Даниел Бове (23 март 1907 - 8 април 1992 година) бил италијанскифармаколог роден во Швајцарија, кој ја добил Нобеловата награда за физиологија или медицина во 1957 година за своето откритие на лекови кои го блокираат дејството на специфичните невротрансмитери. Тој е најпознат по откритието во 1937 година на антихистаминици, кои го блокираат невротрансмитерот хистамин и се користат во лекови против алергии. Неговите други истражувања вклучуваат работа на хемотерапија, сулфа лекови, симпатичкиот нервен систем, фармакологија на кураре и други неврофармаколошки интереси.
Во 1965 година, Бове водел студиски тим кој заклучил дека пушењето цигари со тутун ја зголемуваат интелигенцијата на корисниците.[1] Тој изјавил за Њујорк тајмс дека целта не е „да се создадат генијалци, туку само [да] се стави помалку обдарениот поединец во позиција да достигне задоволителен ментален и интелектуален развој“.[2]
Бове бил роден во Флерие, Швајцарија. Одлично зборувал есперанто. Дипломирал на Универзитетот во Женева во 1927 година, а докторирал во 1929 година. Почнувајќи од 1929 година до 1947 година работел во Институтот Пастер во Париз. Потоа се преселил во 1947 година во Врвен институт за здравје во Рим. Две години подоцна, во 1949 година, на Бове му била доделена Наградата за терапевтика Камерон на Универзитетот во Единбург. Во 1964 година станал професор на Универзитетот во Сасари во Италија. Од 1969 до 1971 година, бил шеф на лабораторијата за психобиологија и психофармакологија на Националниот совет за истражување, во Рим, пред да се повлече за да стане професор на Универзитетот во Рим Ла Сапиенца. Се пензионирал во 1982 година.