Трката првично била освоена од возачот на Саксо Банк-СанГардАлберто Контадор, кој ја освоил водечката бело-зелена маичка со етапна победа на третата етапа, одржувајќи ја неговата предност до крајот на трката.[2] Победата на трката подоцна му била одземена на Контадор поради обвинувањата за допинг, па поради тоа победата припаднала на на второпласираниот Микеле Скарпони (Лампре-ИСД) кој првично доцнел 23 секунди зад Контадор, а возачот на Гармин-СервелоДаниел Мартин напреднал за две места откако најпрвин возачот на Тим РадиоШекЛеви Лајпхајмер бил исфрлен од трката пред завршната етапа, а подоцна се поместил уште еднаш нагоре поради поништувањето на резултатите на Контадор.[3] На третото место сега дошол возачот на Тим РадиоШекКрис Хорнер.
На Волта а Каталуња 2011 се доделувале три различни маички. За генералниот пласман, пресметуван преку додавање на завршните времиња на секој велосипедист по секоја етапа и временските бонуси на средните спринтови и на крајот на етапите, предводникот ја добил бело-зелената маичка. Овој пласман се сметал за најважен на Волта а Каталуња 2011 и победникот на овој пласман се сметал за победник на трката.
Дополнително, постоел и спринтерски пласман, кој се наградувал со бела маичка. Во спринтерскиот пласман, велосипедистите добивале бодови доколку завршат на некое од првите 3 места на средните спринтови во текот на секоја етапа, каде три бода се доделувале за првиот велосипедист, два за вториот и еден за третиот.
Исто така, постоел и планински пласман, каде се доделува црвена маичка. Во планинскиот пласман, бодови се добивале доколку велосипедистите се искачат на некое искачување пред другите велосипедисти, така што повеќе бодови има на повисоките категоризирани искачувања.
Постоел и пласман за екипите, каде времињата на тројцата најдобри велосипедисти по екипа на секоја екипа се додаваат заедно; водечка екипа на крајот на трката е екипата со најниско вкупно време.
Микеле Скарпони (ИТА)
Даниел Мартин (ИРС)
Крис Хорнер (САД)
Наиро Кинтана (КОЛ)
Рубен Перез (ШПА)
