Гудрун Шиман

Од Википедија — слободната енциклопедија

Герд Гудрун Марија Шиман (родена на 9 јуни 1948 година) е шведскиа политичарка. Таа во моментов е портпарол на Феминистичката иницијатива, политичка партија која ја формирала во 2005 година.

Таа била лидер на Шведската левичарска партија од 1993 до јануари 2003 година. Таа останала членка на Левата партија до 2004 година, кога заминала за целосно да се фокусира на нејзината феминистичка политичка работа по скандалот со затајување данок. Таа останала независна членка на Риксдагот до 2006 година.

Водачка на левичарската партијата[уреди | уреди извор]

Во 1993 година, Шиман била избрана за водачка на Левичарската партија.

Најголемата предност на Шиман биле нејзините симпатии од гласачите, а нејзината партија повеќе од двојно го зголемила бројот на пратеници за време на нејзиното раководење. Таа се здобила со популарност поради нејзината искреност: на пример, била отворена за нејзината борба со алкохолизмот и ја поддржала иницијативата Риксдагот да се направи работно место без алкохол. За време на нејзиниот период како претседателка на партијата, партијата го усвоила феминизмот како идеолошка основа. Во 2003 година, таа била обвинета, а подоцна била прогласена за виновна за наведување на даночните власти со обид за преземање незаконски даночни одбивања.[1] Таа била привремено наследена од Ула Хофман.

Во 2002 година, таа одржа контроверзен говор во врска со угнетувањето на жените од страна на мажите, во кој рече: „Дискриминацијата и прекршувањата се појавуваат во различни форми во зависност од тоа каде се наоѓаме. Но, тоа е исто норма, истата структура, истата шема, која се повторува и во Талибански Авганистан, и тука во Шведска".[2]

Во октомври 2004 година, Шиман заедно со другите европратеници на Левичарската партија предложиле пред Риксдагот, национална проценка за цената на насилството на мажите врз жените; Понатаму тие побарале државата да ги финансира засолништата за жени. Предлогот привлекол големо внимание, а медиумите го нарекле „машки данок“.[3]

Основачка на Феминистичката иницијатива[уреди | уреди извор]

Шиман ја напуштила Левицата во 2004 година, а во 2005 година ја коосновала Феминистичката иницијатива (ФИ), организација која на својот прв конгрес одлучила да се натпреварува на претстојните парламентарни избори. Џејн Фонда ја поддржала во 2006 година, за време на кампањата на партијата пред општите избори во 2006 година. Фи доби само приближно 0,7% од гласовите, далеку под прагот од 4% потребен за парламентарно претставување. На изборите за Европскиот парламент во 2009 година, партијата доби 2,22% од гласовите.[4] Во летото 2010 година - што доведе до општите избори во 2010 година - Шиман запали 100.000 шведски круни во протест против нееднаквите плати во Шведска. Трик, изведен од рекламниот колектив Студио Тотал, му даде широко внимание на Фи;[5] сепак, на изборите партијата добила само 0,4% од гласовите.[6] Изборите за Европскиот парламент во 2014 година се покажале како најуспешни избори на партијата досега; привлекле 5,3 отсто од гласовите на национално ниво, при што Сораја Пост зазела едно место како европратеник.[7] На општите избори во 2014 година, Фи добиле 3,1% од гласовите; и покрај тоа што сè уште не го исполниле прагот од 4,0% за добивање пратенички места, таа станала најпопуларната партија надвор од Риксдагот.   

Претходник
Lars Werner
Leader of the Swedish Left Party
1993—2003
Наследник
Ulla Hoffmann
  1. Åsa Kroon and Mats Ekström, Vulnerable woman, raging bull or mannish maniac?: Gender differences in the visualization of political scandals, Working Paper 4, 2006, Örebro University: "Gudrun Schyman — Leader of the Left Wing Party 1993 – 2003," pp. 7–8, "The Schyman scandal," pp. 9–14 (pdf)
  2. Sjölund, Jill (October 9, 2006). „Jämo: Ni är ju som talibaner“. Aftonbladet (шведски). Архивирано од изворникот на November 16, 2006. Посетено на May 18, 2007.
  3. "Schyman in equality policy shock: tax men," The Local October 5, 2004, retrieved July 26, 2011.
  4. „Val till Europaparlamentet - Röster“ (шведски). Election Authority (Sweden). June 11, 2009. Архивирано од изворникот на August 12, 2010. Посетено на June 29, 2009.
  5. „Swedish feminists burn cash in wage equality protest“. BBC News. July 6, 2010.
  6. „Val till riksdagen - Röster“ (шведски). Election Authority (Sweden). September 23, 2010. Посетено на July 26, 2011.
  7. „Preliminary results of Swedish EU elections“. Архивирано од изворникот на 2014-05-28. Посетено на 2014-05-26.