Владимир Арсениев
Владимир Клавдиевич Арсениев, (руски: Влади́мир Кла́вдиевич Арсе́ньев; 10 септември 1872 — 4 септември 1930) — руски истражувач на Далечниот Исток, кој раскажувал за своите патувања во серија книги - „По Уссурийскому Краю“ („По должината на земјата Усури“) (1921) и „Дерсу Узала“ („Дерсу Узала “) (1923) - раскажување за неговите воени патувања до сливот Усури со Дерсу Узала, роден ловџија, од 1902 до 1907 година. Тој бил првиот што опишал бројни видови на сибирска флора и начинот на живот на автохтоните етнички народи.
Ран живот[уреди | уреди извор]
Арсениев е роден во Санкт Петербург, Руска Империја. Неговиот татко станал началник на Московската железничка област. По военото образование, Арсениев ги започнал своите експедиции во шумите на Далечниот Исток. Живеел во Владивосток низ годините на Руската граѓанска војна и бил комесар за етнички малцинства на независната Република Далечен Исток. Откако Далечноисточната Република била апсорбирана од Советска Русија во 1922 година, Арсениев одбил да емигрира и останал во Владивосток.[1]
Работа[уреди | уреди извор]
Арсениев е најпознат по тоа што напишал многу книги за неговите истражувања, вклучувајќи 60-тина дела за географијата, дивиот свет и етнографијата на регионите што ги патувал. Најпознатата книга на Арсениев, Дерсу Узала, е мемоар на три експедиции во усурската тајга (шума) на Северна Азија долж Јапонското Море и Север до Владивосток. Книгата е именувана по водичот на Арсениев, на Урсурец од племето Нанај/Голди. На крајот, книгата е направена во два филма, едниот од советскиот режисер Агаси Бабајан во 1961 година, другиот од јапонскиот режисер Акира Куросава во 1975 година. <i id="mwNQ">Дерсу Узала</i> на Куросава го освоила Оскарот за најдобар филм на странски јазик истата година. Третата книга од трилогијата на Арсениев, Во планините Сихоте-Алин, била објавена посмртно во 1937 година.
Книгите на Арсениев се преведени на повеќе јазици, вклучувајќи англиски, германски, француски, шпански, јапонски и повеќе. „Трилогијата Дерсу Узала“ за првпат била преведена во 1924 година на германски како сет со два тома (In der Wildnis Ostsibiriens).[2] Во поново време, во 2016 година била преведено на англиски нецензурирано.[3]
Личен живот[уреди | уреди извор]
Арсениев починал во 1930 година во Владивосток на 57-годишна возраст. Неговата вдовица, Маргарита Николаевна Арсениева била уапсена во 1934 година и повторно во 1937 година откако била обвинета за член на подземна организација на шпиони и диверзанти наводно предводена од нејзиниот покоен сопруг. Рочиштата на воениот суд за случајот (21 август 1938) траеле само 10 минути и ја осудиле на смрт. Веднаш била погубена. Ќерката на Арсениев, Наталија исто така била уапсена во април 1941 година и осудена на Гулаг.[1]
Наследство[уреди | уреди извор]
Семејната куќа на Арсениев во Владивосток е направена во музеј. Арсениев, град сместен во Приморски крај, бил именуван по него. Во 2018 година, меѓународниот аеродром Владивосток бил преименуван по него.
Библиографија[уреди | уреди извор]
- "По Усурийскому краю (Дерсу Узала). Путешествие в горную область "Сихотэ-Алинь" ( По Усуријскому Крају ) (Владивосток 1921), првата книга на трилогијата Дерсу Узала.
- "Дерсу Узала Из воспоминаний о путешествиях по Усурисискому краю в 1907 г. Владивосток “( Дерсу Узала ) (1923).
- „Дерсу Узала“ во превод на Малком Бур како „Дерсу трапер“. Кингстон, NYујорк: Мекферсон и компанија, 1996 година.
- „В горах Сихотэ-Алиня“ (Во планините Сихоте-Алин), третата книга од трилогијата Дерсу-Узала, објавена посмртно во 1937 година [1]
- „Мифы, легенды, предания и сказки народов Дал Вонего Востока“ ( Мифи, легенда, преданија и скачки народов Далнего Востока ) (Митови, легенди, традиции и басни на народите на Далечниот Исток). Серија монографии, Меѓународен институт за етнолингвистички и ориентални студии (IIEOS),ISSN 1230-3283
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Sergey Krivshenko. „Vladimir Klavdievich Arsenyev and his heritage“ (руски). Vladivostok. Архивирано од изворникот на 2007-09-13. Посетено на 2017-03-10. Грешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „Krivshenko“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ W.A. Unkrig. „Reviewed Work: In der Wildnis Ostsibiriens by Wladimir K. Arsenjew“ (англиски). Посетено на 2021-01-29.
- ↑ Michelle Nijhuis. „A Fuller Vision of Russia's Far East“ (англиски). Посетено на 2021-01-29.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- (на руски) Статија за Арсениев