црквата во Тетовска Долна Лешница. Непознат сторител со тврд предмет континуирано ги оштетувал фреските од црквата „Свети Никола“ на почетокот на септември. На црквата се скршени три прозорци и во моментов се наоѓа во реконструкција. plusinfo.mk Архивирано на 7 септември 2012 г.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]