Габрово (Гевгелиско)
| Габрово | |
Пред сретселото | |
  Габрово | |
| Координати 41°18′N 22°24′E / 41.300° СГШ; 22.400° ИГДКоординати: 41°18′N 22°24′E / 41.300° СГШ; 22.400° ИГД | |
| Регион |  Вардарски
|
| Општина |  Гевгелија
|
| Област | Бојмија |
| Население | 20[1] жит. (поп. 2002) |
| Пошт. бр. | 1489 |
| Повик. бр. | 034 |
| Шифра на КО | 06003 |
| Надм. вис. | 300 м |
|
Габрово на општинската карта  | |
 Габрово на Ризницата
| |
Габрово — село во Општина Гевгелија, во областа Бојмија, во околината на градот Гевгелија.
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Ова мало село се наоѓа во областа Бојмија, во северниот дел на територијата на Општина Гевгелија, од десната страна на железничката линија Скопје-Гевгелија.[2] Селото е ридско, сместено на надморска височина од 300 метри. Од градот Гевгелија е оддалечено 31 километар.[2]
Селото се наоѓа на источните падини на планината Кожуф. Водата за пиење во селото се обезбедува од сопствени бунари.[3]
Историја[уреди | уреди извор]
Подрачјето на Габрово е населено уште од доцната антика, за што сводочат повеќето археолошки наоѓалишта околу него.
Во отоманскиот период, селото било чисто турско село.[4]
Селото активно учествувало во текот на Втората светска војна.
Стопанство[уреди | уреди извор]
Има мошне голем атар, што зафаќа површина од 28,8 км2. На него преовладуваат шумите со површина од 2.227,3 хектари, на обработливото земјиште отпаѓаат 137,1 хектар, а на пасиштата само 3,5 хектари.[2]
Селото има полјоделско-шумарска функција.[2]
Население[уреди | уреди извор]
Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, во селото Габрово имало 75 жители, сите Македонци.[5] По податоците на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Габрово имало 96 жители.[6]
Габрово е мало село, во фаза на раселување. Во 1961 година селото броело 208 жители, додека во 1994 година бројот се намалил на 31 жител, македонско население.[2]
Според пописот од 2002 година, во селото Габрово имало 20 жители, сите Македонци.[1]
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900[7] | 1905[8] | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 75 | 96 | 212 | 257 | 208 | 175 | 63 | 46 | 31 | 20 |
- Извор за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[9]
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Во XIX век, Габрово било село во Гевгелиската каза на Отоманското Царство.
Селото влегува во рамките на Општина Гевгелија, која била променета со новата територијална поделба на Македонија во 2004 година, при што кон нејзе била придодадена поранешната Општина Миравци. Во периодот од 1996-2004 година, селото било дел од некогашната Општина Миравци.
Во периодот 1955-1965, селото се наоѓало во некогашната општина Гевгелија. Во периодот 1965-1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата Општина Гевгелија.
Во периодот 1950-1955, селото било дел од некогашната општина Миравци, во која влегувале селата Габрово, Давидово, Миравци, Милетково и Петрово.
Избирачко место[уреди | уреди извор]
Во селото постои избирачкото место бр. 366 според Државната изборна комисија, сместено во приватна куќа.[10]
На претседателските избори во 2019 година, на овие избирачки места биле запишани вкупно 8 гласачи.[11] На парламентарните избори во 2020 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 8 гласачи.[12]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Археолошки наоѓалишта[13]
- Аузо — населба од римското време;
- Градиште — средновековно градиште;
- Дедовец — рударска населба од римското време;
- Кочиње — населба од доцноантичкото време;
- Лалово Трло — населба од доцноантичкото време;
- Селиште — населба од римското време;
- Стојков Рид — некропола од доцноантичкото време; и
- Студенка — населба од доцноантичкото време.
- Цркви[14]
- Црква „Св. Атанасиј“ — главна селска црква, дело на истакнатиот мајстор Андон Китанов
- Споменици
- Споменик на НОБ
- Езера
- Габрешко Езеро — мало езеро во близина на селото
- Реки[15]
- Габрешка Река — мала река низ селото
- Споменици на природата
- Висока Чука (див прнар) — споменик на природата прогласен во 1977 година
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 3 октомври 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Панов, Митко (1998). на селата во Република Македонија.pdf Енциклопедија на селата во Република Македонија Проверете ја вредноста
|url=(help) (PDF). Скопје: Патрија. стр. 65. Посетено на 3 октомври 2021. - ↑ „Ветерен парк Петрово“ (PDF). Министерство за животна средина и просторно планирање. 2021. Посетено на 4 октомври 2021.
- ↑ „Монографија Гевгелија“ (PDF). Општина Гевгелија. Посетено на 2021-10-04.
- ↑ Васил К’нчов. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр. 152.
- ↑ D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р. 194-195.
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Описи на ИМ“. Посетено на 3 октомври 2021.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Посетено на 21 декември 2019.
- ↑ „Предвремени избори за пратеници 2020“. Посетено на 3 октомври 2021.
- ↑ Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 96. ISBN 9989-649-28-6.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
- ↑ Петрушевски, Илија; Маркоски, Благоја (2014). Реките во Република Македонија (PDF). Скопје: Геомап. стр. 22. ISBN 978-9989-2117-6-8.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||
