Виљуј

Виљуј
Слапови на Виљуј во средна Јакутија
Карта на сливот
Изворно име	Вилюй / Бүлүү
Местоположба
Земја	Русија
Физички особености
Извор
• место	Средносибирска Висорамнина
Устие
• место	Лена
Должина	2.650 км
Големина на сливот	454.000 км2
Проток
• просечен	1.468 м3/с
Особености на сливот

Виљуј (руски: Вилюй; јакутски: Бүлүү) — река на Средносибирската Висорамнина, најдолга притока на Лена. Долга е 2.650 км и тече претежно низ Јакутија, со помал дел во Краснојарскиот крај. Сливот се протега на површина од 454.000 км². Просечниот истек во устието изнесува 1461 м³/с.

Течение

Извира во Евенкија и протекува на исток, набргу навлегувајќи во Јакутија. Потоа свртува на југ и југоисток, а потоа на исток, па се влева во Лена кај Сангар, околу 350 км низводно од градот Јакутск. На запад од Виљуј и Чона се простира сливот на Долна Тунгуска Река.

Притоки

Поважни притоки на реката Виљуј се следниве:

Десни

• Улахан Вава
• Чиркуо
• Чона
• Чибида
• Улахан Ботуобуја
• Очугуј Ботуобуја
• Бапагај

Леви

• Ахтаранда
• Игијата
• Марха
• Тјукјан
• Тјунг

Населени места

Сливното подрачје на Виљуј е мошне слабо населено. Во поречието се среќаваат малите населени места Виљујск, Верхневиљујск, Сунтар и Њурба.

Историја

Реката за првпат се споменува во XVII век во врска со освојувањето на Сибир. Во 1634 г. Козаците под водство на Шахов изградиле зимска населба во спојот на реките Виљуј и Ткукјан. Оваа населба служела како управно седиште на подрачјето неколку децении, по што е преместена 45 км низводно по Виљуј, каде во 1773 г. е основана утврдената населба Оленск (денешен Виљујск).

Во 1950-тите во околината на реката се откриени лежишта на дијаманти, на далечина од 700 км од устието. Ова довело до создавањето на рударскиот коп „Мир“, заедно со пристапни патишта и аеродром, како и редица брани за напојување на рудничките погони.

Надворешни врски

• Виљуј — Енциклопедија Британика
• А. Гаврилов, Виљуј Архивирано на 26 октомври 2014 г., Голема руска енциклопедија, 2001 г. (руски)