Градски дом (Хамбург)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Градски дом на Хамбург
'Hamburger Rathaus'
Градско собрание на Хамбург
Градски дом (Хамбург) is located in Хамбург
Градски дом (Хамбург)
Покажано во рамките на Хамбург
Општи податоци
ВидГрадско собрание
Стилнеоренесанса, историзам
МестоХамбург, Германија
АдресаРатхаусмаркт 1
20095 Хамбург
Германија
Координати53°33′01″ N; 9°59′32″ E / 53.5502° СГШ; 9.9922° ИГД / 53.5502; 9.9922
Почната1886
Пуштена во употреба1897
Трошок за изградба11 милиони германски златни марки
НарачателВлада на Хамбург
СопственикВлада на Хамбург
Висина112 метри
Технички податоци
Подна површина17.000 м2
Проектирање и изградба
АрхитектГлавен архитект: Мартин Хале
Кула

Градскиот дом на Хамбург (германски: Hamburger Rathaus) е градски дом („ратхаус“) на Хамбург, Германија, е седиште на владата на Хамбург, кој се наоѓа во квартот Altstadt во центарот на градот, близу езерото Биненалстер и главната железничка станица. Изграден од 1886 1897, градското собрание сè уште ги извршува првичните владини функции, со канцеларијата на Првиот градоначалник на Хамбург и салите за состаноци на парламентот на Хамбург и сенатот (градската извршна власт).

Историја[уреди | уреди извор]

Подот на парламентот во 1897.

Откако старото градско собрание било уништен во големиот пожар од 1842, требале скоро 44 години да се изгради ново. Сегашната зграда била проектирана од група на седум архитектура, предводена од Мартин Халер. Изградбата започнала во 1886 и новото градско собрание била отворена во 1897. Нејзината изградба чинела 11 милиони германски златни марки, околу 80 милиони евра.[1] На 26 октомври 1897, на официјалната церемонија на отворањето Првиот градоначалник д-р Јоханес Ферсман го добил клучот на градското собрание.[2]

Градското собрание било во центарот на вниманието на многу историски моменти за Хамбург. На 3 мај 1945, нацистичкиот командант генерал Волц го предал Хамбург на британската армија. Шефовите на државите кои го посетиле Хамбург и неговото градско собрание, меѓу другите се императорот Хајле Селасие, шахот Мохамед Реза Пахлеви во 1955 и во 1965 кралицата Елизабета II. Емоционално одржаната служба во спомен на сеќавање на жртвите од поплавата од Северно Море. Среќните моменти беа прославите на германскиот фудбалски првак ФК Хамбургер.[3]

Во 1971, случајно била откриена соба во кулата, во текот на пребарување за изгубен документ, позади кабинетот за пополнување. Па така, постои веројатност дека има повеќе соби отколку моменталните 647 соби.[4]

Архитектура[уреди | уреди извор]

Надворешниот архитектонски стил е неоренесансен, кој внатре е напуштен од неколку историски елементи.[5] Таа е една од ретките целосно зачувани згради од историзмот во Хамбург.[6] Изградена во период на богатство и развој, во кој Кралството Прусија и неговата конфедерација ја поразиле Франција во Француско-пруската војна и кога Германското Царство било создадено, изгледот на новиот Градски дом во Хамбург требало да го изрази ова богатство и исто така независноста на покраината Хамбург и републиканската традиција на Хамбург.[5] Градското собрание има вкупна површина од 17.000 м2, не вклучувајќи го ресторанот Ratsweinkeller („Вински подрум на собранието“)со 2.900 м2. Кулата е висока 112 метри со 436 скалила. Градското собрание на Хамбург има 647 соби, шест соби повеќе отколку Бакингемската палата, на површина од 5.400 м2.[7][8]

На балконот е поставен мозаик на патрон божицата на Хамбург Хамонија, натпис на градското мото на латински јазик „Libertatem quam peperere maiores digne studeat servare posteritas[9] (Можеби потомството се стреми да ја зачува слободата, освоена од нашите претходници) и градскиот грб.

Дворот е украсен со фонтаната на Хигија. Хигија како божица на здравјето во старогрчката митологија и нејзините околни фигури ја претставуваат силата и чистината на водата. Била изградена во сеќавање на епидемијата од колера во 1892, формалната техничка цел била ладење на воздухот на градското собрание.[1]

Функции[уреди | уреди извор]

Лобито е јавна површина користена за концерти и изложби. Отворена е за јавноста. Салата на императорот на првиот кат е втора најголема сала за претставување, именувана по Вилхелм II и функциите како соба за официјални приеми. Салата на градоначалникот била планирана како мала сала за состаноци. Во собата од 2008 е поставена Златна книга, каде се потпишуваат многу личности, како поранешниот германски претседател Паул фон Хинденбург и далај-ламата.[7][10] Во левото крило е галеријата на парламентот на Хамбург. 121 претставник се сретнуваат во собата, која била обновена во време на Нацистичка Германија. Само три области на таванот ја покажуваат неговата првична декорација.[1]

Градскиот дом учествува во Ноќта на музеите. Иако самиот не е музеј, таму има многу историски важни детали. Во текот на Ноќ на музеите во Хамбург мотото е „ноќ во центарот на власта“.[6]

Соседство[уреди | уреди извор]

Градското собрание се наоѓа во центарот на Хамбург. Пред него е плоштадот, Rathausmarkt, користен за настани и фестивали. Позади градското собрание е Хамбуршката берза. Главната шопинг-улица Mönckebergstraße го поврзува градското собрание со главната железничка станица. Биненалстер со железничката станица Јунгфернштиг и кејот за бродови на Алстер е директно северно од Градскиот дом. Соседна архитектонска знаменитости е црквата Свети Петар.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. 1,0 1,1 1,2 Kleiner Rathausführer, Хамбург: Покраинско Канцеларство, 2006 (германски)
  2. Demizlaff, p. 35
  3. Domizlaff, p. 36
  4. Domzilaff, p. 28
  5. 5,0 5,1 Кај, Каролин Хелен (2002), Уметноста и германската буржоазија: Алфред Лихтварк и модерното сликарство во Хамбург, 1886-1914., Торонто: Универзитет Торонто, стр. 68, ISBN 9780802009227
  6. 6,0 6,1 „Lange Nacht der Museen Hamburger Rathaus“ (германски). Der Museumsdienst Hamburg. Архивирано од изворникот на 2009-09-08. Посетено на 2009-08-29.
  7. 7,0 7,1 Домицлаф, Сванте (2002), Das Hamburger Rathaus (2ро. изд.), Хамбург: Edition Maritim, ISBN 9783892254652 (германски)
  8. Кук, Вилијам (2002-04-27), „Овде, таму и секаде“, Патување, The Guardian: 6, Посетено на 2008-09-01
  9. Опис на сликата
  10. Далај-ламата ја почнува посетата на Германија со критика кон Кина, dalailama.com, 2007-07-19, Архивирано од изворникот 2008-06-18, Посетено на 2008-08-14

Надворешни врски[уреди | уреди извор]