Прејди на содржината

Делијазмино

Координати: 42°00′N 23°2′E / 42.000° СГШ; 23.033° ИГД / 42.000; 23.033
Од Википедија — слободната енциклопедија

Делијазмино (од 1934 г. офиц. Зелендол) — село во Горноџумајско, денес во Општина Горна Џумаја на Благоевградската област, Бугарија.

Делијазмино
Зелен Дол
Делијазмино is located in Бугарија
Делијазмино
Делијазмино
Местоположба во областа
Делијазмино во рамките на Пиринска Македонија
Делијазмино
Местоположба на Делијазмино во Општина Свети Врач и Благоевградската област
Координати: 42°00′N 23°2′E / 42.000° СГШ; 23.033° ИГД / 42.000; 23.033
ЗемјаБугарија
ОбластБлагоевградска област
ОпштинаГорна Џумаја
Површина
 • Вкупна7,044 км2 (2,720 ми2)
Надм. вис.&10000000000000480000000480 м
Население (2011)[1]
 • Вкупно220
 • Густина31/км2 (81/ми2)
Час. појасEET (UTC+2)
 • Лето (ЛСВ)EEST (UTC+3)
Пошт. бр.2745
Повик. бр.0746


Географија и местоположба

[уреди | уреди извор]

Селото се наоѓа во историско-географската област Пиринска Македонија, на меѓународниот пат кон Македонија. Оддалечен е само 4 километри од Горна Џумаја, 26 километри од македонско-бугарскиот граничен премин Станке Лисичково и 97 километри од главниот град Софија. Низ селото поминува мала река, а на околу 1,5 километар во правец кон Горна Џумаја тече реката Струма. Сместено е на надморска височина од 480 метри.

Историја

[уреди | уреди извор]

Во 1891 година Георги Стрезов пишува за селото:

Делијазмино, чифлик на два часа пат растојание. Произведува многу убава пченица. Има 35 куќи.[2]


Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 200 жители, сите Македонци.[3][4]

Во ноември 1944 година во Делијазмино е создаден првиот концентрационен логор на комунистичкиот режим во Бугарија, во кои биле приведени 203 цивилни граѓани на Германија и нејзините сојузници.[5]

Стопанство

[уреди | уреди извор]

Демографија

[уреди | уреди извор]

Според пописот од 2011 година, во селото живееле 220 жители, од кои 218 биле запишани како Бугари.[3][6]

На табелата е прикажан бројот на населението низ сите пописни години за периодот 1934 - 2011:[7]

година 1934 1946 1956 1965 1975 1985 1992 2001 2011
жители 324 340 361 299 278 254 236 223 220

Општествени установи

[уреди | уреди извор]

Самоуправа и политика

[уреди | уреди извор]

Културни и природни знаменитости

[уреди | уреди извор]

Редовни настани

[уреди | уреди извор]

На 8 септември во црквата „Пресвета Богородица“ во селото секоја година се одржува традиционален собир.

Личности

[уреди | уреди извор]

Култура и спорт

[уреди | уреди извор]

Иселеништво

[уреди | уреди извор]

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
  1. Фактична состојба на населението и домовите во Бугарија според пописот од 1 февруари 2011 г. Ethnic composition, all places: 2011 census.
  2. Стрезов, Георги. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн. XXXVII и XXXVIII, 1891, стр. 21.
  3. 3,0 3,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  4. Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 191. ISBN 954430424X.
  5. Шарланов, Диню (2009). История на комунизма в България. Том I. Комунизирането на България. София: Сиела. стр. 387. ISBN 978-954-28-0543-4.
  6. „Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и самоопределение по етническа принадлежност към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-04-05. Посетено на 2012-03-18.
  7. „Справка за населението на с. Зелендол, общ. Благоевград, обл. Благоевград“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 12 јуни 2018. Посетено на 2018-02-04.