Дидје Дешан
Дидје Дешан | |||
---|---|---|---|
![]() | |||
Лични податоци | |||
Роден на | 15 октомври 1968 | ||
Роден во | Бајона, Франција | ||
Држава |
![]() | ||
Висина | 1,74 м | ||
Позиција | среден ред | ||
Клупски податоци | |||
Сегашен клуб |
![]() | ||
Кариера* | |||
Години | Клуб | Наст.† | (Гол.)† |
1985-1989 |
![]() | 111 | (4) |
1989-1994 |
![]() | 123 | (6) |
1990-1991 |
→![]() | 29 | (3) |
1994-1999 |
![]() | 124 | (4) |
1999-2000 |
![]() | 27 | (1) |
2000-2001 |
![]() | 13 | (0) |
Репрезентација ‡ | |||
1989-2000 |
![]() | 103 | (4) |
Раководител на екипите | |||
2001–2005 |
![]() | ||
2006–2007 |
![]() | ||
2009–2012 |
![]() | ||
2012- |
![]() | ||
† Учества (Голови). |
Дидје Клод Дешан (француски: Didier Claude Deschamps; р. 15 октомври 1968 во Бајона) — француски фудбалски тренер и поранешен играч од средниот ред.
Тој е моментален селектор на француската репрезентација, која ја одвел до титулата на Светското првенство 2018 во Русија.
Играчка кариера[уреди | уреди извор]
Клубови[уреди | уреди извор]
Дешан ја почнува својата кариера во нисколигашот Бајона паралелно со своето школување. Уште како мал бил воочен од скаутите на екипата на Нант, со кој потпишува договор во април во 1983 година. Своето деби за Нант го направил на 27 септември 1985 година. По 111 одиграни натпревари заминува од клубот, оставајќи длабока трага во него.
Во 1989 година тој доаѓа во екипата на Марсеј, откаде веднаш е пратен на позајмица во екипата на Бордо. Откако таму одигра одлична сезона постигнувајќи 3 гола во 29 натпревари следното лето се враќа во Марсеј. Токму во Марсеј тргнува на својот пат кон светскиот фудбалски врв. Во периодот од 1991 до 1993 година, Дешан освои 3 титули првак на Франција, а во 1991 година стигнува и до титулата првак на Европа на возраст од 25 години како капитен на екипата. Ниту пред тоа, ниту потоа ниеден француски клуб не успеа да го освои овој трофеј, а Дешан си останува најмладиот капитен кој го подигнал овој пехар.
Во 1994 година тој му се приклучил на италијанскиот Јувентус, во којшто собрал многу трофеи. Дешан придонесе за клубот да стигне до три Скудета, еден Италијански куп, два Суперкупа, а во 1996 година Јувентус го освои насловот и во Шампионската лига, што било втора ваква титула за Дешан во неговата кариера.
Во 1999 година Дешан заминал од Јувентус и му се приклучи на англискиот премиерлигаш Челси, каде на својата богата ризница на трофеи го додава и пехарот од ФА Купот. Пред да ја заврши својата кариера одигра 13 натпревари за екипата на Валенсија во сезоната 2000-2001. Во летото 2001 Дешан официјално се повлече од играчката кариера на возраст од 32 години.
Репрезентација[уреди | уреди извор]
Дешан својата репрезентативна кариера ја почнува во многу лошо време кога Французите не успеаја да се квалификуваат на две светски првенства по ред, во 1990 и 1994 година.
Кога на селекторското место доаѓа Еме Жаке започнува обнова на репрезентацијата пред почетокот на Евро 1996. На почетокот капитен на репрезентацијата требало да остане Ерик Кантона, но заради повеќегодишната суспензија која овој ја заработил, селекторот морал да тргне во голема реконструкција на екипата. Па така, играчи како Кантона, Жан-Пјер Папен и Давид Жинола мораа да ги отстапат своите места во репрезентацијата на младите ѕвезди предводени од Зинедин Зидан. Во исто време пак Дешан заради искуството кое веќе го имал е одбран за капитен на оваа во иднина златна генерација. За првпат капитенската лента на својата рака Дешан ја носи против репрезентацијата на Германија.На Европското првенство 1996 во Англија, Французите стигнале до полуфиналето што им било најголем успех во последните десет години (тогаш).
Набрзо потоа, следува период во кој француската репрезентација станува доминантна сила во светскиот фудбал. Во 1998 година на домашен терен, Дешан како капитен ја води својата репрезентација до првата титула светски првак со убедлива победа над Бразил во финалето со 3-0. Оваа е воедно и најубедливата победа во сите финалиња на светските првенства.
Две години подоцна Франција ги обединува титулите откако во финалето на Европското првенство 2000 со златен гол на Давид Трезеге, ја победува Италија со 2-1. Дешан бил капитен и на оваа селекција и одново тој бил човекот кој го подигна пехарот на крајот.
Во 2002 година Дидје се простува од репрезентацијата на свечен начин. Со 103 настапи во репрезентацијата поставил рекорд (кој подоцна бил срушен од Лилијан Тирам кој одиграл 142 натпревари). Во 2004 година, Пеле го сместил Дешан во најдобрите 125 играчи на сите времиња.
Тренерска кариера[уреди | уреди извор]
По завршувањето на играчката кариера Дешан започнал со тренерска работа. Прв клуб кој го водел бил Монако. Веќе во 2003 година бил прогласен за тренер на годината во Франција. Својот прв трофеј како тренер го освојува во 2003 година триумфирајќи го францускиот Лига куп, а во 2004 година со екипата во која немало многу познати имиња стигнува до финалето на Лигата на шампионите каде Монако бил поразен од португалскиот Порто со 3-0. Во 2005 година го напуштил клубот.
По кратка пауза без работа во 2006 година Дешан се фатил за многу тешка работа, да ја врати својата некогашна екипа Јувентус во самиот врв, откако овој поради скандали бил исфрлен во понизок ранг во италијанскиот фудбал.
Од почетокот не му тргнало најдобро, бидејќи Јувентус рано бил елиминиран од Купот на Италија, а потоа во првенството се мачеле со воено настроените екипи од југот. Но, набрзо Јувентус почнал да победува и да се качува кон врвот во Серија Б, а на крајот завршува како прв и Дешпам уште еднаш успева во својата мисија (враќајќи го клубот во првата лига).
На 5 мај 2009 Дешан бил назначен за тренер на Олимпик Марсеј и веќе во првата сезона на клубот му ја носи титулата првак на Франција после 18 години чекање.
По завршувањето на Евро 2012 Дешан бил назначен за нов селектор на француската репрезентација. Неа ја одвел до финалето на Евро 2016 на домашен терен, каде биле поразени од Португалија со 1-0 по продолженија.
Титули[уреди | уреди извор]
Како играч[уреди | уреди извор]
|
Како тренер[уреди | уреди извор]
|
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
|
|
|
|
|
- Луѓе од Бајона
- Француски фудбалери
- Фудбалери на ФК Нант
- Фудбалери на ФК Олимпик Марсеј
- Фудбалери на ФК Бордо
- Фудбалери на ФК Јувентус
- Фудбалери на ФК Челси
- Фудбалери на ФК Валенсија
- Фудбалери во Серија А
- Фудбалери од Премиер лига
- Тренери на ФК Јувентус
- Француски фудбалски тренери
- Фудбалски тренери на Светското првенство во фудбал 2018
- ФИФА 100
- Офицери на Легијата на честа
- Витези на Легијата на честа