Делијазмино
Делијазмино (од 1934 г. офиц. Зелендол) — село во Горноџумајско, денес во Општина Горна Џумаја на Благоевградската област, Бугарија.
| Делијазмино Зелен Дол | |
|---|---|
  Делијазмино | |
|
Местоположба во областа   Делијазмино | |
| Координати: 42°00′N 23°2′E / 42.000° СГШ; 23.033° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Благоевградска област |
| Општина | Горна Џумаја |
| Површина | |
| • Вкупна | 7,044 км2 (2,720 ми2) |
| Надм. вис. | 480 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 220 |
| • Густина | 31/км2 (81/ми2) |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2745 |
| Повик. бр. | 0746 |
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа во историско-географската област Пиринска Македонија, на меѓународниот пат кон Македонија. Оддалечен е само 4 километри од Горна Џумаја, 26 километри од македонско-бугарскиот граничен премин Станке Лисичково и 97 километри од главниот град Софија. Низ селото поминува мала река, а на околу 1,5 километар во правец кон Горна Џумаја тече реката Струма. Сместено е на надморска височина од 480 метри.
Историја[уреди | уреди извор]
Во 1891 година Георги Стрезов пишува за селото:
Делијазмино, чифлик на два часа пат растојание. Произведува многу убава пченица. Има 35 куќи.[2]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 200 жители, сите Македонци.[3][4]
Во ноември 1944 година во Делијазмино е создаден првиот концентрационен логор на комунистичкиот режим во Бугарија, во кои биле приведени 203 цивилни граѓани на Германија и нејзините сојузници.[5]
Стопанство[уреди | уреди извор]
Демографија[уреди | уреди извор]
Според пописот од 2011 година, во селото живееле 220 жители, од кои 218 биле запишани како Бугари.[3][6]
На табелата е прикажан бројот на населението низ сите пописни години за периодот 1934 - 2011:[7]
| година | 1934 | 1946 | 1956 | 1965 | 1975 | 1985 | 1992 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| жители | 324 | 340 | 361 | 299 | 278 | 254 | 236 | 223 | 220 |
Општествени установи[уреди | уреди извор]
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
Редовни настани[уреди | уреди извор]
На 8 септември во црквата „Пресвета Богородица“ во селото секоја година се одржува традиционален собир.
Личности[уреди | уреди извор]
Култура и спорт[уреди | уреди извор]
Иселеништво[уреди | уреди извор]
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Фактична состојба на населението и домовите во Бугарија според пописот од 1 февруари 2011 г. Ethnic composition, all places: 2011 census.
- ↑ Стрезов, Георги. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн. XXXVII и XXXVIII, 1891, стр. 21.
- ↑ 3,0 3,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 191. ISBN 954430424X.
- ↑ Шарланов, Диню (2009). История на комунизма в България. Том I. Комунизирането на България. София: Сиела. стр. 387. ISBN 978-954-28-0543-4.
- ↑ „Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и самоопределение по етническа принадлежност към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-04-05. Посетено на 2012-03-18.
- ↑ „Справка за населението на с. Зелендол, общ. Благоевград, обл. Благоевград“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2018-06-12. Посетено на 2018-02-04.
 | Оваа статија место во Пиринска Македонија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |