Деврим
 | |
| Произведувач | Eskişehir Demiryolu Fabrikası |
|---|---|
| Производство | 4 единици |
| Год. на модел | 1961 |
| Склопување | Ескишехир |
| Класа | средна големина. |
| Распоред | Front engine, rear wheel drive |
| Мотор | 2000cc карбуратирани, директно 4 мотори, произведени 10 единици: |
| Пренос | 3+1 рачно, |
| Должина | 4500 мм |
| Ширина | 1800 мм |
| Висина | 1550 мм |
| Нетоварена тежина | 1250 кг |
| Конструктор | The car is designed and engineered from scratch by Turkish engineers. Body and interior is designed by:
|
Деврим — првиот автомобил дизајниран и произведен во Турција.
Историја[уреди | уреди извор]
Во 1961 година, претседателот Кемал Ѓурсел им наредил на 24 инженери, кои работеле во различни компании, да изградат автомобил целосно дизајниран и произведен во Турција. Автомобилот требало да биде готов и пред јавноста да се претстави на Денот на Републиката на 29 октомври 1961 година.
По 130 дена брзинска работа во работилницата во Ескишехир, која подоцна станала фабрика ТУЛОМСАШ, инженерите успеале да направат четири прототипови на автомобилот. Едниот бил црн, а другите кремови. Автомобилот го добил името Деврим (турски збор за револуција.)
Технички спецификации[уреди | уреди извор]
Распоредот бил исклучително тесен. Четирите автомобили биле комплетирани и два од овие автомобили (крем и црна боја) биле испратени во Анкара за прославата на Денот на Републиката. Полирањето на црниот автомобил било направено додека се движел во возот кон Анкара. Ниту еден од автомобилите немал бензин во нив, како мерка на претпазливост, а автомобилите биле полни со малку гориво, само за маневрирање. Бидејќи стапката на компресија била зголемена за да ги зголеми перформансите на моторот, потребно било големо октанско гориво за да запали моторот без тропање на моторот. Тогаш високото октанско гориво било достапно само во Анкара во тоа време. На денот на прославите, претседателот влегол во црниот автомобил пред да се наполни гориво за церемонијалното возење. Откако се придвижило приближно стотина метри, возилото запрело. Потоа Претседателот се симнал од црниот автомобил и се качил на кремовиот автомобил на задниот дел и со него отидел во Антикабир. Двата автомобили потоа ги завршиле церемонијалните трки без проблем. Насловите на весниците во следниот ден биле: „Деврим отиде 100 метри и се распадна“. Автомобилот станал предмет на шега во следните години.
Деврим никогаш не бил масовно произведен, веројатно затоа што автомобилите биле направени прототипови и производствениот процес не бил добро документиран, со само неколку технички цртежи што останале од фазата на производство. Друга можна причина била ограничената побарувачка за автомобили во Турција уште во 1961 година, што го отежнувало изводливо остварувањето на масовното производство, дистрибуција, услугите на дилерите, услугите за одржување и производство на резервни делови за нов автомобил на марка.
Спротивно на тоа, фабриката „Отосан“ во Истанбул била основана во 1959 година како заедничко вложување меѓу компанијата „Форд мотор“ и „Коџ холдинг“, а првиот турски масовно произведен автомобилски бренд „Анадол“ го започнало своето сериско производство на „Анадол А1“ во 1966 година.
Теории на заговор[уреди | уреди извор]
Популарна теорија на заговор за неуспехот на масовното производство сугерира дека американските автомобилски компании, кои продале поголем дел од автомобилите во Турција уште во раните 60-ти години (на пример, полициските автомобили во Турција биле претежно модели на ГМ, Форд и Крајслер, особено „Шевролет“ и Доџ, до средината на 1970-тите години) ја потикнале до турската влада да го откаже проектот, а поради политички и економски причини, САД дал приоритет на одржување на блиските билатерални односи меѓу двата сојузници на НАТО во екот на Студената војна.
Пет години подоцна, во 1966 година, Анадол стана првиот автомобилски бренд во Турција, масовно произведен. Возилата „Анадол“ биле произведувани во фабриката „Отосан“ во Истанбул, која е основана во 1959 година, како заедничко вложување меѓу компанијата „Форд мотор“ на САД и КоЏ Холдинг од Турција. Во 1960 година, Отосан започнаЛ со производство на „Форд“, кој БИЛ првиот патнички автомобил што се произведува во фабриката во Истанбул.
Наследство[уреди | уреди извор]
Три од прототипите БИЛЕ ОТФРЛЕНИ заради бирократските ограничувања, нивните мотори биле претворени во дизел генератори, но последниот се чува, во работна состојба, во фабриката ТУЛОМСАШ во Ескишехир.
Во популарната култура[уреди | уреди извор]
Приказната за процесот на градење и напорите на 24 инженери кои работеле на автомобилите „Деврим“ биле склопени во филм, кој бил објавен во Турција во 2008 година со наслов „Деврим Арабалари“[1].
Кон крајот на 2010 година, студенти од Националниот универзитет за наука и технологија во Пакистан развиле хибриден автомобил со инспирација од Деврим и го именувале како Деврим 2[2].
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ https://www.imdb.com/title/tt1282139/
- ↑ Farooqi, F. a (2011-05-05). „Marvelous Pakistan: Made In Pakistan: Devrim II“. Marvelous Pakistan. Посетено на 2019-10-06.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
 |
„Деврим“ на Ризницата ? |