Влахчани

Координати: 41°46′45″N 21°42′23″E / 41.77917° СГШ; 21.70639° ИГД / 41.77917; 21.70639
Од Википедија — слободната енциклопедија
Влахчани
Влахчани во рамките на Македонија
Влахчани
Местоположба на Влахчани во Македонија
Влахчани на карта

Карта

Координати 41°46′45″N 21°42′23″E / 41.77917° СГШ; 21.70639° ИГД / 41.77917; 21.70639
Регион  Вардарски
Општина Велес
Население нема жит.
(поп. 2021)[1]

Шифра на КО
Надм. вис. 223 м
Влахчани на општинската карта

Атарот на Влахчани во рамките на општината
Влахчани на Ризницата

Влахчани или Влахчени — историско село во северниот дел на Општина Велес.

Географија[уреди | уреди извор]

Селото било сместено во областа Гроот, на десниот брег на реката Вардар. Денес местото е во атарот на соседното село Сопот.

Историја[уреди | уреди извор]

Во 1859 г. Јордан Хаџи Константинов-Џинот напишал дека Влахчани е село со 10 куќи, сите Турци.[2] Според „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ во 1873 г. Влахчани (Vlahtchani) е наведено како село со 6 домаќинства и 12 жители Македонци муслимани,[3] кои го примиле исламот, но си ги задржале јазикот и обичаите, и 16 жители Македонци христијани.[4]

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 г. Влахчени е сосема македонско село со 40 жители Македонци христијани и 60 Турци.[3][5]

По податоците на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) в 1905 г. во Влахчане (Vlahtchané) има 32 Македонци.[3][6]

На етничката карта од 1927 г. Леонард Шулце Јена го покажува Влахчани (Vlahcani) како турско село.[7]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. „Цариградски вестник“, 9, № 421, 7 март 1859, цит. по Хаджиконстантинов-Джинот, Йордан. Българин съм, Предговор, съставителство и редакция Иван Радев, „Абагар”, Велико Търново, 1993, с. 100.
  3. 3,0 3,1 3,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  4. „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, стр. 180-181.
  5. Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 157
  6. Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 118-119.
  7. Leonhard Schultze Jena. "Makedonien, Landschafts- und Kulturbilder", Jena, G. Fischer, 1927

Надворешни врски[уреди | уреди извор]