Горно Лакочереј

**Горно Лакочереј**
	Горно Лакочереј
	Горно Лакочереј Местоположба на Горно Лакочереј во Македонија
	Координати 41°10′6″N 20°48′18″E / 41.16833° N; 20.80500° EКоординати: 41°10′6″N 20°48′18″E / 41.16833° N; 20.80500° E
Општина	Охрид
Население	515 жит.; (поп. 2002)
Шифра на КО	19013, 19513
Надм. вис.	722 м
	Горно Лакочереј на општинската карта ; Атарот на Горно Лакочереј во рамките на општината
	Горно Лакочереј на Ризницата

Манастирот „Св. Спас“ во Горно Лакочереј во почетокот на XX век

Горно Лакочереј — село во Општина Охрид, во околината на градот Охрид.

Географиja и местоположба[уреди | уреди извор]

Селото Горно Лакочереј е сместено во Охридската Котлина, 9 километри северно од градот Охрид. Ова село е претежно ридско - котлинско во кое селаните главно се занимаваат со земјоделство, сточарство и лозарство.

Историja[уреди | уреди извор]

Стопанство[уреди | уреди извор]

Демографија[уреди | уреди извор]

Според статистиката на Васил К'нчов („Македониja, Етнографиja и статистика“) од 1900 година, во Горно Лакочереј живееле 130 жители, сите Македонци.^[1]

Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Горно Лакочереј имало 120 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.^[2]

Според последниот попис на населението на Македонија од 2002 година, селото има 610 жители. Следува табела на националната структура на населението:^[3]

Националност	Вкупно
Македонци	511
Албанци	1
Турци	0
Роми	0
Власи	0
Срби	2
Бошњаци	0
останати	1

На табелата е прикажана состојбата на населението во сите пописни години:^[4]

Година	1900	1905	1948	1953	1961	1971	1981	1991	1994	2002
Население	130^[1]	120^[2]	389	462	595	663	779	869	582	515

Родови[уреди | уреди извор]

Селото Горно Лакочереј отсекогаш било македонско православно село, во селото има 4 родови и сите се доселенички.^[5]

Родови во Горно Лакочереј се:

Јасмовци (70 куќи) потекнуваат од предокот Јасмо кој дошол во селото заедно со неговите синови Јованче, Сарафин и Симон од селото Велестово. Споменатиот Јованче имал седум синови.
Дировци (20 куќи) доселени се од селото Вапила, таму припаѓале на родот Шандаковци;
Тодоровци (10 куќи) доселени се од селото Куратица
Шетковци (10 куќи) се доселеници со непознато место на старина.
Стевовци (5 к.) доселени се од селото Вапила. Таму припаѓале на родот Милевци.
Нечковци (5 к.) доселени се од селото Сирула.
Анѓеловци (3 к.) доселени се од селото Велестово.
Славевци (4 к.) доселени се од селото Речица.
Целевци (2 к.) доселени се од селото Опеница.
Расинци (1 к.) доселени се од селото Расино.

Според истражувањата на Бранислав Русиќ од крајот на 1940-тите, родови во селото биле:

Доселеници: Анѓелевци или Брбаровци (2 к.) и Стојановци или Ристовци (3 к.) доселени се однекаде; Шетковци (3 к.) доселени се од некое село во Дебрца; Јасмовци (15 к.) доселени се на почетокот од XIX век од селото Велестово; Ѓузеловци (4 к.) доселени се околу 1860 година од Куратица или Вапила; Кузмановци (2 к.) доселени се околу 1870 година од селото Вапила. Таму припаѓале на Климовци; Апостоловци (1 к.) доселени се околу 1878 година од селото Лешани во Дебрца; Речковци (2 к.) доселени се од селото Речица; Черкезовци (1 к.) доселени се од селото Косел; Бузевци (1 к.) доселени се во 1890 година од селото Велгошти; Ѓомлезаровци (1 к.) по потекло се од селото Сирула. А оделе од чифлик на чифлик; Пршковци или Анѓеловци (1 к.) доселени се во 1903 година од селото Куратица; Дировци (4 к.) доселени се во 1912 година од селото Вапила; Дојчиновци (1 к.) доселени се во 1919 година од селото Сирула; Миленковци (1 к.) доселени се во 1927 година од селото Плаќе; Опрашковци (2 к.) доселени се во 1927 година од селото Велестово; Мерковци (1 к.) доселени се во 1927 година од селото Сирула; Димовци (1 к.) доселени се во 1932 година од селото Долно Лакочереј; Маленковци (1 к.) доселени се во 1930 година од Охрид; Матевци (1 к.) доселени се од селото Плаќе; Опутовци или Василевци (1 к.) доселени се во 1937 година од селото Опеница; Деспотовци (1 к.) доселени се од селото Завој; Ѓоревци (1 к.) доселени се од селото Плаќе; Пешликовци (1 к.); Шилевци (1 к.) доселени се во 1947 година од селото Опеница.^[6]

Општествени установи[уреди | уреди извор]

Цркви^[7]

Црква „Св. Никола“ - изградена на темели на црква од XIX век и осветена на 4 јуни 1995 година;
Црква „Св. Атанасиј“ - изградена во 1963 година;
Црква „Св. Илија“ - најновата селска црква. Почната да се гради во мај 2012 година;^[8]
Црква „Вознесение Христово“ - главната и единствената црква на Горнолакочерејскиот манастир;
Црква „Св. Јован Крстител“ - камен темелник удрен во 2006 година;

Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]

Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]

Една од големите културно - природните знаменитости е Сончевиот рид кој се наоѓа во непосредна близина на ова село.

Археолошки наоѓалишта

Горица — населба и некропола од римското време;
Полица — средновековна населба;
Салоко Ливада — средновековна некропола;
Ќерија - Долчиња — населба од доцноантичкото време;

Редовни настани[уреди | уреди извор]

Личности[уреди | уреди извор]

Култура и спорт[уреди | уреди извор]

Иселеништво[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

↑ ^1,0 ^1,1 Кѫнчовъ, Василъ. Македония. Етнография и статистика. София, Българското книжовно дружество, 1900. ISBN 954430424X. с. 252.
↑ ^2,0 ^2,1 D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р.162-163.
↑ Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
↑ Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година). База на податоци МАКСтат. Државен завод за статистика.
↑ Ф., Трифуноски, Јован (1992). Охридско-струшка област : антропогеографска проучавања. Српска академија наука и уметности. ISBN 8670251582. OCLC 27418468.
↑ Русиќ, Бранислав. Охридско Поле. Архивски фонд на МАНУ АЕ 87/1.
↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
↑ „Во Лакочереј ќе се гради црква Св. Илија“. Лихнид. 1 мај 2012. Посетено на 2013-03-21.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Горно Лакочереј на Ризницата

[:1-1] 1,0 ^1,1 Кѫнчовъ, Василъ. Македония. Етнография и статистика. София, Българското книжовно дружество, 1900. ISBN 954430424X. с. 252.

[:0-2] 2,0 ^2,1 D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р.162-163.

[3] Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X

[4] Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година). База на податоци МАКСтат. Државен завод за статистика.

[5] Ф., Трифуноски, Јован (1992). Охридско-струшка област : антропогеографска проучавања. Српска академија наука и уметности. ISBN 8670251582. OCLC 27418468.

[6] Русиќ, Бранислав. Охридско Поле. Архивски фонд на МАНУ АЕ 87/1.

[7] Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.

[8] „Во Лакочереј ќе се гради црква Св. Илија“. Лихнид. 1 мај 2012. Посетено на 2013-03-21.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]


Горно Лакочереј
Горно Лакочереј Местоположба на Горно Лакочереј во Македонија
Координати 41°10′6″N 20°48′18″E / 41.16833° N; 20.80500° E / 41.16833; 20.80500Координати: 41°10′6″N 20°48′18″E / 41.16833° N; 20.80500° E / 41.16833; 20.80500
Општина	Охрид
Население	515 жит. (поп. 2002)
Шифра на КО	19013, 19513
Надм. вис.	722 м

Горно Лакочереј на општинската карта Атарот на Горно Лакочереј во рамките на општината
Горно Лакочереј на Ризницата