Гвидо Кавалканти
Гвидо Кавалканти (јазик италијански|Guido Cavalcanti}}, 1259- август 1300.) Бил италијански поет и [[трубадур] ] од Фиренца.[1] Бил најдобар пријател на Данте Алигиери и влијаел на неговиот начин на размислување .[2] Кавалканте е еден од најзначајните поети на епохата [[Сладок нов стил|слаткио нов стил[3] и се смета за прв голем поет во италијанската литература.
Животопис[уреди | уреди извор]
Кавалканти е роден во аристократско семејство гвелфа. Неговиот татко бил Кавалканте де Кавалканти. Во 1267 година, Гвидо се оженил со Беатриче, ќерка на фиренски гибелин Фарината де Уберти.
Во 1284 година станал член на советот на Република Фиренца, заедно со Брунето Латини и Дино Компањи .[4] Кога граѓаните на Фиренца станале уморни од судирот на гибелини и гвелфи, ги протерале од градот. Меѓу нив бил и Гвидо Кавалканти. Тој бил протеран на 24 јуни 1300 година и отишол во Сарцана. Во август истата година му било дозволено да се врати во Фиренца, но починал на 29 август, најверојатно од маларија.
Дела[уреди | уреди извор]
Гвидо Кавалканти пишувал сонети и балади. Денес се познати само неговите 52 песни. .[5] Најдобри дела му се канцоната Дамата ме прашува ( Donna mi prga ), баладата Ве прашувам вас, кои зборувате за страдања (I' prego voi che di dolor parlate) и сонетот Мојата душа е немирна немирна (L’anima mia vilment’ è sbigotita).
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Guido Cavalcanti, Encyclopaedia Britannica.
- ↑ Ruud, Jay (2008). Critical Companion to Dante. Infobase Publishing. стр. 417–. ISBN 978-1-4381-0841-4.
- ↑ Guido Cavalcanti, Letteratura italiana.
- ↑ Cavalcanti Guido, Treccani, la cultura italiana.
- ↑ Lambdin, Laura C.; Lambdin, Robert T. (3 април 2013). Encyclopedia of Medieval Literature. Routledge. стр. 83–. ISBN 978-1-136-59425-0.