Дела 1

Од Википедија — слободната енциклопедија
Дела 1
Тишендорфски факсимил од 1870 година од Дела 1,1-5 на латински јазик (лева колона) и на грчки (десна колона) во Лодовиот ракопис, напишано во 500 година од н.е..
КнигаДела на светите апостоли
Категоријацрковна историја
Во БиблијатаНов завет
Ред. бр. во Библијата5

Дела 1 — прва глава од Дела на светите апостоли во Новиот завет на христијанската Библија. Книгата што го содржи ова глава е анонимно, но ранохристијанска традиција потврдува дека Лука ја составил оваа книга, како и Евангелието според Лука.

Текст[уреди | уреди извор]

Оригиналниот текст е напишан на грчки и е поделен на 26 стихови.

Некои рани ракописи што содржат текст од оваа глава се:

Места[уреди | уреди извор]

Вовед (1,1–5)[уреди | уреди извор]

Почетокот на книгата следи по почетна изјава во која се содржани името на примачот на пораката, Теофил и кратко потсетување за содржината на „поранешната порака“ (Евангелие според Лука) од истиот автор[1].

Стихови 1–3[уреди | уреди извор]

1 Првата книга, Теофиле, ја напишав за сѐ она што Исус го правеше и поучуваше, од почетокот,2 па сѐ до денот кога се вознесе, от­ка­ко преку Светиот Дух им даде заповеди на апостолите што беше ги избрал. 3Ним по Своето страдање им се претстави жив, со многу верни докази, јавувајќи им се четириесет дни и зборувајќи им за царството Божјо[2].

Вознесение Христово (1,6–12)[уреди | уреди извор]

Во овој дел се забележува дека четириесет дена по воскресението, Исус им заповеда на учениците за време на оброкот да го чекаат доаѓањето на Светиот Дух, а потоа еден облак го одведува нагоре, а двајца кажуваат дека тој ќе се врати „на ист начин како што сте го виделе како оди во рајот[3].

Стих 8[уреди | уреди извор]

[Исус вели]: Но ќе примите сила од Светиот Дух, Кој ќе слезе на вас и ќе Ми бидете сведоци во Ерусалим и во цела Јудеја и Са­марија, и сѐ до крајот на земјата[4]

Пред да замине Исус, тој им дава на учениците задача да постапуваат како негови „сведоци“ на местата:

  • Првите 7 глави поставени во Ерусалим
  • Глава 8—11 го запишува ширењето на евангелието во околните области во Сирија-Палестина („Јудеја и Самарија“)
  • Глава 13 па наваму по мисијата на Павле уште подалеку од местата[5].

Изборот на Матеј (1,13–26)[уреди | уреди извор]

Бидејќи учениците чекаа послушно во горната просторија во Ерусалим за ветеното доаѓање на Светиот Дух, „Тие сите еднодушно беа постојано во молитва и молење заедно со некои жени“ (стих 14, се смета на Марија, мајката на Исус, и со браќата негови и некои жени[5].

Во стихот 13 се наведени имињата на апостолите со некои разлики во споредба со Евангелието според Лука 6,14-16 (Матеј 10,1-4; Марко 3,13-19):

  • Андреј е преместен од второто место на четвртото место по Јован
  • Тома е преместен од осмото место на шестото место по Филип
  • Јуда веќе не е наведен.

Пропустот на Јуда Искариот го мотивира наративот за неговата конечна судбина и повикот на Петар да ја најде неговата замена. Процесот започнува со барања за кандидат (стихови 21–22). Со ова, Петар го зајакнува идентитетот на групата и го извршува својот де факто авторитет во групата[5].

Стих 14[уреди | уреди извор]

Тие сите еднодушно беа постојано во молитва и молење заедно со некои жени и со Марија, мајката на Исус, и со браќата Негови.[6]
  • „Марија мајка на Исус“: е спомнато по име за прв пат во Лука-Дела од раскажувањето за новороденчиња во Лука 2.
  • „Браќа“: или „браќа и сестри“, преведен од множина од грчкиот збор adelphoi, кој, во зависност од контекстот во употребата на Новиот завет, може да се однесува или на „браќа“ или на „браќа и сестри“ (исто така стих 1,15 во некои верзии).

Стих 15[уреди | уреди извор]

И во тие дни Петар стана меѓу бра­ќата (а беа се собрале околу сто и дваесет души) и рече,[7]

Стих 21-22[уреди | уреди извор]

И така, еден од оние луѓе што беа со нас за сето време, откако дојде и си замина од нас Господ Исус, почнувајќи од крштавањето Јо­ва­но­во па до денот кога се вознесе од нас, треба да биде сведок со нас за Неговото воскресение.

Стих 26[уреди | уреди извор]

И фрлија ждрепка за нив, и ждрепката падна на Матиј; и тој се вброи кон единаесетте апостоли.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Alexander 2007, стр. 1030.
  2. Дела 1,1-3
  3. Müller 2016, стр. 113-114.
  4. Дела 1,8
  5. 5,0 5,1 5,2 Alexander 2007, стр. 1031.
  6. Дела 1,14
  7. Дела 1,15

Надворешни врски[уреди | уреди извор]