Дељадровци
| Дељадровци | |
  Дељадровци Местоположба на Дељадровци во Македонија
Дељадровци на карта
| |
| Координати 42°0′54″N 21°40′13″E / 42.01500°N 21.67028°E | |
| Општина | Илинден |
| Население | 535 жит. (поп. 2021)[1]
|
| Шифра на КО | 25033 |
| Надм. вис. | 295 м |
|
Дељадровци на општинската карта  Атарот на Дељадровци во рамките на општината | |
 Дељадровци на Ризницата
| |
Дељадровци — село во Општина Илинден, во околината на градот Скопје и седиште на Дељадровско-илинденска епархија на МПЦ - ОА.[2]
Географија и местоположба
[уреди | уреди извор]Историја
[уреди | уреди извор]Во XIX век, селото е дел од нахијата Чаирско Поле (Блатија) во Скопската каза во Отоманското Царство.
Стопанство
[уреди | уреди извор]Население
[уреди | уреди извор]
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Според опширните османлиски дефтери за населението на Скопската Каза од 1832/33 година, селото е заведено под името Делихферли и било христијанско, каде имало 34 христијански домаќинства. На овој попис биле забележани 126 мажи христијани, со 18 новороденчиња. Се проценува дека селото во тој период имало 288 жители.[3]
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија во 1931 година, селото имало 150 Македонци.[4]
Според пописот на населението на Македонија од 2002 година, селото има 532 жители, од кои 520 Македонци и 12 Срби.[5]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 535 жители, од кои 499 Македонци, 2 Албанци, 17 Срби, 7 останати и 10 лица без податоци.[6]
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | — | 144 | 270 | 333 | 421 | 401 | 397 | 482 | 507 | 532 | 535 |
- Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[7]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[8]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[9]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[10]
Родови
[уреди | уреди извор]Дељадровци е мешано православно село.
Според истражувањата од 1953 година, родови во селото се. Со доселеници од разни страни.
- Доселеници од разни места во Македонија: Јовчевци (5 к.) најстар селски род. Доселени се пред околу 180 до 190 години од селото Стањевци во Овче Поле; Марковци (2 к.), Сташовци (5 к.) и Мартиновци (3 к.) доселени се од некое сега албанско село во Кумановска Црна Гора. Во родот Марковци го знаат следното родословие: Величко (жив на 80 г. во 1953 година) Коле-Марко, основачот на родот кој се доселил; Мицевци (2 к.) и Витановци (1 к.) доселени се од селото Сарамзалино во Овче Поле; Колевци (1 к.) доселени се од селото Ранковце во Кривопаланечко; Јачменовци или Трајановци (1 к.) доселени се од селото Бајловце; Денковци (1 к.) и Милевци (1 к.) доселени се во 1942 година од селото Кокино; Кочка (1 к.) доселени се од селото Герман; Кирјановци (1 к.) доселени се од селото Радибуш во Кривопаланечко; Стојчевци (1 к.) доселени се од селото Милутинце во Кривопаланечко; Димитријевци (1 к.) доселени се од селото Трново во Кривопаланечко; Крстевци (1 к.) доселени се од селото Нерав во Кривопаланечко.
- Доселеници од Србија: Стојчевци (1 к.) доселени се од селото Шумата Трница во Горна Пчиња; Шкембаровци (2 к.) доселени се од селото Трнава кај Прешево. Денес тоа село е албанско, овде живеат од турско време; Милојковци (1 к.) доселени се во 1935 година од Књажевац; Милојевци (1 к.) доселени се од околината на Крушевац.
- Доселеници од разни страни: Бачевци (2 к.) доселени се во турско време од некое место во Грција; Мишевци (7 к.) ги викаат и Албанци. Доселени се однекаде од Албанија. Имаат роднини во селото Орах.[11]
Општествени установи
[уреди | уреди извор]Самоуправа и политика
[уреди | уреди извор]Културни и природни знаменитости
[уреди | уреди извор]- Манастири
- Цркви[12]
- „Св. Ѓорѓи“ — главната манастирска црква на Дељадровскиот манастир;
- „Рождество на Пресвета Богородица“ — црква во Дељадровскиот манастир;
- „Св. Архангели Михаил и Гаврил“ — црква во Дељадровскиот манастир;
- „Св. Петка и Св. Недела“ — црква во Дељадровскиот манастир;
- „Св. Злата Мегленска“ — црква во Дељадровскиот манастир;
Редовни настани
[уреди | уреди извор]Личности
[уреди | уреди извор]Култура и спорт
[уреди | уреди извор]Иселеништво
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
- ↑ САС на МПЦ (20. јуни 2023). „Соопштение (20.06.2023 14:38)“. mpc.org.mk. МПЦ. Посетено на 20 јуни 2023. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help) - ↑ Османлиски документи за историјата на Македонија - пописи од XIX век на христијанското население - Скопски Санџак, каза Скопје. Скопје: д-р Емил Крстески. 2021.
- ↑ „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
- ↑ Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
- ↑ „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
- ↑ Трифуноски, Јован (1964). Сеоска насеља скопске котлине. Скопје.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]
| ||||||||
