Говрлево
| Говрлево | |
  Говрлево | |
| Координати 41°55′58″N 21°20′38″E / 41.93278° СГШ; 21.34389° ИГДКоординати: 41°55′58″N 21°20′38″E / 41.93278° СГШ; 21.34389° ИГД | |
| Општина | Општина Сопиште |
| Население | 30 жит. (поп. 2002) |
| Надм. вис. | 527 м |
|
Говрлево на општинската карта  | |
 Говрлево на Ризницата
| |
Говрлево — село во Општина Сопиште, во околината на градот Скопје, во северниот дел на Македонија.
Содржина
Географиja и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа во областа Каршијак, на јужните падини на планината Водно и источно од реката Треска во долината и сливното подрачје на Маркова Река. Сместено е на источното подножје на ридест предел чија почва е богата со цементен лапорец, поради што „Цементарницата УСЈЕ“ има отворено ископ и рудник за цемент во непосредната близина на селото. Соседни села се Света Петка, Соње, Чифлик, Барово и Осинчани.
Историja[уреди | уреди извор]
Според податоците на Васил К’нчов од 1900 година, селото имало 280 жители христијани (Македонци).[1]
Демографија[уреди | уреди извор]
Според статистиката на Васил К'нчов („Македониja, Етнографиja и статистика“) од 1900 година, во Говрлево живееле 280 жители, сите Македонци.[2]
Според секретарот на бугарската егзархија Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Говрлево имало 264 Македонци, егзархисти.[3]
Според пописот од 2002 година, во селото имало 30 жители, 28 Македонци и 2 Срби.[4]
На табелата е прикажан бројот на население низ сите пописни години:[5]
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 280[2] | 400[3] | 501 | 521 | 513 | 290 | 124 | 47 | 24 | 30 |
Родови[уреди | уреди извор]
Во Говрлево од секогаш па сѐ до денес живеат исклучиво Македонци од православна христијанска вероисповед.
Родови во селото се: Блажовци (11 к.), Ѓоргијовци (6 к.), Лонгуровци (3 к.), Јанковци (4 к.), Спереловци (2 к.), Аврамовци (1 к.), Ѓоровци (6 к.), Акетовци (2 к.), Газиновци (1 к.), Бебешковци (1 к.) и Ивановци (7 к.), староседелски родови; Скендеровци (7 к.) доселени се од селото Жировница во сливот на реката Радика околу 1810 година. Се доселиле двајца роднини Скендер и Алил, Скендер во Говрлево се вратил во православие, а Алил, не сакал да живее меѓу православни и се преселил во Света Петка; Шкоровци (8 к.) доселени се од селото Зркле, Порече. Во Зркле живееле тројца браќа, еднаш во нивната куќа дошол Турчин арамија, кој се заседнал како гостин со денови, и сакал да го служи сестрата на браќата, браќа го убиле Турчинот, и околу 1820 избегале од Порече. Основачот на овој род се населил во Говрлево, вториот брат отишол во Љубаш, па од таму во Долно Лисиче (Ѓокевци 7 к.), а третиот отишол во Скопска Црна Гора (некои мислат во Бањане); Манушовци (2 к.) доселени се од Козарево, сега раселено село во атарот на селото Света Петка; Николовци (1 к.) ништо не знаат за своето потекло; Богдановци (6 к.) исто така не знаат од каде се доселени; Ѓурчевци (3 к.) доселени се од Ботушје, Порече; Крстевци (3 к.) доселени се од селото Јаболци, каде биле староседелци; Џеповци (1 к.) доселени се од Осинчани, овој род по машка линија е изумрен, па сега се продолжува само со домазетовци; Поречановци (2 к.) доселени се од Пуста Брезница, подалечно потекло од Порече.[6]
Општествени институции[уреди | уреди извор]
- Цркви
.JPG)
.JPG)
- Црква „Св. Трифун“ - Говрлево
- Црква „Св. Илија“ - Говрлево
- Црква „Св. Троица“ - Говрлево
- Црква „Св. Петар и Павле“ - Говрлево
- Црква „Св. Марина“ - Говрлево
- Црква „Св. Ерина“ - Говрлево
- Црква „Св. Недела“ - Говрлево
- Црква „Св. Петка“ - Говрлево
- Црква „Св. Кузман и Дамјан“ - Говрлево
- Црква „Св. Никола“ - Говрлево
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
Главна статија: „Во атарот на Говрлево, во месноста позната како Церје се откриени остатоци од населба за која е утврдено дека датира од ново камено време. Особено впечатливо е откритието на непознат алфабет кој има слични знаци како глаголицата, но сѐ уште не е дешифриран. Станува збор за едно од најстарите откриени писма во светот.
Иселенишво[уреди | уреди извор]
Селото е напуштено во текот на 60-тите и 70-тите години на 20-от век, како последица на познатите миграции село-град, во кои луѓето ги напуштаа селата во потрага по полесен начин на егзистенција и вработување во фабриките во Скопје, поради што најголем број жители се иселиле во приградските населби и села Горно Лисиче, Пинтија, Припор, Драчево. Сосема мал број жители се останати во селото, воглавно старци.
Личности[уреди | уреди извор]
- Благица Павловска - македонска пејачка
- Галабија Богдановци - позната фамилија
- Тодорче Божиновски - одборник на МЗ
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Кънчов, В. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, с.256
- ↑ 2,0 2,1 Васил Кънчов. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 206.
- ↑ 3,0 3,1 D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р.114-115.
- ↑ http://www.stat.gov.mk/publikacii/knigaX.pdf Попис во Македонија 2002. - Книга 10.
- ↑ Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година) *Државен завод за статистика http://makstat.stat.gov.mk.
- ↑ Трифуноски, Јован (1958). Слив Маркове Реке - антропогеографска проматрања. Скопје: Филозофски факултет.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
 |
„Говрлево“ на Ризницата ? |
- Сателитска снимка на Говрлево на Google Maps.
| ||||||||
