Прејди на содржината

Виолета Урмана

Од Википедија — слободната енциклопедија
Виолета Урмана
Роден(а)Виолета Урманавичиуте
19 август 1961(1961-08-19) (64 г.)
Казљ Руда, Литванија
Занимањеоперски пејач
Активен период1993–сега
СопружникАлфредо Нигро

Виолета Урманавичиуте-Урмана (родена на 19 август 1961 година) е литванска оперска пејачка која пеела водечки мецосопран и сопрано улоги во оперските куќи во Европа и Северна Америка.

Живот и кариера

[уреди | уреди извор]

Урмана е родена во Казљ Руда, мал град во литванскиот округ Маријамполе. Студирала пијано и пеење на Литванската академија за музика и театар во Вилнус и ги продолжила студиите по вокал во Минхен на Универзитет за музика и театар Минхен кај Јозеф Лоибл. Помеѓу 1991 и 1993 година, била член на програмата оперско студио на Баварската државна опера за млади пејачи, каде што студирала под Астрид Варнај и ја започнала својата сценска кариера во оперската куќа.[1]

Урмана првично пеела улоги на мецосопран, но од 2001 година почнала да пее драматични улоги на сопран.[2] Таа ја отпеа Маделин ди Којни во Андреа Шениер во Државната опера во Виена во 2003 година, Изолда во Тристан и Изолда во Рим во 2004 година и Леонора во Ла Форца дел Дестино во Лондон истата година.

Во брак е со италијанскиот оперски пејач Алфредо Нигро. Двојката се запознала кога таа ја пеела насловната улога во Глуковата „Ифигенија во Авлис“ на Ла Скала во 2002 година [2]

Улогите што ги испеала Урмана во текот на нејзината кариера вклучуваат:

  • Медеја во Медеја
  • Валдтаубе/Тове во Гуре-Лидер
  • Аида/Амнерис во Аида
  • Azucena во Il trovatore
  • Амелија во Бал под маски
  • Аријадна во Аријадна ауф Наксос
  • Брунхилде во Зигфрид
  • Елизабета/Еболи во Дон Карлос
  • Изолда/Брангане во Тристан и Изолда
  • Џудит во Херцог Блаубартс Бург
  • Ортруд во Лоенгрин
  • Кундри во Парсифал
  • Лејди Магбет во Магбет
  • Норма/Адалгиса во Норма
  • Зиглинде, Фрика, Брунхилде во Валкира
  • Тоска во Тоска
  • Воли во Ла Воли
  • Ла Џоконда во Ла Џоконда
  • Сантуца во Кавалерија рустикана
  • Венера во Танхојзер
  • Валтрауте, Брунхилде во Гетердамерунг
  • Сопран/мецосопран во Реквием од Верди

Награди (избор)

[уреди | уреди извор]
  • 2001 година за Жена на годината (Литванија)
  • 2001 Жена пејачка на годината (Литванија)
  • 2001 Национална награда на Република Литванија за уметност (Литванија)
  • 2002 година Награда Франко Абијати Премио Франко Абијати дела Критика Музикале Италијана, Италија
  • 2002 Награда Опера Италија
  • 2002 Музичка награда на Кралското филхармонско друштво (Велика Британија)
  • 2007 Почесно државјанство на родниот град на Виолета Урмана Маријамполе (Литванија)
  • 2007 година ЛТ Тапатјубе награда во категоријата уметност за угледот на Литванија во странство (Литванија)
  • Награда за креативност на Светската организација за интелектуална сопственост во 2007 година
  • 2009 Австриска титула на Камерсангерин[3]
  • 2011 година Највисока чест доделена од литванското Министерство за култура
  • 2011 година награда од Фондацијата Карсон Џ. Спенсер (Денвер, САД)
  • 2012 година Доделување на титулата почесен доктор на Литванската академија за музика и театар [4]
  • 2014 Командант на Редот на Ѕвездата на Италија [5]
  • 2016 Назначен за уметник за мир на УНЕСКО

Дискографија (избор)

[уреди | уреди извор]
  • Das Lied von der Erde, Rückert-Lieder ( Густав Малер ): Deutsche Grammophon
  • Најдоброто од Виенската Филхармонија Вол. VII: Дојче грамофон
  • Андреа Шениер : Дека
  • Меса да Реквием сопран: Наксос
  • Меса да Реквием мецосопан : ЕМИ
  • Виолета Урмана пее Лидер фон Лист, Штраус, Берг : ФАРАО
  • Ла Џоконда : ЕМИ
  • Оберто : Филипс
  • Тристан и Изолда : ЕМИ
  • Пучини ритровато (познати арии и ансамбли од Пучини ): Deutsche Grammophon

ДВД-а (избор)

[уреди | уреди извор]
  • Аида – Метрополитен опера, Њујорк: Дека
  • Магбет : Бел Ер класици
  • Песната на спомените ( Џузепе Мартучи ) медицински уметности
  • Аида – Ла Скала, Милано (Италија) Дека
  • Силата на судбината – Магио Мусикале Фиорентино Артхаус Раи
  • Кавалерија русикана Опус Арте
  • Бал под маски Опус Арте
  • Дон Карлос Опус Арте
  • Ле росињол ЕМИ
  • Парсифал Артхаус
  1. ↑ Varnay, Astrid and Arthur, Donald (2000). Fifty-five Years in Five Acts: My Life in Opera, pp. 329–330. University Press of New England. ISBN 1555534554
  2. 1 2 Ashley, Tim (14 February 2006). 'My voice decides what's good for me'. The Guardian. Retrieved 8 June 2018.
  3. ↑ Vorarlberger Nachrichten (16 December 2012). "Violeta Urmana zur Kammersängerin ernannt". Retrieved 8 June 2018 (на германски)
  4. ↑ 15 min (15 March 2012). "Violetai Urmanai suteiktas Garbės daktaro vardas". Retrieved 8 June 2018 (на литвански).
  5. ↑ Presidenza della Repubblica Italiana (20 February 2014). "Urmana Dott.ssa Violeta". Retrieved 8 June 2018 (на италијански).

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Виолета_Урмана&oldid=5385413“