Денско
| Денско Αετομηλίτσα | |
|---|---|
 Поглед на Денско со врвовите на Грамошта во позадината | |
  Денско | |
| Координати: 40°18.6′N 20°51.3′E / 40.3100°N 20.8550°E | |
| Земја | Грција |
| Област | Епир |
| Округ | Јанина |
| Општина | Коница |
| Општ. единица | Денско |
| Најг. вис. | 1.485 м |
| Најм. вис. | 1.385 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Општ. един. | 432 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 440 15 |
| Повик. бр. | +30-2655-xxx-xxx |
| Рег. таб. | INx-xxxx |
Денско (грчки: Αετομηλίτσα, Аетомилица; влашки: Densko, Denicko; до 1927 г. Δέντσικο, Денцико или Ντένισκο, Дениско[2]; до 1928 г. Γαλαταριά, Галатарија[3]) — село во Коничко, Епир, во општината Коница на Јанинскиот округ, Грција. Населението брои 432 жители (2011), сочинето од Власи.[4]
Географија и местоположба
[уреди | уреди извор]Селото е сместено на планината Грамошта под врвот Петра (2.217 м), во непосредна близина на границата со Егејска Македонија и Албанија, на надморска височина од 1.385 до 1.485 м, со што претставува едно од највисоките села во денешна Грција.[5] На 5 км од селото се наоѓаат Муцалските Езера.
Сè до реформите во 2011 г. било своја општина, чиј атар зафаќал површина од 51,3 км2.[6]
Историја
[уреди | уреди извор]Во Отоманското Царство
[уреди | уреди извор]Во отоманска статистика од 1895 година, во Денско имало 84 домаќинста со вкупно 805 жители.[7]
За време на Илинденското востание во селото влегла големата чета на војводата Васил Чакаларов, која со радост била дочекана од влашкото население.[8][9]
Во Грција
[уреди | уреди извор]По Балканските војни во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Во 1927 година, името на селото било променето во Галатарија (Γαλαταριά).[2] Во 1928 г. е одново преименувано, овојпат во Аетомилица (Αετομηλίτσα).[3]
Во 1935 г. населени се Власи од Денско во селото Липариново, Ениџевардарско.[10]
За време на Грчката граѓанска војна Денско се сметало за седиште на Демократската армија на Грција (ДАГ) со основањето на т.н. „планинска влада“ на генералот Маркос Вафијадис.[11] Бидејќи селото наполно настрадало за време на војните, во пописот од 1951 г. се води како напуштена населба. Сѐ до 1980-тите, Денско останало празно, но населението повторно почнало да бележи пораст.
Стопанство
[уреди | уреди извор]Населението традиционално се занимава со сточарство. Речиси сите семејства оделе на зимување во Тесалија и Егејска Македонија.[4]
Население
[уреди | уреди извор]| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 864 | 0 | 0 | 0 | 0 | 2 | 39 | 432 |
Извор за 1940-2011 г.: ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ 2,0 2,1 Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Δέντσικον -- Γαλαταριά
- ↑ 3,0 3,1 Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Γαλαταριά -- Αετομηλίτσα
- ↑ 4,0 4,1 Село Аетомилица — портал на Општина Коница (грчки)
- ↑ По топографска карта М1:50 000, издание 1980-1985 „Генеральный штаб“
- ↑ Νιτσιάκος, Βασίλης Γ., "Αετομηλίτσα", Γιάννινα 1979.
- ↑ Κοκολάκης, Μιχάλης. „Η τουρκική στατιστική της Ηπείρου στο σαλναμέ του 1895“ (PDF). Посетено на 15 март 2024.
- ↑ Дневници и спомени за Илинденско-Преображенското въстание. София: Издателство на Отечествения фронт. 1984. стр. 65.
- ↑ Освободителната борба въ Костурско (до 1904 г.). По спомени на Пандо Кляшевъ. Съобщава Л. Милетичъ. София: Материяли за историята на македонското освободително движение, Издава Македонскиятъ Наученъ Институтъ, Книга II, Печатница П. Глушковъ. 1925. стр. 135.
- ↑ Липариново на страницата на поранешната општина Александар Велики[мртва врска]
- ↑ „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2009-10-20. Посетено на 2016-01-16.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||||||||||||||||