Галатеја (месечина)

Галатеја
	Галатеја гледана од „Војаџер 2“
Откривање
Откривач	Стивен Синот и екипата за слики на „Војаџер“
Откриено	јули 1989
Ознаки
Наречена по	Галатеја
Орбитални особености
	Епоха 18 август 1989
Голема полуоска	61 952.57 км
Занесеност	0,00022 ± 0,00008
Орбитален период	0,42874431 ± 0,00000001 д
Наклон	0,052 ± 0,011° (кон Нептуновиот екватор); 0,06° (кон месната Лапласова рамнина);
Месечина на	Нептун
Физички особености
Димензии	204×184×144 км (±~10 км)
Среден полупречник	87,4 ± 4,9 км
Зафатнина	~2,8×106км³
Маса	2,12 ± 0,08 ×1018 кг
Средна густина	~0,75 г/см³ (проц.)
Површинска гравитација	~0,018 м/с2
Втора космичка брзина	~0.056 км/с
Вртежен период	синхроно
Осен наклон	нула
Албедо	0,08
Температура	~51 K (средна проц.)
Привидна величина	21,9

Галатеја (или Нептун VI) — четврта по близина внатрешна месечина на Нептун. Наречена е по Галатеја, една од Нереидите од старогрчката леганда во која напусто бил заљубен киклопот Полифем.

Откривање[уреди | уреди извор]

Месечината е откриена кон крајот на јули 1989 г. според сликите направени од сондата „Војаџер 2“ и ја добила привремената ознака S/1989 N 4.^[8] Откритието е објавено на 2 август истата година, а трајното име го добила на 16 септември 1991 г.^[9]

Физички својства[уреди | уреди извор]

Галатеја има неправилен облик и нема знаци на каква било геолошка изменетост. Веројатно е дека се работи за збировит отпад составен од парчиња од првобитните Нептунови месечини, кои се судриле поради растројувања од месечината Тритон наскоро по нејзиниот зфат во многу занесена првична орбита.^[10]

Орбита[уреди | уреди извор]

Орбитата на Галатеја лежи под полупречникот на Нептуновата синхрона орбита, така што таа бавно се врти навнатре под дејство на плимно забавување, и со време може да се судри со планетата или да се распарчи во нов планетарен прстен откако ќе ја премине својата Рошова граница под дејство на плимно растегнување.

Галатеја е пастирска месечина за Адамсовиот прстен кој е 1.000 км вон својата орбита. Резонанциите со Галатеја се во сооднос 42:43 и се сметаат за најверојатниот механизам со кој се заробени уникатните лакови кои постојат во прстенот.^[11] Нејзината маса е проценета врз основа на радијалните растројувања кои ги предизвикува во прстенот.^[6]

Белешки[уреди | уреди извор]

↑ Површинската гравитација изведена од масата m, гравитациската константа G и полупречникот r: Gm/r².
↑ Втората космичка брзина изведена од масата m, гравитациската константа G и полупречникот r: $\sqrt 2Gm/r$ .

Бидејќи Галатеја има неправилен облик, вистинската површинска гравитација и втора космичка брзина значително се разликуваат од едно место до друго.

Наводи[уреди | уреди извор]

↑ Planet Neptune Data http://www.princeton.edu/~willman/planetary_systems/Sol/Neptune/
↑ Jacobson, R. A.; Owen, W. M., Jr. (2004). „The orbits of the inner Neptunian satellites from Voyager, Earthbased, and Hubble Space Telescope observations“. Astronomical Journal. 128 (3): 1412–1417. Bibcode:2004AJ....128.1412J. doi:10.1086/423037.
↑ ^3,0 ^3,1 Showalter, M. R.; de Pater, I.; Lissauer, J. J.; French, R. S. (2019). „The seventh inner moon of Neptune“ (PDF). Nature. 566 (7744): 350–353. Bibcode:2019Natur.566..350S. doi:10.1038/s41586-019-0909-9. PMC 6424524. PMID 30787452.
↑ ^4,0 ^4,1 Karkoschka, Erich (2003). „Sizes, shapes, and albedos of the inner satellites of Neptune“. Icarus. 162 (2): 400–407. Bibcode:2003Icar..162..400K. doi:10.1016/S0019-1035(03)00002-2.
↑ Williams, Dr. David R. (22 јануари 2008). „Neptunian Satellite Fact Sheet“. NASA (National Space Science Data Center). Посетено на 13 декември 2008.
↑ ^6,0 ^6,1 Porco, C.C. (1991). „An Explanation for Neptune's Ring Arcs“. Science. 253 (5023): 995–1001. Bibcode:1991Sci...253..995P. doi:10.1126/science.253.5023.995. PMID 17775342. S2CID 742763.
↑ ^7,0 ^7,1 ^7,2 „Planetary Satellite Physical Parameters“. JPL (Solar System Dynamics). 24 октомври 2008. Посетено на 13 декември 2008.
↑ Marsden, Brian G. (2 август 1989). „Satellites of Neptune“. IAU Circular. 4824. Посетено на 29 октомври 2011.
↑ Marsden, Brian G. (16 септември 1991). „Satellites of Saturn and Neptune“. IAU Circular. 5347. Посетено на 26 октомври 2011.
↑ Banfield, Don; Murray, Norm (октомври 1992). „A dynamical history of the inner Neptunian satellites“. Icarus. 99 (2): 390–401. Bibcode:1992Icar...99..390B. doi:10.1016/0019-1035(92)90155-Z.
↑ Namouni, F.; C. Porco (2002). „The confinement of Neptune's ring arcs by the moon Galatea“. Nature. 417 (6884): 45–7. Bibcode:2002Natur.417...45N. doi:10.1038/417045a. PMID 11986660. S2CID 4430322.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Галатеја (месечина) на Ризницата ^?
Профил на Галатеја Архивирано на 1 август 2007 г. — Истражување на сончевиот Систем (НАСА) (англиски)
Познатите месечини на Нептун од Скот Шепард (англиски)

[Surface_gravity-8] Површинската гравитација изведена од масата m, гравитациската константа G и полупречникот r: Gm/r².

[Escape_velocity-9] Втората космичка брзина изведена од масата m, гравитациската константа G и полупречникот r: $\sqrt 2Gm/r$ .

[Willman-Neptune-1] Planet Neptune Data http://www.princeton.edu/~willman/planetary_systems/Sol/Neptune/

[Jacobson2004-2] Jacobson, R. A.; Owen, W. M., Jr. (2004). „The orbits of the inner Neptunian satellites from Voyager, Earthbased, and Hubble Space Telescope observations“. Astronomical Journal. 128 (3): 1412–1417. Bibcode:2004AJ....128.1412J. doi:10.1086/423037.

[Showalter2019-3] 3,0 ^3,1 Showalter, M. R.; de Pater, I.; Lissauer, J. J.; French, R. S. (2019). „The seventh inner moon of Neptune“ (PDF). Nature. 566 (7744): 350–353. Bibcode:2019Natur.566..350S. doi:10.1038/s41586-019-0909-9. PMC 6424524. PMID 30787452.

[Karkoschka2003-4] 4,0 ^4,1 Karkoschka, Erich (2003). „Sizes, shapes, and albedos of the inner satellites of Neptune“. Icarus. 162 (2): 400–407. Bibcode:2003Icar..162..400K. doi:10.1016/S0019-1035(03)00002-2.

[Williams2008-nssdc-5] Williams, Dr. David R. (22 јануари 2008). „Neptunian Satellite Fact Sheet“. NASA (National Space Science Data Center). Посетено на 13 декември 2008.

[Porco1991-6] 6,0 ^6,1 Porco, C.C. (1991). „An Explanation for Neptune's Ring Arcs“. Science. 253 (5023): 995–1001. Bibcode:1991Sci...253..995P. doi:10.1126/science.253.5023.995. PMID 17775342. S2CID 742763.

[jplssd-7] 7,0 ^7,1 ^7,2 „Planetary Satellite Physical Parameters“. JPL (Solar System Dynamics). 24 октомври 2008. Посетено на 13 декември 2008.

[IAUC_4824-10] Marsden, Brian G. (2 август 1989). „Satellites of Neptune“. IAU Circular. 4824. Посетено на 29 октомври 2011.

[IAUC_5347-11] Marsden, Brian G. (16 септември 1991). „Satellites of Saturn and Neptune“. IAU Circular. 5347. Посетено на 26 октомври 2011.

[BanfieldMurray1992-12] Banfield, Don; Murray, Norm (октомври 1992). „A dynamical history of the inner Neptunian satellites“. Icarus. 99 (2): 390–401. Bibcode:1992Icar...99..390B. doi:10.1016/0019-1035(92)90155-Z.

[NamouniPorco-13] Namouni, F.; C. Porco (2002). „The confinement of Neptune's ring arcs by the moon Galatea“. Nature. 417 (6884): 45–7. Bibcode:2002Natur.417...45N. doi:10.1038/417045a. PMID 11986660. S2CID 4430322.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[а 1]

[а 2]

[8]

[9]

[10]

[11]