Врагитурци

Од Википедија — слободната енциклопедија
Врагитурци
Σωτηρούδα
Врагитурци is located in Грција
Врагитурци
Врагитурци
Местоположба во областа
Врагитурци во рамките на Кукуш (општина)
Врагитурци
Местоположба на Врагитурци во Општина Кукуш и областа Централна Македонија
Координати: 41°2′N 22°45′E / 41.033° СГШ; 22.750° ИГД / 41.033; 22.750Координати: 41°2′N 22°45′E / 41.033° СГШ; 22.750° ИГД / 41.033; 22.750
ЗемјаГрција
ОбластЦентрална Македонија
ОкругКукушки округ
ОпштинаКукуш
Општ. единицаКукуш
Надм. вис.&1000000000000008000000080 м
Население
 • Вкупнораселено
Часовен појасEET (UTC+2)
 • Лете (ЛСВ)EEST (UTC+3)

Врагитурци (грчки: Σωτηρούδα, Сотируда, до 1927 Βεργιατούρ, Вергатур)[1] — поранешно село во Општина Кукуш во Кукушкиот округ, Егејска Македонија, денес во областа Централна Македонија, Грција.

Географија и местоположба[уреди | уреди извор]

Селото се наоѓало на 11 километри северозападно од градот Кукуш, на неколку километри од грчко-македонската граница, во близина на североисточниот брег на Дојранското Езеро. Селото се наоѓало на надморска височина од 80 метри.

Историја[уреди | уреди извор]

Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Врагитурци се состоело од 30 семејства со 147 жители Македонци[2][3] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година Врагитурци имало 147 Македонци[2][4].

Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 152 Македонци и работело егзархиско училиште[2][5].

Во текот на Втората балканска војна и Првата светска војна, селото настрадало а самото македонско население било принудено да побегне од своите домови. Голем дел од македонското население заминало од селото кон Бугарија и Македонија[6].

По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Грција. На пописот од 1913 година и 1920 година, селото било евидентирано како напуштено.

Според Лозанскиот договор, во селото било населено грчко население од Мала Азија, Источна Тракија и Понд. Во 1926 година, селото било преименувано во Сотируда.[7], додека дел од земјиштето било откупено од грчки великопоседници. Поради тоа, на пописот од 1928 година, селото броело 101 жител.

Демографија[уреди | уреди извор]

Во 1928 година селото било чисто бегалско со 101 жител бегалец.[8]. По овој период започнал период на целосно напуштање на селото од страна на неговите жители.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Σαλαμανλή - Σωτηρούδα
  2. 2,0 2,1 2,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  3. Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 160-161.
  4. Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 165.
  5. Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 98-99.
  6. Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 72.
  7. „Λιθοξόου, Δημήτρης. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971“. Архивирано од изворникот 2012-06-30. Посетено на 2012-06-30.
  8. „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 2012-06-30. Посетено на 2012-06-30.